«Η διαφορά μας από τον Πανσερραϊκό είναι πλέον στον ένα βαθμό και σίγουρα αυτό δεν μπορεί να αφήνει ανεπηρέαστους τους αντιπάλους μας. Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να κοιτάξουμε την ομάδα μας, να κάνουμε το απόλυτο μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος και τότε θα κάνουμε ‘ταμείο’».
-Θεωρείς δίκαιη τη παρουσία του Πανσερραϊκού στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος;
«Το πρωτάθλημα δεν αντικατοπτρίζει ποια είναι η καλύτερη ομάδα, αλλά ποια έχει τους περισσότερους βαθμούς. Οι βαθμοί παίζουν ρόλο και εμείς θεωρώ ότι είμαστε καλύτεροι, όμως θα πρέπει να το αποδείξουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο μέχρι τη λήξη του πρωταθλήματος».
-Έχετε φτάσει στην «κορυφή» των δυνατοτήτων σας;
«Στον πρόσφατο αγώνα δείξαμε καλό πρόσωπο ανά διαστήματα, όμως αυτές δεν είναι οι δυνατότητές μας. Χρειαζόμαστε χρόνο για να αποκτήσουμε ομοιογένεια και σε κάθε αναμέτρηση θα γινόμαστε καλύτεροι. Οι νέοι ποδοσφαιριστές πρέπει να προσαρμοστούν στην ομάδα αλλά και η ομάδα στο κάθε παίκτη ξεχωριστά. Ενδεχομένως για μία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό, όπως ο Άρης, είναι πιο δύσκολο να το πετύχουμε, όμως είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε σε πέρας την αποστολή μας».
-Θα ανέβει ο Άρης;
«Στο τέλος θα χαμογελάσουμε και αυτό το πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Έχουμε ιερή υποχρέωση να βγάλουμε τον Άρη στη Φούτμπολ Λιγκ και θα κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τα καταφέρουμε. Πρέπει να αποζημιώσουμε αυτόν τον κόσμο».
«Δάσκαλος ο Μάουρο»
Πολύ «ξύλο», σκληρά μαρκαρίσματα ακόμη και αντιαθλητικά αλλά και πάσης φύσεως τρόποι επιστρατεύονται από τους αμυντικούς ώστε να αντιμετωπισθεί ο δυναμικός φορ του Άρη, που όμως μοιάζει να προετοιμάζεται συνεχώς για κάθε πρόκληση.
-Πώς σε αντιμετωπίζουν οι αντίπαλοι αμυντικοί;
«Σε κάθε ματς είναι διαφορετικοί τρόποι, οι περισσότεροι κλείνονται και μας περιμένουν πίσω. Τα σκληρά μαρκαρίσματα είναι πολλά και το ζήτημα είναι μάθεις να τα αποφεύγεις, προστατεύοντας τον εαυτό σου. Το να με χτυπήσει κάποιος εκτός φάσης είναι συνηθισμένο, όμως εγώ δεν μπαίνω σε τέτοιου είδους διαδικασίες, έχω τον τρόπο να απαντήσω μέσα στο γήπεδο και όπως πρέπει».
-Τι ρόλο παίζει για σένα η παρουσία του Μάουρο Πόι στον Άρη;
«Ο Μάουρο είναι δάσκαλος. Μόνο το να βλέπεις έναν τέτοιο ποδοσφαιριστή να προπονείται είσαι κερδισμένος. Οι συμβουλές που μου δίνει, αλλά και ο τρόπος παιχνιδιού του με βοηθάει και με βελτιώνει πολύ. Μπορεί να μην έχουμε κοινά σωματικά χαρακτηριστικά, όμως όταν ο στόχος σου είναι να πετύχεις γκολ, πρέπει να μαθαίνεις από τους καλύτερους, όπως είναι ο Μάουρο, αλλά και να μην σταματάς ποτέ την προσωπική προσπάθεια».
«Ο Καλαϊτζίδης μας κράτησε»
Η παρουσία του Δημήτρη Καλαϊτζίδη, η διαιτησία αλλά και οι «παραστάσεις» του από τις συγκεκριμένες κατηγορίες, όπως η Φούτμπολ Λιγκ, ήταν κάποια σημεία στα οποία στάθηκε ο Αντώνης Καπνίδης.
-Είχατε ένα δύσκολο καλοκαίρι, καθώς δεν ξέρατε πού θα αγωνιστείτε, τελικά τι σας κράτησε στον Άρη στην αρχή της χρονιάς;
«Αρχικά, όταν βρίσκεσαι στον Άρη το σκέφτεσαι πολύ καλά πριν πάρεις κάποια απόφαση που θα σημαίνει την αποχώρησή σου από την ομάδα. Ήταν πράγματι ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι και δεν ξέραμε σε ποια κατηγορία θα αγωνιστούμε και πρέπει να πω, ότι αν εκείνο το διάστημα δεν ήταν ο Δημήτρης Καλαϊτζίδης στην ομάδα, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Ουσιαστικά αυτός μας κράτησε στον Άρη, μας μίλησε με ηρεμία, μας παρουσίασε τα δεδομένα ξεκάθαρα και ήταν δίπλα μας, ο ρόλος του ήταν καταλυτικός».
