Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, όλη η Ελλάδα, πλην των Ολυμπιακών, είναι ανάστατη με το νέο κρούσμα διαιτητικής αλητείας. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, ας ελπίσουμε να είναι μία από τις τελευταίες.
Ας ελπίσουμε ότι η νέα κυβέρνηση, μέσα σε όλα, όσα έχει να κάνει, θα θυμηθεί να επιταχύνει τις διαδικασίες για να καθαρίσει αυτή η κοπριά, που χαλάει τα Σαββατοκύριακά μας κι αυτό που αγαπάμε. Θα καταλήγουν αυτά τα ιζήματα εκεί που ανήκουν.
Την ώρα, επίσης, που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει λήξει η μεταγραφική περίοδος, οπότε το ενδεχόμενο της έκπληξης, δεν το αποκλείεις. Δεν έχει και μεγάλη σημασία, όμως. Είμαι από εκείνους, που εδώ και καιρό έχουν πει και γράψει ότι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν λύνεται με τις μεταγραφές και γι΄ αυτό πηγαίνει από τη μια μεταγραφική περίοδο στην άλλη.
Την ερχόμενη Κυριακή ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Ολυμπιακό, μπορεί να τον κερδίσει, μπορεί στο τέλος να πάρει και το πρωτάθλημα. Ούτε αυτό έχει (μεγάλη) σημασία, όμως.
Αυτό που πραγματικά έχει σημασία, είναι κάποια στιγμή να αισθανθούν όλοι, ότι στον ΠΑΟΚ χτίζεται μια ομάδα προοπτικής, μια ομάδα με σχέδιο. Κάτι που είναι ξεκάθαρο ότι αυτή τη στιγμή δεν ισχύει.
Τα όσα έγιναν στη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού, πράγματα που γίνονται μέσα στη σεζόν κι αυτά που έγιναν σ΄ αυτή τη μεταγραφική περίοδο, δείχνουν ότι γυαλός δεν είναι στραβός, απλά κάποιοι αρμενίζουν στραβά.
Κι ο πρώτος που αρμενίζει στραβά, είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Ξοδεύει, ξοδεύει, ξοδεύει και απογοητεύεται και απογοητεύει.
Στον ΠΑΟΚ αυτή την εποχή, κι ενώ οδεύουμε στο τέλος της τρίτης σεζόν του Σαββίδη στην Τούμπα, επικρατεί ένα αλαλούμ. Κανείς δεν ξέρει ποιος αποφασίζει και τι αποφασίζει. Και το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν το ξέρει ο κόσμος, σ΄ αυτόν αρκεί να βλέπει το αποτέλεσμα. Το κακό είναι πως δεν το ξέρουν ούτε αυτοί που αποφασίζουν!
Είναι προφανές οτι στον ΠΑΟΚ σήμερα απουσιάζει η σαφης ιεραρχία και οι ξεκάθαρες δομές.
Πριν από 2-3 χρόνια, κι αφού νωρίτερα είχε πάρει το πρωτάθλημα, η Βόλφσμπουργκ άρχισε να φθίνει, για 2-3 χρόνια δεν έβγαινε ούτε στην Ευρώπη, τη μια χρονιά κόντεψε να πέσει και το διοικητικό της συμβούλιο αποφάσισε να διώξει τον Μάγκατ, που από ένα σημείο και μετά τον ενδιέφερε μόνο να κάνει μεταγραφές.
Τον Νοέμβριο του 2012 αποφάσισε να προσλάβει τον Κλάους Άλοφς, που ήταν ο τεχνικός διευθυντής που κράτησε την Βέρντερ Βρέμης σε πολύ υψηλό επίπεδο, μετά την αποχώρηση του Ρεχάγκελ.
Ο Άλοφς έγινε διευθύνων σύμβουλος επί των ποδοσφαιρικών θεμάτων, κάτι σαν το αφεντικό της ποδοσφαιρικής ομάδας. Πήρε έναν παχυλό μισθό, διοικεί την ποδοσφαιρική ομάδα και αναφέρεται στο διοικητικό συμβούλιο.
Επέλεξε προπονητή και ξεκίνησε να χτίζει. Έχει κάνει πολλές μεταγραφές αυτά τα δύο χρόνια έχει ανανεώσει το ρόστερ της ομάδας, δεν έχει αποκτήσει παίκτη πάνω από 30 ετών, με εξαίρεση τον Όλιτς, ο οποίος είχε την ιστορία του, τον πήρε ελεύθερο από την Μπάγερν και τώρα τον πούλησε στον Αμβούργο και πήρε και λεφτά.
Η Βόλφσμπουργκ μέσα σε μία διετία έχει φτιάξει εξαιρετική ομάδα, με νεανικό ρόστερ, που τρέχει σαν τρελή, που έχει όμως και εξαιρετική ποιότητα, και την Παρασκευή διέλυσε την Μπάγερν με 4-1 και είναι σε τροχιά Τσάμπιονς Λιγκ.
Επίσης, η Βόλφσμπουργκ έχει θέμα με το Financial Fair Play κι έτσι ο Άλοφς πρέπει να προσέχει τι κάνει και το ξοδεύει.
Οι μεταγραφές του Άλοφς είναι μελετημένες, σε ηλικίες 22-27, και τα πολλά χρήματα τα ξοδεύει σε παίκτες κάτω των 25 (Ντοστ, Ντε Μπρούιν και τώρα Σούρλε). Ξέρει ότι για να έχει ανταγωνιστική ομάδα, πρέπει να έχει φρέσκα πνευμόνια και φυσικά, κάτι να πουλάει για να μπορεί να αγοράζει.
