Του Δημήτρη Ιορδανόπουλου
Αν κοιτάξει κανείς τη βαθμολογία στο Καμπιονάτο, θα εκπλαγεί με το πόσο χαμηλά θα βρει τις δύο ομάδες του Μιλάνου. Στην όγδοη θέση βρίσκεται η Μίλαν, 10 ολόκληρους βαθμούς μακριά από την τρίτη θέση που ήταν ο στόχος της. Ακόμη πιο βαθιά στον βαθμολογικό πίνακα συναντάει κανείς την Ίντερ, η οποία εδράζεται στην 13η θέση, απέχοντας μόλις 8 βαθμούς από τις θέσεις που οδηγούν σε υποβιβασμό. Όπως φαίνεται, οι δύο μεγάλες ομάδες της πόλης δύσκολα θα προλάβουν το τρένο για την έξοδο στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ κινδυνεύουν άμεσα να βρεθούν ακόμη και εκτός των θέσεων που οδηγούν στο Γιουρόπα Λιγκ.
Μίλαν
Έχοντας στον πάγκο τους τον Κάρλο Αντσελότι για κάτι λιγότερο από μια δεκαετία (2001-2009), οι «ροσονέρι» κατάφεραν να φτάσουν δύο φορές στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ ενδιάμεσα είχαν ηττηθεί στον αξέχαστο τελικό της Κωνσταντινούπολης. Με παίκτες όπως οι Νέστα, Καφού, Μαλντίνι, Πίρλο, Γκατούζο, Κακά, Σεφτσένκο και Ιντζάγκι η Μίλαν αποτελούσε για αρκετά χρόνια ομάδα-φόβητρο για κάθε αντίπαλο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Πτώση
Η τελευταία καλή σεζόν ήταν το 2010-11, όταν στην πρώτη του χρονιά στη Μίλαν ο Μασιμιλιάνο Αλέγκρι οδήγησε την ομάδα προς τον τίτλο της Σέριε Α’. Από εκεί και πέρα οι «ροσονέρι» ακολούθησαν πτωτική πορεία. Για πολλούς, η κατηφόρα ξεκίνησε με την πώληση των Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς και Τιάγκο Σίλβα στην Παρί Σεν Ζερμέν το 2012. Παρότι το οικονομικό αντάλλαγμα ήταν υψηλότατο, η ομάδα έχασε δύο παίκτες κλειδιά τους οποίους δεν έχει καταφέρει να αντικαταστήσει ακόμα και οι οπαδοί απογοητεύτηκαν, οργίστηκαν, απομακρύνθηκαν. Στα επόμενα χρόνια η Μίλαν αρχικά έχασε τη δυνατότητα να είναι ανταγωνιστική απέναντι στους κορυφαίους της Ευρώπης, ενώ στη συνέχεια έχασε και τη θέση της ανάμεσα στους κορυφαίους της Ιταλίας. Την περσινή σεζόν κατατάχθηκε στην όγδοη θέση, μένοντας εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων.
Αισιοδοξία
Αν υπάρχει κάποια θετική σκέψη που μπορεί να γίνει σχετικά με το μέλλον του συλλόγου, αυτή θα αφορά τους υπευθύνους για τις διοικητικές αποφάσεις. Εφόσον αποδειχθεί ότι έχουν καταφέρει να ανεχτούν ο ένας τον άλλο και να εργαστούν μαζί, Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι και Αντριάνο Γκαλιάνι μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο τη Μίλαν. Η πρώτη μέσω της προσπάθειας που κάνει για να χτιστεί νέο γήπεδο 48.000 θέσεων μέχρι το 2018, και ο δεύτερος μέσω των έξυπνων μεταγραφικών συμφωνιών που συνηθίζει να πραγματοποιεί. Κάτι ακόμη για το οποίο μπορούν να αισιοδοξούν οι «ροσονέρι» είναι ο 17χρονος Ιταλομαροκινός Χακίμ Μαστούρ ο οποίος θεωρείται από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην ηλικία του.
Ίντερ
Το 2010 ήταν αναμφίβολα η χρονιά της Ίντερ. Οι «νερατζούρι» έφτασαν στην κατάκτηση του τρεμπλ, κερδίζοντας τη Μπάγερν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς επίσης και τους δύο τίτλους στην Ιταλία, πρωτάθλημα και κύπελλο. Χούλιο Σέζαρ, Μαϊκόν, Ζανέτι, Σνάιντερ, Ετό και Μιλίτο (σκόρερ και των δύο τερμάτων στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ) ήταν μερικοί από τους παίκτες που έφεραν την Ίντερ στην κορυφή.
Αλλαγές
Ο Μουρίνιο άφησε το Μιλάνο για τη Μαδρίτη και τη Ρεάλ, με τον Ράφα Μπενίτεθ να αναλαμβάνει στη θέση του. Παρά την κατάκτηση του ιταλικού Super Cup, η Ίντερ στη συνέχεια εμφανίστηκε πεσμένη αγωνιστικά, με αποτέλεσμα να απολυθεί ο Ισπανός κόουτς. Τη θέση κέρδισε ο Λεονάρντο ο οποίος κατέκτησε το κύπελλο Ιταλίας, αλλά στη συνέχεια παραιτήθηκε. Από κει και πέρα βρέθηκαν στον πάγκο της Ίντερ οι Γκασπερίνι, Ρανιέρι, Στραματσιόνι και Ματσάρι, χωρίς να καταφέρει κανείς τους να επαναφέρει τους «νερατζούρι» στο δρόμο των επιτυχιών. Εκτός από τις αλλαγές στο τεχνικό επιτελείο, έγιναν αλλαγές και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ο Μάσιμο Μοράτι παρέδωσε την αγαπημένη του Ίντερ στον Ινδονήσιο επιχειρηματία Έρικ Τοχίρ.
Προβληματισμός
Η πτώση της Ίντερ είναι αισθητή σε όλα τα επίπεδα. Στα οικονομικά της, η ζημιά για το 2014 ξεπερνά τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Το έμψυχο δυναμικό της δεν εντυπωσιάζει κανέναν, οι προπονητές έρχονται και φεύγουν χωρίς να βελτιώνεται η αγωνιστική πορεία της ομάδας. Ακόμη και η επιστροφή του Μαντσίνι στον πάγκο των «νερατζούρι» έφερε αισιοδοξία μόνο για ένα μικρό χρονικό διάστημα, αφού η κρίση της Ίντερ μοιάζει να είναι βαθιά. Ίσως το μόνο που θα μπορούσε να βοηθήσει το σύλλογο να ήταν μια ενδεχόμενη επιστροφή του Μοράτι και η σιγουριά που πρόσφερε το γεμάτο πορτοφόλι αλλά και η όρεξή του να σκορπά χρήματα για την ομάδα.
