Μεγάλη συνέντευξη στη Ρουμανία παραχώρησε ο Ράζβαν Λουτσέσκου, μιλώντας εκτενώς και για τον ΠΑΟΚ και τη σχέση του με τον Ιβάν Σαββίδη.
Ο Ρουμάνος τεχνικός υπογράμμισε ότι η σχέση του με τον πρόεδρο του Δικεφάλου είναι άψογη, και πως ο Ιβάν Σαββίδης έχει αλλάξει σε σχέση με την προηγούμενη τους συνεργασία στους «ασπρόμαυρους».
Παράλληλα, μοιράστηκε… ανέκδοτες ιστορίες από τη χρονιά της κατάκτησης του ιστορικού αήττητου πρωταθλήματος και του νταμπλ.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
«Έχω άριστη σχέση με τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ. Είχα άριστη σχέση μαζί του και στην πρώτη θητεία. Έχει αλλάξει από τότε. Στην πρώτη θητεία του άρεσε να πιέζει πολύ. Στις συσκέψεις μας τότε, ήταν αρκετά επικριτικός αλλά πάντα έβρισκε την κατάλληλη στιγμή και ερχόταν, μου έκανε μία αγκαλιά και μου έλεγε: «πρόσεχε, δεν έγινε κάτι τόσο δραματικό, κράτα τη διάθεσή σου.
Αυτή ήταν η στρατηγική του για να μας κρατήσει όλους 100% συγκεντρωμένους, ασκώντας πίεση σε εμένα, στη διοίκηση. Είχαμε συσκέψεις ακόμη και στις τέσσερις το πρωί! Υπέροχες στιγμές… Ήμασταν στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος, είχαμε το προβάδισμα βαθμολογικά και έμεναν τέσσερις αγώνες, παίξαμε τον έναν και κερδίσαμε 3-0.
Μετά το παιχνίδι, με κάλεσε μαζί με τους αρχηγούς, τον αντιπρόεδρο, τον οικονομικό και τον αθλητικό διευθυντή. Με επέπληξε μπροστά σε όλους. Λιγότερο τους παίκτες. Ήταν και οι τέσσερις αρχηγοί, τους οποίους «μάλωσε» λίγο αλλά τους είπε ότι ήταν πολύ καλοί. Έπρεπε να παίξουμε άλλα τρία παιχνίδια και ήμασταν επτά βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο. Όταν τελείωσε η σύσκεψη, ήρθε σε μένα και μου είπε: «έλα εδώ να σε αγκαλιάσω, δεν υπάρχει λόγος πανικού, αλλά πρόσεχε
Παίζαμε στη Λάρισα και αν κερδίζαμε εκεί, ήμασταν πρωταθλητές. Με ισοπαλία, θέλαμε ακόμη έναν βαθμό στα τελευταία δύο ματς και είχαμε μπροστά μας ένα παιχνίδι τον Λεβαδειακό που είχε ήδη υποβιβαστεί. Πήγαμε στη Λάρισα, φέραμε ισοπαλία και μετά το ματς, μας περίμενε στην Θεσσαλονίκη για σύσκεψη.
Έπιασα τον εαυτό μου να έχει ταχυπαλμία. Με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι σε όλο το δρόμο, από τη Λάρισα προς τη Θεσσαλονίκη, επιστρέφοντας με το λεωφορείο καθώς η απόσταση είναι μόλις δύο ωρών, μας περίμεναν οπαδοί για να πανηγυρίσουν μαζί μας το πρωτάθλημα, αντιλαμβανόμενοι πως είχε τελειώσει. Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε, χρειαζόμασταν μόλις ένα βαθμό και παίζαμε στην έδρα μας με ομάδα που βρισκόταν στην τελευταία θέση της βαθμολογίας.
Και γι’ αυτό, αργήσαμε πολύ να γυρίσουμε στην Θεσσαλονίκη εκείνο το βράδυ και ως εκ τούτου αναβλήθηκε η σύσκεψη. Την επόμενη μέρα, την ώρα του μεσημεριανού, μας πήρε τηλέφωνο. Ήμασταν όλοι εκεί, εγώ, η διοίκηση, το επιτελείο μου, οι αρχηγοί της ομάδας. Ξεκίνησε να μου λέει: «κρίμα πως γίνεται αυτό», ότι δεν τα υπολόγισα σωστά. Τελειώνει η σύσκεψη και έρχεται πάλι σε μένα και μου λέει να προσέχω, να είμαι συγκεντρωμένος και να παίζω για τη νίκη, ας μη ρισκάρουμε τίποτα»!
Για το νταμπλ:
«Τελειώνει ο προτελευταίος αγώνας, βγαίνουμε πρωταθλητές, υπάρχει τεράστια τρέλα στην πόλη. Ήταν Κυριακή και την Πέμπτη είχαμε υποχρεώσεις στο Κύπελλο για να πάμε στον τελικό, αφού είχαμε κερδίσει το πρώτο ματς με 2-0. Όλοι έλεγαν ότι δεν πρόκειται να προκριθούμε καθώς είχαμε μείνει από ενέργεια.
Τους είπα να ηρεμήσουν. Πέρα από τους πανηγυρισμούς στους δρόμους, δε γιορτάσαμε καθόλου ιδιωτικά το πρωτάθλημα. Δευτέρα, Τρίτη και Τετάρτη είχαμε προπονήσεις. Προκριθήκαμε στον τελικό, φέρνοντας 0-0 στην Τρίπολη. Ήταν κάτι που συνέβαινε για πρώτα φορά στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Και μας έμενε ακόμη ένα παιχνίδι για το πρωτάθλημα, ήμασταν βέβαια ήδη πρωταθλητές μαθηματικά, αλλά μπορούσαμε να τερματίσουμε αήττητοι.
Μετά τον αγώνα στην Τρίπολη, φτάνουμε στο αεροδρόμιο και λέω στον αντιπρόεδρο, Μάκη Γκαγκάτση: «ελπίζω να μην έχουμε καμία σύσκεψη σήμερα» Και άρχισε να γελάει και μου λέει: «μας πως να έχουμε σύσκεψη;». Μετά από πέντε λεπτά, έρχεται σκυθρωπός και μου λέει: «έχουμε σύσκεψη».
Φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα και απευθείας πάμε στο ξενοδοχείο και στο γραφείο του προέδρου. Με επικρίνει, λέγοντάς μου: «πώς θέλεις να κερδίσεις το Κύπελλο, πώς θέλεις να τερματίσεις αήττητος; Είναι αδύνατον, τι ποδόσφαιρο είναι αυτό;». Και στο τέλος μου λέει «σε παρακαλώ να έχεις την ομάδα σε καλή διάθεση και με αυτοπεποίθηση».
Γυρνάω και του απαντάω: «πρόεδρε, πρέπει να πάω σπίτι, να κοιταχτώ στον καθρέφτη και να πω στον εαυτό μου ότι δεν υποβιβαστήκαμε σήμερα αλλά πήραμε το πρωτάθλημα». Με κοίταξαν όλοι γιατί ήμουν νευρικός. Ο πρόεδρος έσκασε ένα χαμόγελο και αφού τελείωσε η σύσκεψη, με πήρε στην αγκαλιά του και μου είπε «κράτα δυνατή την ομάδα».
