Νοέμβριος του 2003 και η μπασκετική ΑΕΚ αντιμετωπίζει την Τσιμπόνα στην τρίτη αγωνιστική του Α ομίλου της Euroleaque στο Ζάγκρεπ. Στις κερκίδες βρίσκεται ο Λάρυ Μπέρντ, θρύλος του ΝΒΑ που αναζητά ταλέντα. Η ελληνική ομάδα χάνει με 85-80, με τον Χρήστο Ταπούτο, να εντυπωσιάζει με την εμφάνισή του. Το επόμενο καλοκαίρι ο Λάρυ Μπέρντ βρίσκεται στην Αθήνα και συναντά στην προπόνηση τον 22χρονο Χρήστο.
«Είχε έρθει στην Ελλάδα για να δει κάποιους παίκτες και είχε περάσει από την προπόνησή μας για να με γνωρίσει. Ήμουν 22 ετών και μου είχε πει “σε σένα είναι σαν να βλέπω τον Κούκοτς με άλλο πρόσωπο”. Αν δεν έχεις την ωριμότητα να σκεφτείς σωστά τέτοια λόγια ή δεν έχεις ανθρώπους να σου πουν “προσγειώσου”, χάνεις την μπάλα. Και εγώ την έχασα. Έκανα λάθη και επαναπαύτηκα σε όλα αυτά που μου είχε χαρίσει ο Θεός, χωρίς να δουλέψω περισσότερο» θα πει στο protothema.gr.
Με ύψος 2.06μ., φοβερή αλτικότητα, και ευχέρεια στο σκοράρισμα ο αριστερόχειρας από τη Θεσσαλονίκη χαρακτηριζόταν από τα Μέσα ως ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ελληνικού μπάσκετ. Η καριέρα του όμως, από κάποιες δικές του επιλογές, όπως παραδέχεται σήμερα, εξελίχθηκε με λιγότερη δόξα από αυτή που θα της άξιζε. Αλλά ακόμη πιο άδοξος ήταν ο τρόπος που αυτή τερματίστηκε, για έναν από τους πιο πολυσύνθετους παίκτες όλων των εποχών.
Ήταν 25 Ιανουαρίου του 2017 και ο Χρήστος Ταπούτος τραυματίζεται στο αριστερό του χέρι, κατά την διάρκεια προπόνησης με την ομάδα του τη Δόξα Λευκάδας. «Ήταν ένας τραυματισμός σχετικά απλός. Προσπάθησα να τον αντιμετωπίσω συντηρητικά αλλά μετά από εξετάσεις και διάφορες γνώμες που είχα πάρει από γιατρούς εκεί , δεν μπορούσε να ξεπεραστεί συντηρητικά παρόλο που το προσπάθησα κι έπρεπε να κάνω μια επέμβαση ρουτίνας για να αποκατασταθεί η ζημιά. Και σε αυτή την επέμβαση έγινε η ζημιά», θα πει στο protothema.gr.
Μια ζημιά που του προκαλεί αναπηρία στο «καλό» του χέρι, το αριστερό και τον οδηγεί σε δικαστική διαμάχη με τον γιατρό που τον χειρούργησε. Πριν από λίγες ημέρες, ο ορθοπεδικός καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή.
«Πέρασα μια περίοδο πολύ δύσκολη γιατί όταν προκλήθηκε όλο αυτό είχα πολύ έντονα συμπτώματα, πολύ μεγάλους πόνους και δεν μπορούσαν να δικαιολογηθούν όλα αυτά τα συμπτώματα και οι πόνοι από την επέμβαση που είχα κάνει οπότε άρχιζα να το ψάχνω. Ο γιατρός που με χειρούργησε ποτέ δεν μου είπε τι γίνεται. Προσπαθούσε πάντα είτε να αποφύγει, όποτε τον ρωτούσα είτε να με καθησυχάσει αλλά εγώ καταλάβαινα ότι κάτι τρέχει. Οπότε άρχισα να πηγαίνω και σε άλλους γιατρούς. Είχα πάει σε πάρα πολλούς, μέσα σε τρεις μήνες επισκέφθηκα τουλάχιστον 6 με 7 γιατρούς , είχα κάνει αρκετές εξετάσεις και γενικά το έψαξα πολύ. Και κάποια στιγμή καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το χέρι δείχνει να έχει κάτι πολύ σοβαρό και θα έπρεπε να ξανακάνω εγχείριση.
Η συγκεκριμένη εγχείριση θα ήταν και διερευνητική γιατί δεν μπορούσε να φανεί ακριβώς το τι θα είχε το χέρι. Αυτή η γιατρός που με ανέλαβε και ήταν ειδική σε αυτά τα πράγματα κατέληξε σε ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα αλλά μου είπε για να είναι εκατό τοις εκατό σίγουρη έπρεπε να το ανοίξει για να μου πει τι ακριβώς είχα. Τελικά υπήρχε ένας πολύ μεγάλος και σοβαρός τραυματισμός στο μέσο νεύρο του χεριού μου που είναι και το βασικό νεύρο που αφορά τις λειτουργίες δηλαδή κίνηση, αίσθηση κτλ και με αυτή τη ζημιά το χέρι, όχι δεν μπορούσε να λειτουργήσει αλλά άρχιζε να πέφτει όλο και περισσότερο. Η γιατρός μου είπε ότι αν το άφηνα θα γινόταν μόνιμη η βλάβη και το χέρι μου θα ήταν εντελώς άχρηστο. Έτσι το επόμενο χειρουργείο μου κράτησε 7 ώρες, ενώ έκανα ακόμη ένα».
