Μία μεγάλη συνέντευξη – κατάθεση ψυχής έδωσε ο Λόρεν Μορόν στην ισπανική εφημερίδα AS. Ο Ισπανός επιθετικός του Άρη μίλησε για όλα. Τις δυσκολίες στην πατρίδα του, την Μπέτις, την απόφασή του να αποδεχθεί την πρόταση των Κιτρινόμαυρων και πολλά ακόμη.
Αναλυτικά:
Πώς είσαι;
«Λοιπόν, πολύ καλά, πραγματικά. Όταν πήρα την απόφαση να έρθω στην Ελλάδα, η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να πάει τόσο καλά. Όχι για το ποδόσφαιρο, όπου ήλπιζα να αποδώσω σε καλό επίπεδο, αλλά για τη ζωή. Φοβήθηκα πολύ να φύγω από την Ισπανία για πρώτη φορά, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος. Έχω γνωρίσει μια θεαματική ομάδα στα αποδυτήρια και η Θεσσαλονίκη είναι μια φαντασμαγορική πόλη. Δεν την ήξερα και εξεπλάγην πολύ».
Υποθέτω τότε ότι δεν είχες δει ποτέ αγώνα της ελληνικής Super League.
«Όχι αυτο είναι. Γνώριζα φυσικά την ομάδα που έπαιζε στην Ευρώπη. Τα υπόλοιπα όμως δεν τα ήξερα. Και μου είναι ακόμα δύσκολο… Υπάρχουν πολύ περίπλοκα ονόματα».
Κι αν δεν ήξερες το πρωτάθλημα και φοβόσουν να φύγεις από την Ισπανία, γιατί διάλεξες τον Άρη;
«Ειλικρινά γιατί είχα μια συζήτηση με τον Πελεγκρίνι και με συμβούλεψε να έρθω εδώ. Επίσης είμαι 29 ετών και δεν είχα φύγει ακόμα από την Ισπανία. Βλέπω τον εαυτό μου να αντικατοπτρίζεται στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν επίσης ποδοσφαιριστής και πάντα μετάνιωνε που δεν άφησε την Ισπανία και δεν έβλεπε τον κόσμο χάρη στο ποδόσφαιρο. Το έκανα κυρίως για αυτό, για να βγω από τη ζώνη άνεσής μου. Όσον αφορά το ποδόσφαιρο, υπήρχαν ακόμα καλύτερα πράγματα, αλλά ήξερα ότι θα ήταν υπέροχο και εδώ. Μίλησα με τον Χουλιάν Κουέστα, ο οποίος είναι εδώ για μερικά χρόνια, και μου είπε ότι ήταν ένα καλό μέρος για να βγω έξω για πρώτη φορά. Και δεν με έχει κοροϊδέψει. Είμαι ευχαριστημένος».
Ο Πελεγκρίνι σου είπε να φύγεις από την Ισπανία ή σου είπε να πας Ελλάδα;
«Στην preseason μου είπε ήδη ότι έπρεπε να βρω μια διέξοδο. Και για μένα και για τον σύλλογο. Μου είπε ότι το να έρθω στην Ελλάδα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία, ότι είχα προσόντα και έπρεπε να παίξω ξανά πολύ και να σκοράρω. Πίστευε ότι ο Άρης ήταν μια καλή επιλογή. Στην αρχή πίστεψε ότι είχα απορρίψει την πρόταση και με ρώτησε γιατί, αλλά του είπα όχι, ότι το σκεφτόμουν. Ήταν όταν μίλησα με τον Χουλιάν και μια εβδομάδα αργότερα ήμουν ήδη εδώ κι έπαιζα στο Conference League».
