Στον αέρα «ανέβηκε» και το τρίτο μέρος της … τριλογίας του Ιβάν Σαββίδη στο sdna.gr
Διαβάστε όλα όσα είπε, μεταξύ άλλων για την «νέα Τούμπα» και τον… επόμενο Μπερμπάτοφ.
Αναλυτικά:
-Υπάρχουν πολλοί Έλληνες φίλαθλοι που θα αναρωτιούνται πώς πιστεύετε ότι μπορείτε να κερδίσετε το πρωτάθλημα αν δεν παίξετε κι εσείς το παιχνίδι όπως οι άλλοι. Να κάψετε μαγαζιά, να απειλήσετε διαιτητές, να απολύσετε δημοσιογράφους.
«Ξέρετε τι λέω στον μεγάλο μου γιο; Αν θέλεις να είσαι απόλυτος φίλαθλος του ΠΑΟΚ, πρέπει να πας στη Θύρα 4. Αν θέλεις να γίνει ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ, δεν πρέπει να αφήνεις το μυαλό σου να αρρωστήσει. Δε μπορώ λοιπόν, να επιτρέψω στον εαυτό μου να πράττω σαν απλός φίλαθλος κι όχι σαν αρχηγός της οικογένειας. Ανήκω στην κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι προτιμούν την πρόληψη και όχι την καταστολή. Γιατί να κάψεις τα μαγαζιά των ανθρώπων εφόσον έχεις τη δυνατότητα να αφαιρέσεις το δικαίωμα από έναν διαιτητή να σφυρίζει. Γιατί να καταφεύγεις σε τέτοια εγκλήματα; Για να τους τρομάξεις όλους; Εμείς και στην Αθήνα νιώθουμε σαν να είμαστε σαν στο σπίτι μας κι έτσι θα είναι πάντα. Εκείνοι που επιτρέπουν τέτοιες άνομες πράξεις παντού θα αισθάνονται ότι είναι ξένοι. Αυτή είναι η κύρια διαφορά του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ είναι παντού στο σπίτι του. Παντού. Εμείς φοβόμαστε μόνο τη δική μας συνείδηση και τον Κύριο Ιησού Χριστό».
-Γιατί όμως, στο δικό του σπίτι συνέβη ό,τι συνέβη με τη Ντόρτμουντ;
«Όταν ήρθα στον ΠΑΟΚ, το πρώτο που έκανα, ήταν να μελετήσω με πολλή προσοχή τι είχε γίνει στο παιχνίδι των επεισοδίων με τη Ραπίντ Βιέννης διότι όσα συνέβησαν μου είχαν φανεί παράλογα. Μίλησα με φιλάθλους που είχαν συμμετοχή στα επεισόδια και προσπάθησα να μάθω τι συνέβη. Ήταν διδακτικό. Ενας μεγάλος αριθμός ψευτοφιλάθλων της Ραπίντ είχε περάσει χωρίς κανέναν έλεγχο στο γήπεδό μας και δυστυχώς ο ΠΑΟΚ δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι όλο το σκηνικό ήταν στημένο και μοναδικός τους στόχος ήταν να μας τιμωρήσουν από την Ευρώπη. Διότι στο τέλος καταλάβαμε ότι οι πραγματικοί φίλαθλοι της Ραπίντ ήταν λίγοι και όλοι οι υπόλοιποι ήταν δήθεν φίλαθλοι της αυστριακής ομάδας από την Ελλάδα. Δε μπορούσαμε λοιπόν, να το αφήσουμε να συμβεί ξανά».
-Τι κάνατε για να το αποτρέψετε;
«Ξέραμε ότι κάτω από τις σημαίες της Ντόρτμουντ θέλησαν να βρεθούν φίλαθλοι του Άρη. Έπαιζε ο Άρης στο παιχνίδι αυτό; Δεν είχαν δουλειά λοιπόν. Κάποιοι δυστυχώς πέρασαν για να δημιουργήσουν προβλήματα και αυτό μας πονάει γιατί οι επενδυτές άλλων ομάδων αντιλαμβάνονται την αντίδρασή μας απέναντι στη βία ως αδυναμία. Θα σας δώσω το παράδειγμα του αγώνα με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα».
