Ιδιαίτερα αποκαλυπτικός ήταν ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ράζβαν Λουτσέσκου, μιλώντας σε ΜΜΕ της Ιταλίας, μεταξύ άλλων για την πορεία του ΠΑΟΚ την τρέχουσα σεζόν, τη σχέση του με τον πατέρα του, Μιρτσέα Λουτσέσκου, αλλά και τις συμβουλές που του δίνει μετά τα παιχνίδια του Δικεφάλου, σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Παράλληλα, μιλά για την καθημερινότητα στην Ελλάδα, τα ντέρμπι και την… κόντρα Θεσσαλονίκης και Αθήνας!
Αναλυτικά τα όσα είπε ο τεχνικός των «ασπρόμαυρων»:
Για τον πατέρα του Μιρτσέα Λουτσέσκου:
«Πάντα τον ακολουθούσα και ειδικά όταν ετοίμαζε προπονήσεις και αγώνες. Πολλές φορές πήγαινα και στα αποδυτήρια των ομάδων του: ήταν θεμελιώδες για μένα να αναπνεύσω αυτά τα περιβάλλοντα προκειμένου να καταλάβω πώς να δημιουργήσω μια δυνατή ομάδα και πώς να διαχειριστώ ό,τι συμβαίνει
Πάντα είχα εξαιρετική σχέση με τον μπαμπά. Είτε ήταν εντός είτε εκτός έδρας, πάντα με έπαιρνε Θυμάμαι ότι από τους 34 αγώνες της Seria A έχασα μόνο έναν σε μια σεζόν . Πήγαινα μαζί του στο ξενοδοχείο ή στο εστιατόριο, ακόμη και πριν τον αγώνα. Το να βλέπεις παίκτες, προπονητές, προσωπικό στο μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο ήταν ένα όνειρο για εμένα.
Δεν είχα προβλήματα στο σχολείο ο πατέρας μου με ανάγκαζε να πηγαίνω. Κάθε εβδομάδα μου έλεγε: «Διαχείρισου το σχολείου και τις προπονήσεις σου καλά κα μετά θα σε πάρω μαζί μου το Σαββατοκύριακο» . Και απλά περίμενα αυτό. Από εκεί και πέρα απέκτησα τη συνήθεια να διαβάζω και να ενημερώνομαι».
Πάντα ένιωθα το βάρος του επωνύμου μου. Ήδη στο σχολείο, οι συμμαθητές μου λέγανε «Α, είσαι καλός μόνο επειδή είσαι ο γιος του Λουτσέσκου» Το ίδιο συνέβη με τις πρώτες μου κοπέλες ή με εκείνες που νόμιζα ότι ήταν κοπέλες μου. Ήταν μαζί μου μόνο από ενδιαφέρον για το όνομα. Δεν ήταν εύκολο, πιστέψτε με. Το βάρος του να φέρω ένα τόσο σημαντικό επώνυμο είχε αντίκτυπο τόσο στην ιδιωτική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή:.
Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, κάθε γκολ που πέτυχα ήταν μόνο επειδή ήμουν ο γιος του Μιρτσέα. Και όταν ήμουν τερματοφύλακας και όταν ξεκίνησα την προπονητική. Με τα χρόνια, μου έλεγαν συχνά από την κερκίδα: «Φώναξε τον πατέρα σου! Είναι ο πατέρας σου που τους προπονεί. Όλη μου τη ζωή έπρεπε να ακούω αυτά τα πράγματα. Τώρα θεωρώ τον εαυτό μου πιο δυνατό: ήταν το κίνητρο για να ξεπεράσω τόσες πολλές απογοητεύσεις. Είπα στον εαυτό μου, «πρέπει να κάνω τη δική μου καριέρα» . Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τον ξεπεράσω, αλλά ήθελα να δείξω στους ανθρώπους ότι και εγώ ήμουν ικανός να κάνω κάτι
Είναι ξεκάθαρο ότι το ποδόσφαιρό μου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φιλοσοφία παιχνιδιού του πατέρα μου. Μου αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο, να έχω τον έλεγχο του αγώνα με την μπάλα. Αλλά το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και έπρεπε να μάθω να προσέχω και άλλες λεπτομέρειες: σήμερα δουλεύουμε περισσότερο στην οργάνωση των τμημάτων και στη φάση της μη κατοχής. Ο πατέρας μου ήταν πολύ δυνατός στην επίθεση, πίεζε πολύ. Έχω την ίδια νοοτροπία, αλλά φροντίζω και τη φάση του πρέσινγκ χωρίς μπάλα, προσπαθώ να δώσω ισορροπία..
Ωστόσο, πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τώρα είναι αυτός που έρχεται να με βλέπει. Έρχεται συχνά να με δει. Έχει έρθει σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκό αγώνα. Του αρέσει να με γεμίζει με συμβουλές, ακόμα και μετά από αγώνες. Τον σέβομαι, αλλά όταν είμαι υπό πίεση είναι δύσκολο να τον ακούσω. Μου λέει «έπρεπε να το είχες κάνει έτσι ή και έτσι με αυτόν τον παίκτη». Προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος και να σκέφτομαι: Άκουσέ τον… Ράζβαν άκουσέ αυτά που έχει να σου πει.
Στον ΠΑΟΚ προπονώ δύο πρώην παίκτες του, τον Κεντζιόρα και τον Τάισον. Όταν τον βλέπουν στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, μου λένε πάντα: «Σήμερα θα κερδίσουμε, ο προπονητής είναι εδώ. Μας φέρνει γούρι. Στο τέλος του αγώνα τους πιάνει και τους λέει διάφορα. Εκεί τον παίρνω από το μπράτσο και του λέω: «Έλα μπαμπά, άσε τους ήσυχους, κουράστηκαν. Πάμε».
