Αναλυτικά η συνέντευξη:
Ξέρεις ίσως ποιος κατέχει αυτή τη στιγμή το ρεκόρ της Bundesliga σε έναν αγώνα με 14,65 χιλιόμετρα;
“Δύσκολη ερώτηση, κάποτε έκανα ρεκόρ. Αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς αν ήταν αυτός ο αριθμός”.
Σωστά, αλλά τώρα το πιο δύσκολο ερώτημα: Ποιος είναι στη δεύτερη θέση;
Πρέπει να το σκεφτώ για πολύ καιρό και μάλλον θα εξακολουθούσα να κάνω λάθος, ποιος είναι;
Eσύ…
“Αλήθεια; Αυτό δείχνει ότι συχνά έτρεχα πολύ (γέλια). Η δύναμή μου στο τρέξιμο με συνόδευε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου, έτσι μπορούσα πάντα να βοηθώ τις ομάδες μου”.
Τρέχεις τόσο πολύ στην Ελλάδα ή δεν είναι απαραίτητο;
“Ναι, είναι αρκετά απαραίτητο. Στην κανονική περίοδο και επόμενα πλέι οφ, οι πέντε ή έξι κορυφαίες ομάδες παίζουν μεταξύ τους τουλάχιστον τέσσερις φορές τη σεζόν. Αυτό σημαίνει τουλάχιστον 20 παιχνίδια σε υψηλό επίπεδο. Οι κορυφαίες ομάδες εδώ παίζουν πολύ καλό επιθετικό ποδόσφαιρο. Το πρωτάθλημα δεν καταγράφει ακριβώς τους αριθμούς τρεξίματος, αλλά το προσωπικό και οι αναλυτές μας συλλέγουν τις μετρήσεις με GPS. Λένε ότι ο προπονητής πρέπει πάντα να με ξεκινάει και να μην με αντικαθιστά, γιατί αυτό σημαίνει ότι ο μέσος όρος της ομάδας μας είναι υψηλότερος”.
Αν και μετακόμισες στην Ελλάδα πέρυσι το χειμώνα, έχεις 21 συμμετοχές (με πέντε γκολ και έξι ασίστ).
“Μπήκα καλά στην ομάδα από την αρχή. Λειτούργησε αμέσως. Ήμουν έκπληκτος που όλα λειτουργούσαν τόσο καλά. Ο σύλλογος είχε τεράστια εμπιστοσύνη σε μένα και μπορούσα να παίξω ελεύθερα. Γενικά το παιχνίδι παίζεται πιο επιθετικά και με λιγότερες τακτικές. Όλα αυτά μάλλον με ωφέλησαν”.
Και δέχθηκες πρόταση από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ το καλοκαίρι;
“Υπήρχε ενδιαφέρον, αλλά το αφεντικό του συλλόγου μας δεν ήθελε να μπει σε συζητήσεις. Μετά από δύο-τρεις μέρες το θέμα διευθετήθηκε και συμφώνησα με αυτή την απόφαση. Η οικογένειά μου κι εγώ νιώθουμε πολύ άνετα εδώ. Είμαστε χαρούμενοι, που είμαστε εδώ και η Θεσσαλονίκη είναι μια όμορφη πόλη για να ζεις”.
Κατά ειρωνικό τρόπο, ο σύλλογός σου, ο Άρης απέκλεισε την ΑΕΚ στο Κύπελλο Ελλάδας την περασμένη εβδομάδα. Τώρα στοχεύετε στον πρώτο σας τίτλο από το 1970;
“Κερδίσαμε στα πέναλτι, μετά από δύο ισοπαλίες, αλλά αυτό είναι μέρος του κυπέλλου. Πλέον θα παίξουμε στα προημιτελικά με τη Νίκη Βόλου, ομάδα δεύτερης κατηγορίας και αν προκριθούμε με τον νικητή του ζευγαριού ΟΦΗ- Παναιτωλικός. Οι οπαδοί μας λαχταρούν να βρεθεί η ομάδα στον τελικό κάθε μέρα και παντού. Η πίεση είναι μεγάλη. Ο Άρης έφτασε για τελευταία φορά στον τελικό το 2010, όταν 30.000 οπαδοί ταξίδεψαν στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Τέτοιες εικόνες είναι όνειρο για όλο τον σύλλογο”.
Είσαι λοιπόν πιο συγκεντρωμένος στο κύπελλο;
“Τελικά ναι, γιατί υπάρχουν τρία εισιτήρια για την Ευρώπη, μέσω του πρωταθλήματος και η διαφορά μας είναι ήδη μεγάλη. Η κατάκτηση του κυπέλλου θα σήμαινε και ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το καλοκαίρι χάσαμε την ευκαιρία να προκριθούμε στη φάση των ομίλων του Europa Conference League. Θα μπορούσαμε να το ξανακάνουμε αυτό. Και φυσικά να κερδίσουμε πρώτα έναν τίτλο”.
Τέλος, μια ακόμη ερώτηση: Πόσο προσεκτικά παρακολουθείτε την Bundesliga ή τι συμβαίνει στις πρώην ομάδες σας;
“Όποτε είναι δυνατό, προσπαθώ να παρακολουθώ τους αγώνες της Χέρτα και της Φράιμπουργκ, αλλά και γενικότερα. Λυπάμαι πολύ γι’ αυτό που συνέβη πρόσφατα στη Χέρτα. Πάνω απ ‘όλα, το γεγονός ότι ένας νεαρός άνθρωπος (ο πρόεδρος Κάι Μπέρνσταϊν) πέθανε ξαφνικά, είναι τραγικό. Πέρυσι η οικογένειά μου κι εγώ ήμασταν διακοπές στο Βερολίνο και μπόρεσα να δω ξανά ανθρώπους από την παρουσία μου στην ομάδα. Άλλωστε, ήμουν στη Γερμανία σχεδόν μια δεκαετία, οπότε δεν μπορώ να σταματήσω να έχω επαφή με πολλούς ανθρώπους”.
