Του Δημήτρη Ιορδανόπουλου
Κάθε φίλαθλος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αναγνωρίζει τη σημαντική ιστορία της Λίβερπουλ. Παρά τις απογοητευτικές παρουσίες τους τα τελευταία χρόνια, ήταν αναμενόμενο ότι κάποια στιγμή, με όπλο το ένδοξο παρελθόν και την έντονη υποστήριξη των φιλάθλων τους, οι «κόκκινοι» θα επιστρέψουν στην αφρόκρεμα των ευρωπαϊκών ομάδων. Πόσο σύντομα όμως, αναμένεται να φτάσει αυτή η στιγμή;
Την περασμένη σεζόν η Λίβερπουλ εμφανίστηκε ανώτερη κάθε προσδοκίας και διεκδίκησε μέχρι τέλους το πρωτάθλημα, μετά από χρόνια. Αν μάλιστα δεν είχε γλιστρήσει ο αρχηγός της, Στίβεν Τζέραρντ, στον αγώνα απέναντι στην Τσέλσι (τελικό σκορ 0-1 υπέρ των «μπλε»), πιθανότατα θα είχαν κατακτήσει την περσινή Πρέμιερ Λιγκ.
Φέτος όμως, η ομάδα του Μπρένταν Ρότζερς μετά από έξι αγώνες έχει συγκεντρώσει μόλις 7 βαθμούς και βρίσκεται στο κάτω μισό της βαθμολογίας. Παράλληλα, η εικόνα της ομάδας είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με την περσινή Λίβερπουλ η οποία έπνιγε τους αντιπάλους της, έχοντας πολύ μεγάλη ευχέρεια στο σκοράρισμα είτε μέσω ποδοσφαίρου κατοχής είτε μέσω γρήγορων αντεπιθέσεων. Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει σε σχέση με πέρσι;
Τρεις ήταν οι βασικές αιτίες της εντυπωσιακής πορείας της ομάδας για τη σεζόν 2013-14, ενώ αντιστοίχως, τρεις είναι και οι λόγοι που φέτος η ομάδα εμφανίζεται – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – πεσμένη αγωνιστικά:
Σουάρες
Ο Λουίς Σουάρες και η εξαιρετική συνεργασία που είχε με τους Στάριτζ και Στέρλινγκ. Ο Ουρουγουανός επιθετικός αναστάτωνε τις αντίπαλες άμυνες, πίεζε ψηλά ώστε να κλέψει τη μπάλα, πάσαρε σωστά και κυρίως, σκόραρε ακατάπαυστα. Πήρε άλλωστε το χρυσό παπούτσι, έχοντας πετύχει 31 τέρματα. Η απουσία του είναι κάτι παραπάνω από αισθητή, ενώ πολλοί αναλυτές συμφωνούν με τον γνωστό Άγγλο τεχνικό Τέρι Βέναμπλς, σύμφωνα με τον οποίο «η Λίβερπουλ θα κάνει πολύ καιρό να ξεπεράσει την απώλεια του Σουάρες». Παρά το γεγονός ότι η πώληση του στη Μπαρτσελόνα απέφερε σημαντικά έσοδα στην ομάδα του Μέρσεϊσάιντ, το αγωνιστικό κενό που άφησε ο Ουρουγουανός είναι δυσαναπλήρωτο.
Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις
Την αγωνιστική χρονιά που μας πέρασε η Λίβερπουλ δεν συμμετείχε στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Είχε λοιπόν την ευκαιρία να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα, χωρίς να χάνει ενέργεια σε μεσοβδόμαδα ματς Τσάμπιονς ή Γιουρόπα Λιγκ, τα οποία είναι συνήθως πολύ ανταγωνιστικά ενώ συχνά συνεπάγονται και δύσκολα ταξίδια για τους ποδοσφαιριστές. Αντιθέτως, την τρέχουσα σεζόν οι «κόκκινοι» βρίσκονται στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, και οι υποχρεώσεις τους αυξάνονται σημαντικά.