-Όταν συμφωνήσατε με τον κ. Αλαφούζο να καθίσετε μαζί στην εξέδρα και να υπάρξουν φίλαθλοι και των δύο ομάδων στο γήπεδο;
«Ναι. Εμείς τότε δεν ζητήσαμε από κανέναν εισιτήρια. Στον Παναθηναϊκό το σκέφτηκαν και έδωσαν στα Μέσα Ενημέρωσης την πληροφορία ότι θα έδιναν 300 εισιτήρια στους φιλάθλους του ΠΑΟΚ. Τι μπορούσα να κάνω μετά; Να απαγορεύσω στους φιλάθλους μας να τα πάρουν και τότε οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ θα έλεγαν δικαίως «αυτοί μας δίνουν εισιτήρια κι εσύ δεν μας αφήνεις». Θα μπορούσαν βεβαίως να μας δώσουν 50 εισιτήρια γιατί 50 δικοί μας φωνάζουν όσο 100 δικοί τους. Μας έδωσαν επίτηδες 300 και δεν είχαν καν ανθρώπους ασφαλείας ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων. Κι ενώ εκείνοι προκάλεσαν τις συγκρούσεις τελικά τιμωρηθήκαμε εμείς. Αστεία πράγματα. Που ήταν η ασφάλειά τους; Γιατί πετούν μολότοφ σε ένα γήπεδο δικό τους; Τι σόι υπηρεσία ασφάλειας υπήρχε που δεν μπορούσε να εγγυηθεί την ασφάλεια; Ήταν τόσο καθαρά όσα συνέβησαν κι όμως κανένας δεν έδωσε σημασία. Για αυτό και όταν απευθύνθηκα πρόσφατα στους φιλάθλους μας, χρησιμοποίησα τη λέξη προβοκάτορες. Βρείτε τους και διώξτε τους από το γήπεδο. Όσοι θέλουν το καλό, είναι πολύ περισσότεροι σε οποιαδήποτε ομάδα από αυτούς που θέλουν το κακό. Χρειάζεται όμως, να κάνουμε ενέργειες όλοι μαζί».
-Ποιος είναι ο τρόπος για να τους διώξετε;
«Δεν είδατε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό; Δεν θα χρησιμοποιήσουμε κάποια μέσα δίωξης. Είπα με πολύ ξεκάθαρο τρόπο ότι υπάρχουν προβοκάτορες. Είμαι άνδρας και αν προσβάλλει κάποιος την ανδρική υπόληψή μου, μπορεί για παράδειγμα να χάσω τον έλεγχο και να πάρω την καρέκλα και να σας χτυπήσω στο κεφάλι. Θα πουν πολλοί ότι εγώ έφταιγα. Σωστά. Εσείς όμως, με προκαλέσατε για να κάνω κάτι τέτοιο. Άρα αυτό σημαίνει πως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Κι ο στόχος μας είναι να βρούμε τους προβοκάτορες και να προστατεύσουμε την ομάδα και τους υπόλοιπους φιλάθλους. Ζητάμε από τον κόσμο να τους βρει και να τους πετάξει έξω».
-Κερδίσατε πάντως ένα credit ακόμα κι από τους αντιπάλους σας στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό για την φιλοξενία και το ευρωπαϊκό επίπεδο υποδοχής που έτυχαν σε μια δύσκολη έδρα.
«Αυτό σημαίνει πως βήμα βήμα προχωράμε μπροστά. Μολονότι υπήρχαν προβοκάτσιες. Ακόμα και ο πρωθυπουργός συνοδεύεται από λιγότερη ασφάλεια. Ο Ολυμπιακός είχε έναν ολόκληρο στρατό. Ο προπονητής τους δεν βρέθηκε ούτε ένα λεπτό στην επιτρεπτή ζώνη, χειρονομούσε, διαμαρτυρόταν συνέχεια. Αυτά είναι τα στοιχεία της μικροπροβοκάτσιας και ευτυχώς κανείς δεν αντέδρασε».
– Είπατε ότι θέλετε να δείτε την ομάδα σας μέσα στο Top 20 των ευρωπαϊκών ομάδων. Φαίνεται ότι σε οργανωτικό επίπεδο έχετε κάνει άλματα γιατί ο ΠΑΟΚ είναι ένας άλλος ΠΑΟΚ σε σχέση με αυτόν που ήταν πριν πέντε χρόνια. Όλοι είχαν συνηθίσει έναν ΠΑΟΚ που προκαλεί διαρκώς επεισόδια, που είναι ανοργάνωτος. Μήπως τώρα μένει να ακολουθήσει και η ομάδα μέσα στο γήπεδο; Τι πρέπει να γίνει για να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο;
«Εννοείτε να παίξουν καλύτερη μπάλα»;
-Εννοώ να είναι καλύτερη ομάδα μέσα στο γήπεδο.
