Η διαχείριση της κατάστασης στην Εθνική ομάδα, δεν αφήνει πια καμιά αμφιβολία πως το ελληνικό ποδόσφαιρο, διοικείται από άσχετους, από μια παρέα ανίδεων, οι οποίοι δεν έχουν και πολύ μεγάλη σχέση με το ποδόσφαιρο, και δεν φαίνεται να είναι αυτό το πρώτο που αγαπούν.
Το να δημιουργήσεις μια σπουδαία ομάδα είναι το δύσκολο, το εύκολο είναι να την καταστρέψεις και η παρέα του Γιώργου Σαρρή κατάφερε να διαλύσει μία Εθνική ομάδα, που έφερνε επιτυχίες και αναβάθμιζε εκτός των συνόρων το ελληνικό ποδόσφαιρο (γιατί εντός των τειχών, πάντα γνωρίζαμε τι έχουμε), αλλά και χρηματοδοτούσε με τις επιτυχίες της αυτές, ολόκληρο το οικοδόμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από τα πριμ και τις χορηγίες της Εθνικής ομάδας, ζούσε και ζει ακόμη όλο το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου. Καταλαβαίνει κανείς τι θα γίνει, αν χαθούν αυτά τα έσοδα.
Η παρέα των ασχέτων κατάφερε να διαλύσει την Εθνική και να θέσει σε κίνδυνο όλο το οικοδόμημα.
Από μία ευτυχή συγκυρία το 2001, στον πάγκο της Εθνικής βρέθηκε ο Ότο Ρεχάγκελ, τον ακολούθησε ο Φερνάντο Σάντος. Η Εθνική είχε τον χαρακτήρα τους, αυτοί έφτιαξαν και συντήρησαν μια ομάδα υψηλού επιπέδου, κι όχι φυσικά η Εθνική αυτούς.
Βέβαια, σε μια χώρα αχάριστων και ποδοσφαιρικά αρτσούμπαλων (όπως είναι η πλειψηφία των φωνασκούντων Ελλήνων… φιλάθλων), αμφότεροι λοιδωρήθηκαν και ειδικά στην περίπτωση του Σάντος, πολλοί άσχετοι και μυρουδιάδες περίμεναν την αποχώρησή του για να δουν επιτέλους επιτέλους… επιθετικό ποδόσφαιρο.
Επί Σάντος δεν χάναμε, επί Σάντος φτάσαμε μια ανάσα από τους 8 του κόσμου (του κόσμου, ε;), επί Σάντος σφυριλατήθηκε ο χαρακτήρας μιας ομάδας, που ήταν πραγματική ομάδα, και δάγκωνε. “Αυτό που είχαμε το χάσαμε” είπε χθες το βράδυ ο Τοροσίδης. Το ποδόσφαιρο δεν είναι αριθμητική, το ποδόσφαιρο δεν είναι 11 παίκτες, το ποδόσφαιρο είναι ομάδα. Κάτι που δεν είναι πια αυτή η Εθνική.
(Μιλάμε για τόσο άσχετους και κακόψυχους, ππου βιάστηκαν να διώξουν τον Σάντος από την Βραζιλία, μόλις τελείωσε το ματς με την Κόστα Ρίκα, δείχνοντας πρωτοφανή αγνωμοσύνη και μικρότητα, καταπατώντας την έννοια της ομάδας, που πάντα μαζί πηγαίνει και μαζί φεύγει, για να εκδικηθούν τον Σάντος, που στα μέσα της χρονιάς είχε συμφωνήσει να συνεχίσει στον ΠΑΟΚ. Μιλάμε γι΄ αυτούς τους άσχετους, που πίστεψαν ότι τις ομάδες τις κάνουν τα μεγάλα ονόματα από μόνα τους, όπως του Ρανιέρι, που απολύθηκε από ΠΑΝΤΟΥ)
Αυτή η παρέα των ασχέτων, με επικεφαλής έναν οδοντίατρο από τη Χίο, νόμιζε προφανώς ότι τα αυγά τα αλωνίζουν και σήμερα, 10 χρόνια μετά την κορυφή της Ευρώπης, γελάει μαζί μας όλη η οικουμένη. Αυτοί η παρέα των άσχετων, εχει καταστρέψει και την Εθνική, την μοναδική ελληνική ομάδα, που πρόσφερε μεγάλες χαρές και προκαλούσε πολύ δυνατά συναισθήματα στους περισσότερους από μας.
Δεν είναι παράξενο αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Εθνική, δεν είναι παράξενο που χάσαμε δίκαια από τα Νησιά Φερόε.
Το πραγματικά παράξενο, μετά και τα όσα γίνονται εκτός των γραμμών των γηπέδων εδώ και πολύ καιρό, είναι που η Κυβέρνηση επιλέγει να αφήνει αυτούς όλους τους τύπους να ασελγούν πάνω στον αθλητισμό και να προκαλούν την κοινή γνώμη.
Είναι πραγματικά παράξενο, που δεν έχει παρέμβει καμιά Κυβέρνηση, όταν στο ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται το όργιο της παρανομίας και της παρατυπίας, όταν καθημερινά γίνονται πράγματα που δεν παραπέμπουν σε πολιτισμένη και ευνομούνη αθλητικά χώρα .
Είναι πραγματικά παράξενο που η Κυβέρνηση τους αφήνει ανενόχλητους, είναι πραγματικά παράξενο, που η Κυβέρνηση έχει ορίσει υπουργό αθλητισμού, έναν άνθρωπο, επίσης άσχετο με τον αθλητισμό, που το μόνο που ξέρει να κάνει, είναι να αναβάλει.
Ίσως είναι ο καλύτερος εκφραστής του δόγματος μιας πολιτείας, που επιλέγει να κοιτάζει δεξιά – αριστερά κι όχι ευθεία, και γενικώς να αναβάλει.
Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι σάπιο από τη βάση ως την κορυφή, όσοι το αγαπούν πραγματικά, θλίβονται μ΄ αυτή την κατάσταση, μια κατάσταση που δεν απασχολεί ούτε τους άσχετους που το διαφεντεύουν, ούτε την πολιτική ηγεσία, που αντί να προστατεύει τον πολίτη, τα συμφέροντά του και την τάξη, απλώς αναβάλει.