Ανταγωνισμός
Οι πρωταθλητές της περιόδου 2012-13, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εμφανίστηκαν πέρσι απολύτως αποδιοργανωμένοι. Η αποχώρηση του θρυλικού Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και τα επακόλουθά της συρρίκνωσαν τις ελπίδες της Γιουνάιτεντ να διεκδικήσει εκ νέου το τρόπαιο, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην ντροπιαστική έβδομη θέση. Στην Τσέλσι, ο Ζοσέ Μουρίνιο δήλωσε ότι η ομάδα του ακόμη χτιζόταν και δεν ήταν πραγματική διεκδικήτρια του τίτλου. Είτε ήταν ειλικρινής είτε επιχειρούσε τότε να μπλοφάρει με «παιχνίδια του μυαλού», γεγονός είναι ότι η ομάδα του Πορτογάλου τερμάτισε μόλις στην τρίτη θέση της Πρέμιερ Λιγκ. Στην Άρσεναλ η γκρίνια για την αποχή από τους τίτλους καταλάγιασε μόνο για λίγο με την απόκτηση του Οζίλ, ο οποίος απογοήτευσε. Ακόμη και η τελική πρωταθλήτρια, Μάντσεστερ Σίτι, είχε εμφανίσει σημαντικά κενά στο κέντρο της άμυνας αλλά και στη θέση του τερματοφύλακα, με τον Τζο Χαρτ να πραγματοποιεί απογοητευτική σεζόν.
Στην εφετινή Πρέμιερ Λιγκ η Γιουνάιτεντ ξεκίνησε με προπονητή παγκοσμίου φήμης, τον Φαν Χάαλ και ξόδεψε περίπου 200 εκατομμύρια για μεταγραφές. Η Τσέλσι ενισχύθηκε σημαντικά αποκτώντας παίκτες υψηλότατου επιπέδου και δηλώνει έτοιμη για την επιστροφή στην κορυφή. Η Άρσεναλ εξέπληξε πολλούς με την απόφασή της να ξοδέψει αρκετά χρήματα για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι, χωρίς μάλιστα να χάσει κάποιον βασικό παίκτη της, ενώ η επιστροφή στους τίτλους (FA Cup, Community Shield) βελτίωσε κάπως το κλίμα. Η Σίτι παρά τα προβλήματα που της δημιούργησε το FFP (Financial Fair Play) κατόρθωσε να βελτιώσει το ρόστερ της σε όλες της γραμμές πλην της ήδη ισχυρής επίθεσης.
Είναι φανερό λοιπόν ότι ο ανταγωνισμός στην Πρέμιερ Λιγκ έγινε ακόμη πιο έντονος.
Μεταγραφές
Την ίδια στιγμή πάντως, και η Λίβερπουλ κινήθηκε έξυπνα στο μεταγραφικό παζάρι. Προσπάθησε – και το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό – να αυξήσει το «βάθος» στο έμψυχο δυναμικό της. Διαθέτει πλέον, τουλάχιστον δύο καλές επιλογές σε κάθε θέση, ενώ ο Λόβρεν που αποκτήθηκε για βασικός είναι μακράν καλύτερος στόπερ από όσους ήδη διέθετε η ομάδα. Εκείνο που δεν κατάφερε η Λίβερπουλ ήταν να καλύψει το κενό του Λουίς Σουάρες, με τον Μπαλοτέλι να μπορεί να δώσει λύσεις, αλλά να μην εγγυάται σταθερότητα. Γι’ αυτό άρχισαν και οι πρώτες φήμες περί επικείμενης πρότασης για τον Ιγκουαίν της Νάπολι ή για αντίστοιχο επιθετικό πρώτης κλάσης, τον ερχόμενο Ιανουάριο.
Αμφιβολία
Είναι λοιπόν αμφίβολο αν η Λίβερπουλ επέστρεψε για τα καλά στην ελίτ του αγγλικού πρωταθλήματος, ή αν είχε μια καλή σεζόν και θα ακολουθήσουν αναταράξεις. Όπως επίσης μένει να αποδειχθεί αν θα κατορθώσει να επιστρέψει και στη λίστα με τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες, με συνεχή παρουσία στο Τσάμπιονς Λιγκ και υψηλούς στόχους.
Ελπίδα
Οι φίλοι της Λίβερπουλ πάντως, έχουν λόγους να πιστεύουν ότι η ομάδα τους βρίσκεται πράγματι στο δρόμο της επιστροφής προς την κορυφή. Ο κυριότερος εξ αυτών, είναι ο χαμηλότατος μέσος όρος ηλικίας της ομάδας, σε αναλογία με το ταλέντο που διαθέτουν οι ποδοσφαιριστές της. Μόνο ο εμβληματικός αρχηγός, Στίβεν Τζέραρντ και οι εφεδρικοί Κόλο Τουρέ και Ρίκι Λάμπερτ είναι άνω των 30 ετών, ενώ την ίδια στιγμή οι Στέρλινγκ και Χέντερσον είναι από τα μεγαλύτερα ταλέντα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, στην ηλικία τους. Το υπάρχον έμψυχο δυναμικό της ομάδας δίνει την ελπίδα ότι η Λίβερπουλ κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