«Τι σημαίνει καλή ομάδα; Εμείς παίξαμε με την Ντόρτμουντ που είναι μια γερμανική ατμομηχανή. Υπήρχε ένα λάθος του τερματοφύλακα. Είδα όμως ένα παιχνίδι οργανωμένο στην ομάδα μας. Μπορούμε να το συζητήσουμε πόσο καλό ή κακό ήταν, αλλά φαινόταν ξεκάθαρα ότι η ομάδα εκτελεί όλες τις εντολές που έχει δώσει εξαρχής ο προπονητής. Το έβλεπες στην εικόνα του παιχνιδιού. Εκεί, δείχνει το στάτους της μια ομάδα. Φυσικά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ήταν πάρα πολύ καλή η διαιτησία. Για αυτό, σας επαναλαμβάνω για ακόμα μια φορά ότι και η ΕΠΟ θα πρέπει να συμβάλλει ώστε να καλούμε τους ξένους καλούς διαιτητές στα μεγάλα παιχνίδια στην Ελλάδα. Τι δεν είχαμε με τον Ολυμπιακό. Ο διαιτητής άρχισε να δημιουργεί νευρική ατμόσφαιρα. Προκαλούσε θυμό. Σαν απόδοση δεν έκανε τίποτα το ιδιαίτερο, ωστόσο έφερνε νεύρα».
-Σε ό,τι αφορά το κομμάτι των ποδοσφαιριστών;
«Αυτό είναι επίσης, ένα άλλο θέμα. Η ποιότητα των ποδοσφαιριστών είναι μια διαδικασία διαρκείας. Υπάρχουν ομάδες που κάνουν αγορές δεκάδων εκατομμυρίων και οι ποδοσφαιριστές δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν. Πρέπει να υπάρξει μια διαδικασία σταιεροποίησης της κατάστασης. Τότε, όταν αρχίσουμε να αγοράζουμε στοχευμένα, το 90% της ομάδας πρέπει να είναι διαμορφωμένο και εμείς θα κάνουμε κινήσεις ξεχωριστές. Ίσως εκείνη τη στιγμή να μπορούμε να πούμε ότι μπήκαμε σε άλλο στάτους. Μερικές φορές μου κάνουν κριτική και λένε ότι όταν ήρθα στον ΠΑΟΚ έπρεπε να τους διώξω όλους. Όλους. Ποδοσφαιριστές, προπονητές, μάνατζερ, καθαρίστριες, ασφάλεια. Υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν διώξε και τους οργανωμένους οπαδούς. Τους ρωτούσα, λοιπόν, μήπως να κλείσω και τον ΠΑΟΚ; Εγώ έχω άλλη αρχή. Κάνω ενέργειες βήμα βήμα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να καταστρέψουμε τη γενική φιλοσοφία του ΠΑΟΚ. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε, διατηρώντας ταυτόχρονα τον εαυτό μας. Για αυτό και σας είπα με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει φίλαθλος του ΠΑΟΚ που θέλει ψεύτικα κύπελλα ή εγκληματικές νίκες!».
– Η επιλογή του Φρανκ Άρνεσεν το καλοκαίρι με ποια κριτήρια έγινε; Έχει να κάνει με ένα καινούργιο project, στο οποίο τις επιλογές κάνει αυστηρά ο τεχνικός διευθυντής;
«Την ιστορία του Άρνεσεν τη μελέτησα πρώτη φορά το 2013. Τότε θεώρησα ότι είναι νωρίς για να τον φέρουμε και νομίζω ότι δεν έκανα λάθος. Το παιδί πρέπει εννιά μήνες να βρίσκεται στην κοιλιά της μητέρας και μετά περνάει διάφορα στάδια. Βρέφος, παιδί, εφηβεία και πάει λέγοντας. Δεν μπορούσαμε τότε να φέρουμε στον ΠΑΟΚ επαναστατικές μεθόδους. Οι συναδέλφοι σας λένε συνέχεια ότι «ο Σαββίδης πέταξε λεφτά στον αέρα, έχτισε παλάτια στην άμμο και μόλις τώρα κατάλαβε ότι πρέπει στην ομάδα να δουλεύουν επαγγελματίες». Αυτό είναι τουλάχιστον αφελές, όταν προσπαθούν να με συμβουλέψουν στα θέματα που δεν κατέχουν. Στις επιχειρήσεις μας εργάζονται με μεγάλη επιτυχία εδώ και πάνω από δέκα χρόνια πάνω από 19.500 άτομα. Πιστέψτε με, χωρίς επαγγελματίες αυτό δε θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει. Εγώ για παράδειγμα στα σπορ δεν συμβουλεύω ποτέ κανέναν προπονητή τι πρέπει να κάνει. Δική του δουλειά είναι αυτή. Κάλεσα όμως, τον Τούντορ και του είπα «θέλω να ξέρεις την άποψή μου. Για την ήττα από τον Ολυμπιακό φταις και εσύ. Εσύ πήγαινε σκέψου τι πρέπει να κάνεις». Ποτέ δεν πετάω τα λόγια στον αέρα. Ήρθα στον ΠΑΟΚ και είπα «οι οφειλές του ΠΑΟΚ είναι δικές μου οφειλές». Μερικοί κρατικοί υπάλληλοι το άκουσαν πολύ καλά και σκέφτηκαν ότι κάθε μέρα μπορούν να αυξάνουν το ποσό προκειμένου να πάρουν από τον Σαββίδη πολλά χρήματα. Ο ΠΑΟΚ χρωστούσε 11 εκατομμύρια και αυτοί ήθελαν να πάρουν 40. Αν συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση, θα ήταν 50 κι έτσι η Ελλάδα γινόταν πιο πλούσια. Με σκέψεις του αέρα!».