Λένε ότι είχες καλύτερα πράγματα, εννοώ οικονομικά; Η Αραβία χτύπησε την πόρτα;
«Ο εκπρόσωπος μου είπε ότι κάτι υπήρχε, αλλά επειδή δεν είχα φύγει ποτέ από την Ισπανία δεν τόλμησα να πάω τόσο μακριά. Είμαι πολύ οικογενειακός τύπος και στη Σεβίλλη είχα την οικογένειά μου δύο ώρες μακριά. Στη Λας Πάλμας η προσαρμογή ήταν δύσκολη για μένα, αλλά είχα την δυνατότητα να πάω στη Μαρμπέγια. Στην Αραβία δεν θα είχα αυτή την επιλογή και με τρόμαξε πολύ. Είναι αλήθεια ότι μου το είπαν, αλλά είπα «όχι». Μετά ήρθα στην Ελλάδα, που είναι επίσης μακριά, οπότε άρπαξα. Πήρα ένα στοίχημα γιατί, δεδομένου του αποτελέσματος, Ελλάδα και Αραβία είναι το ίδιο. Αλλά ναι ρε, διάλεξα τον ΑΡΗ και δεν το μετανιώνω».
Έχεις εκπλαγεί από την ατμόσφαιρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Είμαι τυχερός που έπαιξα εντός έδρας στην Μπενίτο Βιγιαμαρίν. Μετά από αυτό δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να με εκπλήξει. Αν και το θέμα των φωτοβολίδων μου έχει τραβήξει την προσοχή. Φαίνεται ότι τους επιτρέπεται εδώ και αυτό είναι νέο για μένα. Παίζουμε το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και το γήπεδο είναι γεμάτο φωτοβολίδες ή το παιχνίδι σταματάει για 20 λεπτά γιατί ο καπνός δεν σε αφήνει να δεις… Μου φαίνεται περίεργο, αλλά εδώ το παίρνουν κανονικά».
Έφτασες στην Ελλάδα μετά από δύο χρόνια χωρίς να παίζεις όλα, δυσκολεύτηκες να προσαρμοστείς στους ρυθμούς του ανταγωνισμού;
«Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή όχι γιατί ήρθα με πολλή επιθυμία. Προέρχομαι από το να παίζω σε ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα στον κόσμο και έπρεπε να το αποδείξω. Το πρώτο παιχνίδι έπαιξα 45 λεπτά, το δεύτερο 90… Και ήθελα όλο και περισσότερο. Μετά από μερικές εβδομάδες παρατήρησα μια μικρή πτώση και έκανα μερικές εβδομάδες χωρίς να βάλω γκολ, αλλά έχω αναρρώσει και αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ καλά. Νομίζω ότι αυτή η δουλειά με βοήθησε να κερδίσω τον σύλλογο και τους φιλάθλους και είμαι και νιώθω σε μια καλή στιγμή».
Έχει επτά γκολ στην ελληνική Super League και είσαι πρώτος σκόρερ. Ήταν αυτό μέρος των σχεδίων σου;
«Ήρθα με αυτήν την ιδέα, πραγματικά. Ήρθα με την ιδέα να νιώσω ξανά ποδοσφαιριστής, να έχω πολλά λεπτά, να βάζω γκολ… Στην Μπέτις δεν είχα συνέχεια, αλλά στην προπόνηση ένιωθα καλά και δεν είχα ξεχάσει το γκολ. Το μόνο πράγμα που νομίζω ότι χρειαζόμουν ήταν αυτοπεποίθηση. Είναι κάτι που νομίζω ότι έχω εδώ. Νομίζω ότι έχω χάσει δύο χρόνια ποδόσφαιρο και θέλω να τα ξαναπάρω. Τις προάλλες, για παράδειγμα, έβαλα ένα γκολ στον Παναθηναϊκό αλλά έφυγα θυμωμένος γιατί θα μπορούσα να βάλω άλλα δύο. Απαιτώ πολλά από τον εαυτό μου γιατί υπάρχουν καλύτερες ομάδες από τον Άρη και επιθετικοί που έχουν πολύ πιο εύκολο χρόνο να σκοράρουν. Πρέπει να είμαι αποτελεσματικός για να μπορέσω να παλέψω μαζί τους και να παραμείνω στον βαθμολογικό πίνακα».
Είναι δύσκολο να σε ακούμε να λες ότι έχασες δύο χρόνια ποδόσφαιρο.
