Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ ενημέρωσε επίσημα ότι ο Εγιάλ Γκολάσα έμεινε εκτός αποστολής από το ντέρμπι με την ΑΕΚ για θρησκευτικούς λόγους (δείτε εδώ). Ας τους δούμε λοιπόν…
Στο Ισραήλ αυτές τις ημέρες έχουν τη γιορτή του εξιλασμού, το Γιομ Κιπούρ. Σύμφωνα με τον ecclesia.gr:
«Η ‘Γιομ Κιπούρ’ είναι ακόμη και σήμερα μια από τις πιο σημαντικές γιορτές του Ισραήλ. Γιορτάζεται στις 10 του μήνα Τισρί (Σεπτέμβριος, Οκτώβριος). Το λατρευτικό τυπικό της γιορτής παραδίδεται στο Λευιτικό κεφ. 16, το οποίο είναι κείμενο μεταγενέστερης εποχής.
Πρόκειται για μια γιορτή κατά την οποία δεν εργάζεται κανείς, υπάρχει μετάνοια για τις αμαρτίες και νηστεία, σύναξη στο ναό και ειδικές θυσίες. Γίνονται τελετές για τον εξιλασμό του ιερού, των ιερέων και του λαού.
Τη μέρα της γιορτής ο μέγας αρχιερέας προσφέρει θυσία έναν ταύρο για τις αμαρτίες του και για τις αμαρτίες του οίκου του, δηλαδή για τους ιερείς που έχουν ααρωνική καταγωγή. Μπαίνει για μοναδική φορά κατά τη διάρκεια του χρόνου στο άδυτο του ναού, θυμιάζει το ιλαστήριο που βρίσκεται πάνω στην κιβωτό και στη συνέχεια το ραντίζει με το αίμα του ταύρου.
Κατόπιν θυσιάζει έναν τράγο για τις αμαρτίες του λαού, φέρνει το αίμα στο άδυτο του ναού και ραντίζει και με αυτό το ιλαστήριο. Αυτή η εξιλαστήρια προσφορά για τις αμαρτίες του ιερατείου και του λαού συνδέεται και με τον καθαρμό του αδύτου του ναού. Σ’ αυτήν την ιεροτελεστία προστίθεται και μια ιδιαίτερη τελετουργία που παραπέμπει στον Ααρών και τη σκηνή του μαρτυρίου.
Η κοινότητα προσφέρει δυο τράγους, έναν για τον Γιαχβέ και έναν για τον Αζαζέλ, μια δαιμονική δύναμη που ζει στην έρημο. Ο τράγος που προορίζεται για τον Γιαχβέ θυσιάζεται για τις αμαρτίες του λαού. Ο άλλος, μετά τη θυσία του πρώτου, οδηγείται μπροστά στον Ααρών που βάζει τα χέρια του πάνω στο κεφάλι του και εναποθέτει εκεί όλες τις αμαρτίες του λαού.
Στη συνέχεια ένας πιστός μεταφέρει τον τράγο στην έρημο όπου και τον εγκαταλείπει. Η ιεροτελεστία αυτή επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και φυσικά τη θέση του Ααρών την παίρνει ο μέγας αρχιερέας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο τράγος που οδηγείται στην έρημο δε θυσιάζεται ούτε στο Γιαχβέ γιατί φορτωμένος τις αμαρτίες του λαού είναι ακάθαρτος, αλλά ούτε και στον Αζαζέλ γιατί στον Ισραήλ δεν έχουμε σε καμία περίπτωση λατρεία δαιμόνων.
Είναι ακόμη ενδιαφέρον το στοιχείο ότι δεν υπάρχει καμιά αναφορά της γιορτής αυτής σε ιστορικά ή προφητικά κείμενα πριν από την αιχμαλωσία. Ούτε και για αυτή τη γιορτή μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πότε άρχισε να γιορτάζεται».