-Συνολικά πόσα χρήματα έχετε δώσει για την αποπληρωμή χρεών;
«Συνολικά πληρώσαμε 22,2 εκατομμύρια σε χρέη. Υπήρχαν οι οφειλές που βρίσκονταν στην κατάσταση ρύθμισης και υπήρχαν άλλες οφειλές που βρίσκονταν στα δικαστήρια. Στα δικαστήρια λοιπόν ήταν το ποσό των 11 εκατομμυρίων. Όταν κατάλαβα ότι το κράτος θέλει να με ξεγελάσει, τους είπα ότι δε μπορούσα να το επιτρέψω. Για να επανέλθω όμως, στο θέμα της επιλογής Άρνεσεν: Μπορούσα να καλέσω από το εξωτερικό τους επαγγελματίες, τεχνικούς διευθυντές και να τους πω ξέρετε υπάρχει και περίπτωση να πέσουμε; Γι” αυτό δημιουργήθηκε αυτή η παύση. Δεν ήταν δικό μου φταίξιμο. Ήταν μια παύση λόγω της στάσης του ελληνικού κράτους. Ήρθε ο Τσίπρας, γνώριζε το θέμα. Ότι είναι η αρρώστια όλης της Ελλάδας. Μερικοί σκέφτονται πόσο πλούσιοι είναι επειδή μετράνε πόσα τους χρωστάνε, αλλά κανείς δεν σκέφτεται ότι τα χρήματα μπορεί να μην επιστραφούν. Όταν πια με το καλό, ψηφίστηκε ο νόμος πήγα και ήπια το τσάι στην εφορία που κόστιζε 11 εκατομμύρια και τότε κάλεσα τους επαγγελματίες να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο της ανάπτυξης της ομάδας. Ο Φρανκ βέβαια και έχει όλες τις αρμοδιότητες. Όπως είναι αντιληπτό τίποτα δεν χτίζεται σε μια μέρα. Και εμείς και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ θέλουμε αμέσως τις λύσεις, αλλά έχουμε βρει τουλάχιστον τον σωστό δρόμο και δεν έχουμε λόγο να λοξοδρομήσουμε».
-Πότε περιμένετε να έχει επιτυχίες αυτό το έργο και να φέρει πρωταθλήματα και κύπελλα στον ΠΑΟΚ;
«Χθες. Όταν προχωράω μπροστά δεν σημαίνει ότι κάτι πρέπει να σταματήσω. Είπα στον Τούντορ, μαζί με τον Φρανκ, σκεφτείτε ότι είμαστε οκτώ βαθμούς πίσω από τον πρώτο. Σκεφτείτε πώς μπορούμε να τον φτάσουμε. Σήμερα, μάλιστα, σαν να γνώριζα ότι θα συμβεί, είπα στον Φρανκ αν ήσουν πιο αδύναμος από μένα δεν θα με ενδιέφερε η γνώμη σου. Σε κάλεσα ως άνθρωπο που είναι πιο δυνατός από μένα. Ως ειδικός επαγγελματίας στη δική του κατεύθυνση. Ας καθίσουν όλοι μαζί να σκεφτούν».
-Ρεαλιστικά, με την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, πραγματικά πιστεύετε ότι μπορείτε να τερματίσετε στην πρώτη θέση;
«Ναι. Πέρυσι ο Ολυμπιακός έχανε βαθμούς. Κι έχουμε ακόμα ένα παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί, είναι ποδόσφαιρο. Εσύ αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προγραμματίσεις το δικό σου παιχνίδι και να μην σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να τους φτάσεις. Αν σκεφτόμαστε έτσι, δεν θα φτάσουμε ποτέ. Τον στόχο που έχω βάλει ποτέ κανείς δεν τον άλλαξε. Εμείς δεν αντέχουμε και δε μπορούμε να χάνουμε. Δεν μπορούμε. Εμάς μπορούν να μας κερδίσουν. Φυσικά κάποιος μπορεί να είναι πιο δυνατός. Αλλά ο στρατός του ΠΑΟΚ δεν χάνει ποτέ, δεν αντέχει την ήττα».