«Για να δούμε, όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτό είναι ξεκάθαρο για μένα και το έχω ακόμη και τατουάζ. Είναι αλήθεια όμως ότι πολλοί με έχουν παρατήσει και ούτε αυτό ισχύει. Έχει περάσει και με τον Ίσκο, τον τελείωσαν και τώρα παίζει. Μερικές φορές σκέφτεστε ότι η τύχη σας θα μπορούσε να έχει αλλάξει λίγο ή ότι αυτό που σας συμβαίνει τώρα θα μπορούσε να σας είχε συμβεί πριν. Το σκέφτομαι, αλλά δεν μένω και πολύ σε αυτό. Τώρα νιώθω τόσο καλά που θέλω να εκμεταλλευτώ τη στιγμή και να την απολαύσω».
Γίνεσαι 30 αυτόν τον μήνα, είναι κάτι που έχεις στο μυαλό σου;
«Νιώθω αρκετά νέος. Δεν με βλέπω 30 χρονών, βλέπω τον εαυτό μου 24. Επίσης, παίζω κάθε μέρα περιτριγυρισμένος από παιδιά μικρότερα από εμένα. Νιώθω καλά».
Αυτή τη στιγμή είσαι ο επιθετικός στην ελληνική Super League που σουτάρει περισσότερα (39). Ποια ανάγνωση κάνεις σε τα δεδομένα;
«Λοιπόν, δεν ήξερα. Με εκπλήσσει γιατί δεν νιώθω ότι τραβάω τόσο πολύ. Μερικές φορές μάλιστα παραπονιέμαι γιατί δεν μου φτάνουν οι μπάλες. Υπήρξαν παιχνίδια στα οποία έχω παρατηρήσει κάτι μόνο στην κορυφή και ο προπονητής μου λέει: «Αν έχεις, μπουμπούνισέ το». Είναι αλήθεια ότι ήρθαν πολλοί νέοι παίκτες το καλοκαίρι και αυτό μας κάνει να έχουμε ένα μειονέκτημα σε σχέση με άλλους συλλόγους που διατηρούν τη βάση. Είμαστε 18 ή 19 νέοι. Καθένας από τον πατέρα του και τη μητέρα του. Υπήρξε και αλλαγή προπονητή στην αρχή της σεζόν. Έχουν γίνει πολλές αλλαγές και νομίζω ότι τώρα είναι που βρίσκουμε ισορροπία».
Είσαι επίσης ο δεύτερος παίκτης της διοργάνωσης που δέχεται τα περισσότερα φάουλ (36).
«Αυτό είναι σίγουρο. Με ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου. Είναι κάτι που περίμενα, αλλά πίστευα ότι το ξύλο θα μοιράζονταν σε όλη την ομάδα, όχι ότι θα έδιναν μόνο εμένα. Τα παιχνίδια τελειώνουν και όταν γυρίζω σπίτι και κάθομαι στον καναπέ νιώθω σαν να με έχουν χτυπήσει».
Υπάρχουν πολλοί Ισπανοί στο ελληνικό πρωτάθλημα.
«Μου έκανε μεγάλη έκπληξη να συναντήσω πολλούς Ισπανούς που δεν τους δόθηκε ευκαιρία στην Ισπανία και να δω ότι έχουν υψηλό επίπεδο. Σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο αυτό που έχεις κάνει. Γιατί τους βλέπεις να παίζουν και είναι πολύ καλοί, αλλά στην Ισπανία δεν έχουν φτάσει στην ελίτ. Και εσύ κάνεις. Σε κάνει να σκέφτεσαι: «Διάολε, αυτό που έχω κάνει είναι πολύ περίπλοκο».
Ποιος σας έχει εκπλήξει περισσότερο;
«Σε ένα από τα πρώτα παιχνίδια παίξαμε με τη Λαμία του Καρλίτος. Δεν τον ήξερα και εναντίον μας έκανε ένα σπουδαίο παιχνίδι. Και όπως αυτός, πολλοί με έχουν εκπλήξει. Επίσης ο Χουάνπι που δεν είναι Ισπανός αλλά έπαιζε στην Ισπανία και τώρα είναι εδώ στην Ελλάδα».
Ο Καρλίτος είναι ένα καλό παράδειγμα ότι επειδή είσαι Ισπανός δεν σημαίνει ότι η θέση σου στον κόσμο του ποδοσφαίρου είναι στην Ισπανία.