Ο Άλοφς είναι αυτός που κάνει κουμάντο στην Βόλφσμπουργκ, αυτός που αποφασίζει για τα πάντα, γνωρίζοντας εξ αρχής τα χρήματα, που πρέπει να διαχειριστεί.
Τώρα θα μου πείτε, γιατί συγκρίνεις τον ΠΑΟΚ με την Βόλφσμπουργκ; Και με ποιον να τον συγκρίνουμε, παιδιά; Με την Κόνιασπορ, την Βάρνταρ Σκοπίων ή με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας; Η σύγκριση με τους χειρότερους, εξυπηρετεί μόνο την μετριότητα.
Σε μια τριετία, ο Σαββίδης έχει ξοδέψει 30-40 εκατομμύρια ευρώ και όπως πάει, την επόμενη τριετία θα ξοδέψει άλλα τόσα. Το αποτέλεσμα, τίποτα δεν δείχνει πως θα είναι διαφορετικό.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ έχει :
– Μια ομάδα με εντελώς ανισόρροπο ρόστερ (αυτό δεν χρειάζεται ανάλυση, μιλάμε για ανέκδοτο),
– Μια ομάδα που δεν έχει πείσει κανέναν ότι έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο για να αναπτυχθεί,
– Μια ομάδα που αγοράζει και μάλιστα πανάκριβα, παίκτες προχωρημένης ηλικίας, σχεδόν παλαίμαχους, που έχουν ήδη αρχίσει να σκέφτονται τη ζωή χωρίς ποδόσφαιρο, με ότι αυτό συνεπάγεται,
– Μια ομάδα, που ΔΕΝ έχει τίποτα να πουλήσει, άρα χρειάζεται πάντα χρηματοδότηση για να αγοράζει, και
– Μια ομάδα που δεν μπορεί να παίξει σε υψηλό τέμπο, όπως απαιτείται για είναι παρούσα έστω και στο δεύτερο επίπεδο της ευρωπαϊκής ποδοσφαιρικής σκηνής.
Ο ΠΑΟΚ είναι μια ομάδα που το καλοκαίρι δεν ενισχύθηκε όπως θα έπρεπε για να διεκδικήσει φέτος μεγάλους στόχους, διότι προπονητής και τεχνικός διευθυντής δεν συνεννοήθηκαν ποτέ, και αυτό έγινε και σ΄ αυτή την μεταγραφική περίοδο. Μαύρο ο ένας, άσπρο ο άλλος, το βλέπετε το αποτέλεσμα.
Είναι σαφές ότι ανάμεσα σε Βρύζα και Αναστασιάδη δεν υπάρχει (σοβαρή) επικοινωνία. Το καταλαβαίνει ο καθένας. Πως θα φτιάξεις ομάδα έτσι; Πως θα εκπονήσεις ένα πλάνο, πως θα το τρέξεις;
Επί της ουσίας
Αν ήμουν Ιβάν Σαββίδης και δεν είχα άλλα εκατομμύρια για πέταμα και βεβαίως, δεν θα επιθυμούσα να στρέφονται (δικαίως) τα βέλη πάνω μου όσο περνά ο καιρός, και ο ΠΑΟΚ πάσχει ολοένα και περισσότερο από ένα ποδοσφαιρικό βέρτιγκο, θα έκανα το εξής…
Θα φώναζα τον Βρύζα (αν βεβαίως πίστευα στην ποδοσφαιρική του σκέψη), θα του έκανα συμβόλαιο για δύο χρόνια, με πολύ υψηλότερες αποδοχές, θα έθετα στη διάθεσή του το μπάτζετ που πρέπει να διαχειριστεί και η εντολή θα ήταν σαφής. “Θέλω να πετύχουμε αυτό, κάνε ότι νομίζεις καλύτερο για να το πετύχουμε, και θα τα ξαναπούμε οι δυο μας το επόμενο καλοκαίρι, όταν θα κριθεί σε πρώτη φάση η δουλειά σου”.
Το αφεντικό της ποδοσφαιρικής ομάδας αναλαμβάνει να υλοποιήσει έναν στόχο, αποφασίζει για το πιο πλάνο θα ακολουθήσει κι αρχίσει να κολλάει τα κομμάτια. Από τον προπονητή ως τον φυσιοθεραπευτή.
Αν δεν πιστεύεις την ποδοσφαιρική σκέψη του Βρύζα, επιλέγεις κάποιον άλλο, που νομίζεις ότι θα κάνει τη δουλειά.
Επίλεξε όμως έναν!
Μια ομάδα που δεν έχει αγωνιστικό πλάνο, και στην οποία κανείς δεν ξέρει ποιος αποφασίσει, κι ο προπονητής με τον τεχνικό διευθυντή διαφωνούν για τα πάντα, δεν έχει κανένα μέλλον.
(Είναι αστείο να μαζεύονται όλοι 36 ώρες πριν λήξουν οι μεταγραφές για να αποφασίσουν αν θα γίνει μεταγραφή κι αν δεν γίνει, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη!)
Ο Ιβάν Σαββίδης θα εξακολουθήσει να πετάει τα λεφτά του, ο κόσμος θα νιώθει απογοήτευση και η Τούμπα θα είναι άδεια, και τα ΜΜΕ θα πρέπει να καλούνται πάντα να ωραιοποιήσουν αρρωστημένες καταστάσεις, κοροϊδεύοντας και αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο.
Μπορείς όμως να κοροϊδέψεις τον κόσμο;
Είμαι σίγουρος πως όχι!
Η εικόνα των κερκίδων της Τούμπας δίνει την απάντηση.