-Μπορείτε να μας το εξηγήσετε αυτό;
«Τι εννοώ όταν λέω ότι αυτοί κέρδισαν και εμείς χάσαμε. Έχω μια διαφορετική φιλοσοφία. Με την Ντόρτμουντ ας πούμε, δεν κέρδισε η γερμανική ομάδα, αλλά έφυγε από εδώ ευτυχισμένη. Γιατί ο τερματοφύλακας μας βοήθησε να φύγουν χαρούμενοι που πήραν ισοπαλία. Έκανε ένα λάθος και μάς κόστισε. Χάσαμε κάτι στην τακτική; Ένας παίκτης τους κόστιζε όσο κοστίζουν 11 παίκτες του ΠΑΟΚ. Βεβαίως στεναχωρηθήκαμε που δεν κερδίσαμε και αν χάναμε καθαρά θα έπρεπε να κάνουμε σκληρή αξιολόγηση για τη δουλειά όλων. Του Τούντορ, του Φρανκ, του Αγγελίδη, του Γκαγκάτση».
-Θα μου επιτρέψετε την ερώτηση: Ο Μπερμπάτοφ ήταν επιλογή του Άρνεσεν και του Τούντορ ή ήταν ένα προσωπικό δώρο που στον κόσμο για να προκαλέσετε ενθουσιασμό;
«Ενδεχομένως να ήταν στον εαυτό μου και στον λαό του ΠΑΟΚ. Κοιτάξτε, ο Μπερμπάτοφ πάντα μου άρεσε και πιστεύω ότι θα έχει μεγάλη συμβολή στο να μας κάνει πιο ευτυχισμένους. Αυτός έχει συμπεριφορά «καθηγητή ποδοσφαίρου». Φυσικά και τέτοιου χαρακτήρα ενέργειες θα συνεχίσω να κάνω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα ακούω τον διευθυντή και τον προπονητή. Μια φορά, ο Φρανκ μού είπε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα φράση. «Το ποδόσφαιρο είναι συναισθήματα και οφείλουμε να το κατανοήσουμε». Του απάντησα «πάρα πολύ σωστά. Και εγώ έχω συναισθήματα. Έχω δικαίωμα να επενδύω σε αυτά;». Μου απαντάει «βεβαίως». Λέω «πολύ καλά, φέρτε μου τον Μπερμπάτοφ».
-Θα φέρετε και άλλους Μπερμπάτοφ;
«Βεβαίως. Αυτές οι διαδικασίες δεν θα σταματήσουν. Εγώ δεν κλέβω τα λεφτά. Τα κερδίζω μαζί με την ομάδα. Για το πώς τα ξοδεύω μόνο τα παιδιά μου μπορούν να πουν «μπαμπά δεν τα ξοδεύεις καλά τα λεφτά». Δοξάζω τον Θεό για αυτό που θα σας πω. Η σύζυγός μου βρισκόταν στην Αγγλία και παίρνει τηλέφωνο τον γιο μου, ο οποίος ήταν στο Ροστόφ. «Πες στον μπαμπά σου, ότι άκουσα πως ο Μέσι έχει κάποια προβλήματα στην Μπαρτσελόνα». (σ.σ. γέλια διαρκείας) Τότε ο γιος μου της είπε: «Μαμά, μήπως να ασχοληθείς με κάτι άλλο;». Αυτό το περιστατικό είναι η μεγαλύτερη νίκη μας!».
-Υπάρχουν επιχειρηματίες που τους αρέσει το καζίνο, σε άλλους τα χαρτιά, το στοίχημα, ή να αγοράζουν ακριβά αυτοκίνητα. Το δικό σας σπορ είναι ο ΠΑΟΚ;
«Ως έναν βαθμό είμαι ασκητής. Ας πούμε, σήμερα από το πρωί δεν έχω φάει. Έχω λίγο διαφορετικές προτεραιότητες στη ζωή μου. Βεβαίως υπάρχουν και αδυναμίες και κάποια πάθη. Ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλά η αδυναμία μου. Είναι αδυναμία όλης της οικογένειας. Είναι η περηφάνια μας. Ακούστε τώρα τι συμβαίνει: Η σύζυγός μου έχει φύγει στη Γαλλία, ο μεγαλύτερος γιος μου φεύγει αύριο για το Ροστόφ, ο μικρός ταξίδεψε στο Λονδίνο κι εγώ θα πετάξω για Κύπρο. Μόλις τηλεφωνηθούμε, όμως, αμέσως μετά από την καλημέρα, η πρώτη ερώτηση είναι «ποια είναι τα νέα για τον ΠΑΟΚ»; Είναι πολύ καλό ότι η οικογένειά μας έχει κάτι που μας ενώνει όλους, εκτός από τα υπόλοιπα θέματα».