Ο πρώην διεθνής μπασκετμπολίστας πραγματοποίησε συνολικά 3 χειρουργεία σε διάστημα 11 μηνών και όπως λέει εκείνο που έπρεπε να αντιμετωπίσει εκτός από την κατάσταση του χεριού του ήταν και η ψυχολογική θέση στο άκουσμα ότι το μπάσκετ που τόσο αγάπησε από την παιδική του ηλικία θα έπρεπε να το σταματήσει.
«Δεν έπρεπε να αντιμετωπίσω μόνο την κατάσταση με το χέρι, έπρεπε να αντιμετωπίσω και την ψυχολογική μου κατάσταση γιατί όταν αποφασίσαμε με τη γιατρό ότι πρέπει να ακολουθήσουμε συγκεκριμένο δρόμο μου ξεκαθάρισε ότι αυτό που θα κάνουμε θα το κάνουμε για να μπορέσει το χέρι να λειτουργήσει σε απλά καθημερινά πράγματα. “το μπάσκετ το ξεχνάς” μου είπε. Οπότε έπρεπε να αντιμετωπίσω και αυτό, γιατί ήμουν 34 ετών και είχα κάποια χρόνια για να παίξω ακόμη. Και αν και ήμουν στην Λευκάδα είχε προτάσεις και μιλούσα για συμβόλαια με ομάδες της Ευρώπης».
Η αδιαφορία του ορθοπεδικού απέναντί του οδήγησαν τον Χρήστο Ταπούτο να κινηθεί νομικά εναντίον του. Μέχρι σήμερα και παρά την καταδίκη του, ο γιατρός δεν έχει παραδεχθεί το λάθος του ενώ δεν έχει ζητήσει συγγνώμη από τον αθλητή ο οποίος αισθάνεται μια ηθική δικαίωση για την πρωτόδικη απόφαση του Δικαστηρίου, χωρίς όμως αυτή να μπορεί να του επιδιορθώσει την αναπηρία στο χέρι.
«Ούτε θέλω να τρέχω στα δικαστήρια, ούτε να κυνηγάω κάποιον. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Αλλά καλώς ή κακώς η κατάσταση σε φέρνει σε τέτοια θέση. Είτε κέρδιζα, όπως έγινε, είτε όχι στο δικαστήριο δεν θα άλλαζε κάτι. Σίγουρα δεν θέλω να βρεθούν άλλοι άνθρωποι στη θέση μου. Εγώ προσπάθησα από την αρχή να έχω μια θετική προσέγγιση αλλά δυστυχώς κάτι τέτοιο από την πλευρά του γιατρού δεν συνέβη. Αντίθετα δεν βρήκα ανταπόκριση οπότε ουσιαστικά αυτός ο δρόμος που διάλεξα ήταν μονόδρομος .Αυτός δεν μου ζήτησε ποτέ ούτε μια συγγνώμη. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν το άκουσα ποτέ και θα ήταν πολύ μεγάλη ικανοποίηση για μένα να το άκουγα. Τα στοιχεία ήταν ξεκάθαρα και θεωρώ ότι από την πλευρά του δικηγόρου μου έγινε πολύ καλή δουλειά και νομίζω ότι δεν υπήρχε τρόπος αυτή η υπόθεση να χαθεί. Ήταν ξεκάθαρη .
Εγώ θεωρώ ότι ήταν και λάθος χειρισμός και λάθος τεχνική αυτά που συνέβησαν σε εμένα και κακιά στιγμή και χίλια δυο. Σε καμία περίπτωση δεν είπα ότι το έκανε επίτηδες. Το λάθος είναι μέσα στο παιχνίδι, παίζεις με ποσοστό λάθους. Θα ήταν τελείως διαφορετική η κατάληξη της ιστορίας εάν έβλεπα ότι υπάρχει μια προσέγγιση σωστή και μια θετική οπτική από τη άλλη πλευρά . Ξαφνικά βλέπεις αδιαφορία και να σου λέει δεν με νοιάζει κάνε ότι θες , το να ακολουθήσεις τη δικαστική οδό λοιπόν είναι μονόδρομος».
Ο ορθοπεδικός οδηγήθηκε στο Δικαστήριο με την κατηγορία της σωματικής βλάβης εξ αμελείας.
Στη μήνυσή του ο Χρήστος Ταπούτος ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο γιατρός που τον χειρούργησε έδειξε ιατρική αμέλεια, ενώ χρησιμοποίησε και λάθος μεθοδολογία και εργαλείο για την αποκατάσταση του τένοντα που είχε τραυματιστεί. Σήμερα ο 40χρονος πρώην διεθνής παίκτης υπηρετεί το μπάσκετ από τη θέση του team manager του Αρη, της αγαπημένης του ομάδας. Αν και όνειρό του ήταν να ανοίξει μια μπασκετική ακαδημία για παιδιά, η αναπηρία του χεριού του δεν του το επιτρέπει. “Ήθελα να μεταδώσω την εμπειρία μου στα μικρά παιδιά. Να τα συμβουλεύσω και να τα βάλω σε σωστό δρόμο, γιατί εγώ στην καριέρα μου έκανα λάθη. Αλλά τώρα δεν μπορώ ούτε να τριπλάρω, ούτε να σουτάρω σωστά για να μπορώ να τα δείξω αυτά στα παιδιά. Βρίσκομαι όμως στο χώρο. Δεν έχω φύγει. Κάνω κάτι το οποίο αγαπάω και συνεχίζω να είμαι στο γήπεδο, στα αποδυτήρια να ασχολούμαι με τους παίκτες. Είμαι στην ομάδα που αγαπώ από παιδί και είμαι ευχαριστημένος με αυτό. Είναι κάτι που θέλω να κάνω για χρόνια”.
Πηγή: protothema.gr