-Πώς σας αντιμετωπίζει η διαιτησία;
«Γενικά είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στη διαιτησία, από ‘κει και πέρα από την αρχή της χρονιάς έχουμε διαπιστώσει αρκετά λάθη, όμως πιστεύω ότι δεν είναι στοχευμένο και πως έχει σχέση με την εμπειρία των διαιτητών».
-Έχοντας περάσει από αρκετές ομάδες στη Φούτμπολ Λιγκ, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, θεωρείς ότι οι εμπειρίες παίζουν ρόλο στη συγκεκριμένη κατηγορία;
«Νομίζω ότι οι αγωνιστικές παραστάσεις που έχει ένας ποδοσφαιριστής τον βοηθούν ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που υπάρχουν σε κάθε αναμέτρηση, όμως αν δεν προσπαθείς, ώστε να είσαι προετοιμασμένος, τότε δεν έχεις καμία τύχη. Χωρίς δουλειά και προσπάθεια δεν γίνεται τίποτα».
«Απογοητεύσαμε τον κόσμο, αλλά…»
Η παρουσία των φιλάθλων του Άρη στις εκτός έδρας αναμετρήσεις αλλά και η μαζικότητα με την οποία έδωσαν το «παρών» στην αναμέτρηση κόντρα στον Πανσερραϊκό, δεν έμειναν ασχολίαστα από τον νεαρό στράικερ.
Πώς ένιωσες αγωνιζόμενος μπροστά σε 16.000 κόσμο;
«Δεν έχω ξαναπαίξει μπροστά σε τόσο κόσμο, ποτέ στη ζωή μου. Ήταν μία φανταστική εμπειρία στην καριέρα μου και δεν νομίζω ότι θα την ξεχάσω. Αυτό που γίνεται εκτός έδρας με τα ‘πέταλα’ να γεμίζουν και ‘μεις να νιώθουμε ότι παίζουμε εντός έδρας, είναι πρωτόγνωρο. Αυτό είναι ποδόσφαιρο, να έχεις τον κόσμο στο πλευρό σου και να προσπαθείς για το καλύτερο».
Νιώθετε πίεση από τους φιλάθλους;
«Απογοητεύσαμε αυτόν τον κόσμο που μείναμε πίσω στη βαθμολογία. Παρόλα αυτά, είναι δίπλα μας και μας στηρίζουν, κάτι που είναι πραγματικά απίστευτο. Εμείς έπρεπε από νωρίς να έχουμε “τελειώσει” την άνοδο και να μην τους υποβάλλουμε σε αυτήν τη διαδικασία, όμως το θέμα δεν είναι τα λόγια, πρέπει να μπαίνουμε σε κάθε γήπεδο σαν να μη υπάρχει άλλο αποτέλεσμα, παρά μόνο η νίκη. Μόνο έτσι θα εξιλεωθούμε».
Ο πατέρας,το ποδόσφαιρο και το τατουάζ
Μεγαλωμένος σε μία οικογένεια άμεσα συνυφασμένη με τον αθλητισμό. Είναι ο γιος του Θανάση Καπνίδη, προπονητή του Ολυμπιονίκη Ιωάννη Μελισσανίδη, αλλά και μικρότερος αδελφός του πρωταθλητή Ευρώπης στο Kendo, Παναγιώτη Καπνίδη. Από μικρός έδειξε τη διάθεση να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο.
-Τι ρόλο παίζει η οικογένεια στη ζωή σου;
«Η οικογένεια είναι για μένα μία σημαντικότατη σταθερά στη ζωή μου. Θέλω να είμαι πρώτα από όλα καλά στην οικογένεια μου και μετά νιώθω έτοιμος να αγωνιστώ με κάθε αντίπαλο. Στο σπίτι είχαμε μεγάλη σχέση με τον αθλητισμό και θεωρώ ότι πήρα αρκετά στοιχεία, ο πατέρας μου είδε ότι είχα τρέλα με το ποδόσφαιρο και ασχολήθηκε πολύ μαζί μου».
-Ποιος είναι ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο θα εξομολογούσουν το πρόβλημα που θα αντιμετώπιζες;
«Σίγουρα ο πατέρας και η μητέρα μου, δύο άνθρωποι που μετράνε πολύ στη ζωή μου».
-Έχεις έρθει με κάποιον από την ομάδα πιο κοντά;
«Το κλίμα είναι πολύ καλό και με όλα τα παιδιά έχουμε έρθει πολύ κοντά. Με τον Νίκο (σ.σ. Γκόλια) έχουμε πολύ καλή σχέση αλλά και με τον Μιχάλη Γιαννίτση που αποχώρησε. Γενικά, όταν έχεις κοινό στόχο με κάποιους ανθρώπους, έρχεσαι κοντά μαζί τους».
-Τι ρόλο παίζει το ποδόσφαιρο στη ζωή σου;
«Όλα κινούνται γύρω από το ποδόσφαιρο, προπόνηση, σωματική και ψυχολογική προετοιμασία για κάθε αγώνα, ίσως κάποια βόλτα με συμπαίκτες για να ηρεμούμε, αλλά πρώτα από όλα το ποδόσφαιρο».
-Τα τατουάζ που έχεις έχουν κάποιο συμβολισμό;
«Έχω ένα που φαίνεται στο χέρι μου, που δεν έχει κάποιο συμβολισμό, αλλά και αρκετά ακόμη στο σώμα μου που σημαίνουν πράγματα για την οικογένεια μου».