-Γενικά, έχετε μεγάλη δραστηριότητα και σε άλλα σπορ και στην Ελλάδα αλλά και στη Ρωσία. Είστε τόσο φαν του αθλητισμού;
«Είμαι από τους ανθρώπους οι οποίοι θεωρούν ότι οι επιχειρήσεις πρέπει να επενδύουν στην δομή της κοινωνίας και ιδιαίτερα στον αθλητισμό. Για αυτόι και επενδύω σε πάρα πολλά αθλήματα. Στο χάντμπολ, στο μπάσκετ, στο σκάκι, στο μπάσκετ εδώ στο ανδρικό, στη Ρωσία στο γυναικείο, στο γυναικείο χάντμπολ, το ανδρικό χάντμπολ δεν μου αρέσει καθόλου, στη γυμναστική, στην πάλη και στο μπιλιάρδο. Είμαι επίτιμος πρόεδρος του αγωνιστικού μπιλιάρδου της Νότιας Ρωσίας. Θεωρώ ότι είναι μια άγραφη υποχρέωση της επιχειρηματικότητας. Έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε. Διαφορετικά η κοινωνία θα είναι άρρωστη, σκληρή και αδιάφορη.
-Υπήρχε πολύς κόσμος που περίμενε ότι αυτό το καλοκαίρι θα αναλαμβάνατε μεγαλομέτοχος στο μπάσκετ του ΠΑΟΚ.
«Γιατί, είναι σημαντικό ποιος είναι κύριος μέτοχος; Σημαντικό είναι ποιος δίνει τα χρήματα. Εμείς δίνουμε χρήματα και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε».
-Πώς αντιμετωπίζετε το γεγονός ότι ο Καρυπίδης με τον οποίο έχετε εξαιρετική σχέση, ανέλαβε τον Άρη;
«Είμαστε φίλοι και συνεργάτες στις επιχειρήσεις. Αν νομίζει ότι πρέπει να ασχοληθεί με τον Άρη, είναι δική του απόφαση, δεν με ενδιαφέρει. Την Κυριακή θα έχουμε ντέρμπι με τον Ηρακλή. Αυτό σημαίνει ότι το γήπεδο θα έχει πολύ κόσμο κι εμείς παίζουμε ποδόσφαιρο για τους ανθρώπους. Εγώ δεν θα έλεγα ότι φοβάμαι, αλλά διστάζω απέναντι στα άδεια γήπεδα. Με καταστρέφει σαν άνθρωπο όταν είναι άδεια τα γήπεδα. Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί ασχολούμαι. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος».
-Ποια είναι αυτή;
«Όταν τα γήπεδα είναι όπως στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Ξέρετε, οδηγούσα το αυτοκίνητο καθώς επέστρεφα από την Τούμπα και σκεφτόμουν… «Έπρεπε να πάρω ακόμα έναν παίκτη». Αισθανόμουν περίεργα, σαν να είχαμε ξεγελάσει αυτούς τους ανθρώπους που ήρθαν και συμπαραστάθηκαν με τέτοιο τρόπο. Δεν τους ικανοποιήσαμε. Όταν λοιπόν, είναι το γήπεδο γεμάτο οι άνθρωποι αυτοί σε γεμίζουν με την ευθύνη. Για αυτό που έκαναν στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, για τη συμπαράστασή τους, θα δουν το δικό μου ευχαριστώ σε αυτούς τον Ιανουάριο».
-Υπάρχει περίπτωση να σας δούμε κάποια στιγμή στην ελληνική πολιτική σκηνή;
«Θα σας πω ειλικρινά. Στην παρούσα φάση, όχι. Εγώ θεωρώ πολιτικός οποιασδήποτε χώρας, οποιουδήποτε λαού, οποιουδήποτε επιπέδου, δεν πρέπει να μιλάει με τον λαό μέσω μεταφραστή. Για να μην υποκύπτω, λοιπόν, στον πειρασμό και ασχοληθώ με την πολιτική δεν βρίσκω τον χρόνο για να μάθω τη νέα ελληνική γλώσσα. Διαφορετικά, θα θεωρήσω ότι πρέπει να είμαι στις κάλπες. Ξέρω τα δυνατά και αδύνατα σημεία μου.. Το τι θα συμβεί αύριο θα το δούμε. Χθες πάντως, μου είπαν μια ενδιαφέρουσα φράση. «Από τους γνώστες της νέας ελληνικής γλώσσας, η Ελλάδα δεν κέρδισε τίποτα. Μήπως ήρθε η ώρα να περάσουμε στους πολιτικούς που δε ξέρουν η γλώσσα;». Εγώ είμαι κόντρα σε αυτή την άποψη και νομίζω πως αυτό είναι το σωστό. Για αυτό και δε βλέπω τον εαυτό μου στην ελληνική πολιτική σκηνή σήμερα».