«Ετσι είναι. Υπάρχουν πολλοί Ισπανοί στο ελληνικό πρωτάθλημα που προέρχονται επίσης από άλλες χώρες. Όπως ο συνάδελφός μου Χούλιαν, που τώρα είναι στον Άρη αλλά ήταν προηγουμένως στην Πολωνία. Υπάρχουν μέρη που δεν ξέρεις και μετά σε εκπλήσσουν. Για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη μου θυμίζει πολύ Σεβίλλη. Εξοικονομώντας αποστάσεις, φυσικά, αλλά είναι μια υπέροχη ζωή, είναι όμορφη, οι άνθρωποι είναι υπέροχοι και ο σύλλογος είναι καλός. Είναι φυσιολογικό όσοι έρχονται στον ΠΑΟΚ ή στον ΑΡΗ να μην θέλουν να φύγουν».
Ποδοσφαιρικά είναι επίσης μια πολύ ανταγωνιστική χώρα γιατί υπάρχουν πολλές μεγάλες ομάδες. Άρης, Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ…
«Οι τρεις από την Αθήνα, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός και οι δύο από τη Θεσσαλονίκη, Άρης και ΠΑΟΚ, είναι οι πιο υποχρεωμένοι να παλέψουν για τις πρώτες θέσεις. Μετά άλλες ομάδες όπως ο ΟΦΗ, η Λαμία… Και υπάρχουν σύλλογοι από κάτω που σε δυσκολεύουν πολύ όπως ο Βόλος. Είναι ένας διαγωνισμός που μου θυμίζει πολύ τη δεύτερη κατηγορία της Ισπανίας γιατί κάθε παιχνίδι είναι ένας κόσμος. Τις προάλλες μας επισκέφτηκε ο Παναθηναϊκός και αν πετύχει το πρώτο γκολ θα μας κερδίσει, αλλά επειδή δεν σκόραρε εκμεταλλευτήκαμε ένα λάθος του τερματοφύλακα και οι τρεις βαθμοί πάνε σε εμάς. Το πρωτάθλημα είναι περίπλοκο γιατί οποιαδήποτε ομάδα σου βάφει το πρόσωπό σου».
Τις προάλλες ο Χουλιάν Κουέστα είπε ότι θέλει το Κύπελλο. Είναι στόχος;
«Εδώ δίνουν προτεραιότητα στο Κύπελλο. Ήμασταν στη φάση των 16 με την ΑΕΚ που είναι από τις καλύτερες ομάδες και όμως λένε: «Αν περάσουμε είμαστε στον τελικό». Λέω: «Για να δούμε, πρώτα πρέπει να νικήσουμε την ΑΕΚ και μετά να πάμε παιχνίδι με παιχνίδι. Ακόμα κι αν αντιμετωπίζουμε έναν φαινομενικά κατώτερο αντίπαλο, στην ποδοσφαιρική θεωρία δεν ισχύει. Πρέπει να το αποδεικνύεις σε κάθε παιχνίδι ». Εφόσον υπάρχουν τόσοι πολλοί Ισπανοί, έχουμε αναλάβει να βάλουμε τα πόδια όλων στο έδαφος. Δεν είμαστε στον τελικό γιατί περάσαμε τους 16. Καθόλου».
Αλλά θέλεις να κερδίσεις έναν τίτλο.
«Ας δούμε, οποιοσδήποτε ποδοσφαιριστής έλκεται από την ιδέα της κατάκτησης ενός τίτλου, αλλά είναι κάτι που δεν με κάνει εμμονή. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι σε μια στιγμή ευτυχίας. Μετά από πολλά χρόνια ταλαιπωρίας, έχω επικεντρωθεί στο να εκμεταλλευτώ αυτή την ευτυχία. Και εντός και εκτός γηπέδου. Πριν νιώθω άσχημα που δεν σκοράρω, έπαιρνα πολύ άσχημα ήττες… Τώρα τα χειρίζομαι όλα με λίγη παραπάνω θετικότητα. Υποθέτω ότι θα είναι η εμπειρία. Είμαι ήδη κοντά στα 30».