-Επιχειρηματικά σχέδια στην Ελλάδα συνεχίζουν να υπάρχουν από την πλευρά σας;
«Βεβαίως. Αυτό δεν δικαιολογείται στην κατά κυριολεξία επιχειρηματική επιτυχία. Πολλές φορές απευθύνομαι σε Ρώσους, Ισραηλινούς και εκπροσώπους άλλων λαών και τους λέω πηγαίνετε στην Ελλάδα γιατί χωρίς επενδύσεις του εξωτερικού δεν πρέπει να περιμένουμε θαύματα. Εγώ επενδύω, άρα κάντε το κι εσείς. Ίσως κάτι να χάσω, ίσως κάτι να κερδίσω, αλλά θα κυκλοφορώ στην Ελλάδα χωρίς να ντρέπομαι. Προσπαθώ να κάνω αυτό που μπορώ. Παράλληλα όμως, πιστεύω ότι η περίοδος είναι πάρα πολύ συμφέρουσα και βολική για τις επενδύσεις. Θα υπάρχει μια μικρή πτώση ακόμα, γι” αυτό περιμένω το δικό μου επενδυτικό άλμα».
-Μια προσωπική ερώτηση. Ποιες ήταν οι ελληνικές συνήθειες που αποκτήσατε μέσα στο σπίτι και κυρίως τι διδαχτήκατε από τους γονείς σας σε σχέση με την Ελλάδα.
«Τα πάντα. Ποτέ δεν θα μπορέσετε να μας καταλάβετε εμάς. Πρέπει να είσαι απόγονος του πρόσφυγα για να μπορέσετε να καταλάβετε με ποιες παραδόσεις ζει ένας πρόσφυγας. Όταν γεννήθηκα, η πρώτη λέξη μου ήταν «μάνα». Πριν πάω σχολείο δεν γνώριζα τη ρώσικη γλώσσα. Από τις καθημερινές, στην κυριολεξία, παραδόσεις όλα τα υπόλοιπα ήταν ελληνικά. Στο χωριό μας στη Σάντα υπήρχαν όλα και όλα 105 σπίτια. Ζούσαμε σε υψόμετρο 1.860 μέτρων. Σε αυτό το χωριό υπήρχαν άνθρωποι με τα όλα τα αρχικά ονόματα. Ό,τι αρχαίο ελληνικό όνομα υπάρχει, υπήρχε και εκεί. Υπήρχε όνομα Σουμελά. Δεν καταλάβαινα τότε γιατί. Υπήρχε όνομα Μάτσκα και δεν καταλάβαινα το γιατί. Μάτσκα είναι ο Δήμος όπου βρίσκεται η Παναγία Σουμελά στον Πόντο. Η Ελλάδα ήταν ανάμεσά μας. Υπήρχε μάλιστα μια παράδοση που δεν έδιναν τα ονόματα αλλά παρατσούκλια. Όλα αυτά τα παρατσούκλια ήταν στα ελληνικά ή τα αρχαία ελληνικά. Τον αδερφό του παππού μου τον έλεγαν «Κουλουρά». Στα πανηγύρια έψηνε τα κουλούρια και τα μοίραζε στον κόσμο. Έτσι ήταν όλη η νοοτροπία μας, δεν λέω η ορθόδοξη αρχή. Ήταν το πιο ιερό πράγμα. Την Κυριακή η μητέρα μου δεν μας επέτρεπε να καθίσουμε στο τραπέζι να φάμε μέχρι να τρέξουμε στην εκκλησία, να ανάψουμε το κερί. Δεν μας έλεγαν ότι θα πρέπει να υπάρχει υγιεινή και τα χέρια να είναι καθαρά, έλεγαν ότι δεν μπορείς να ανάψεις το κερί αν δεν πλύνεις πρώτα τα χέρια σου. Εμείς γρήγορα πλενόμασταν, παίρναμε το κερί, τρέχαμε να το ανάψουμε για να έρθουμε να φάμε. Ήταν όλα ελληνικά. Τη νύχτα της Ανάστασης, ήμουν 5 χρονών τότε, από τότε θυμάμαι, όταν ο μπαμπάς μου με ξυπνούσε κι εγώ δεν ήθελα να σηκωθώ. Αυτός μου έλεγε «σήκω πρέπει να πάμε». Εγώ έλεγα «όχι, θέλω να κοιμηθώ». Και επέμενε ο μπαμπάς μου. Πηγαίναμε και το περίεργο για εμένα ήταν ότι δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί έπρεπε να γυρίσουμε τρεις φορές γύρω από την εκκλησία και να τραγουδάμε Χριστός Ανέστη. Θυμάμαι σαν τώρα, πώς οι ακροατές του ραδιοφώνου στο χωριό μας, προσπαθούσαν να πιάσουν μια συχνότητα-φωνή της Ελλάδας για να μπορέσουν να δουν πώς γίνεται η αναστάσιμη λειτουργία στην Ελλάδα. Αν αυτά δεν υπήρχαν από τα παιδικά μου χρόνια ενδεχομένως να μην είχα αυτή τη σχέση απέναντι στην Ελλάδα».
-Είναι και αυτός ένας λόγος που θελήσατε πρόσφατα να κάνετε το όνομά σας Ιωάννης;
«Οι εκπρόσωποι του κλάδου σας νομίζουν ότι μπορώ να αλλάξω τα ονόματα ε; Πριν από 55 χρόνια βαφτίστηκα Ιωάννης προς τιμήν του παππού μου που ήταν Ιωάννης. Σχετικά με αυτό το θέμα, έχω άλλη μια ιστορία… Είχα ελληνικό διαβατήριο όπου αναγραφόταν το όνομα Ιωάννης. Αλλά η ελληνική πραγματικότητα είναι τέτοια, που μια φορά η κυβέρνηση και το υπουργείο εξωτερικών της Ελλάδας, με παρακάλεσε γραπτά ότι θα ήταν συμφέρον για τη Ελλάδα να είμαι βουλευτής του ρωσικού κοινοβουλίου. Ο ρώσικος νόμος όμως απαγορεύει στους βουλευτές να έχουν διπλή ιθαγένεια. Ρώτησα τότε στην Αθήνα, τι σημαίνει ότι έχετε συμφέρον; Θα πρέπει να αρνηθώ την ελληνική ιθαγένεια, με αυτόν τον τρόπο; Μου λένε «ναι αυτό σημαίνει, αλλά είναι στα συμφέροντα του ελληνικού κράτους να το πράξετε». Για αυτό σας ξαναλέω, ότι εσείς δεν θα καταλάβετε τη δικιά μας αγάπη για αυτή τη χώρα. Όταν οι Ρώσοι που ζουν σε άλλες χώρες μας έλεγαν πόσο αγαπούν τη Ρωσία νομίζαμε ότι ήταν ψέματα. Είναι φανερό ότι για να μπορείς να αγαπάς πολύ δυνατά την πατρίδα σου θα πρέπει να ζεις μακριά από αυτήν».
-Τελικά τι έγινε με το θέμα της ιθαγένειας και του ονόματος σας;
«Μου είπαν ότι όταν θα ανακύψει ανάγκη θα σου επιστρέψουμε την ιθαγένεια. Το λάθος μου ήταν να πιστέψω αυτές τις υποσχέσεις που δόθηκαν σε τέτοιο υψηλό επίπεδο. Ξέρετε, όταν αποποιήθηκα της ιθαγένειας και τελείωσα τη θητεία μου ως βουλευτής, στην Αθήνα μου είπαν ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα δεν μπορούμε να στην επιστρέψουμε. Μετά από πολλές διαφωνίες και δικαιολογίες που έλεγαν ότι όταν έδωσαν αυτή την υπόσχεση δεν είχαν μελετήσει σωστά το νόμο πάρθηκε η απόφαση να μου δώσουν την ιθαγένεια τιμητικά. Τότε λοιπόν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ελλάδας υπογράφει το διάταγμα και γράφει λάθος το όνομά μου από το ρωσικό διαβατήριο! Η μοναδική λύση μετά από όλα αυτά ήταν να γράψουμε μια αίτηση για την αλλαγή του ονόματος μου σε Ιωάννης στο ελληνικό. Επειδή τα παιδιά μου 15-20 χρόνια έχουν ελληνική ιθαγένεια και στις ταυτότητές τους ως πατρώνυμο αναγράφεται το Ιωάννης.
-Μπλέξατε με την ελληνική γραφειοκρατία.
«Ναι. Ρώτησα τους αρμόδιους βουλευτές, καταλαβαίνετε τι έχετε κάνει; Αύριο δηλαδή εγώ δεν θα υπάρχω και θα έρθει κάποιος απατεώνας και θα προσπαθήσει να αμφισβητήσει την κληρονομιά των παιδιών μου; Θα πει ότι ο Ιβάν δεν ήταν ο πατέρας τους! Όχι, αυτό δε μπορούσα να το δεχθώ. Γι” αυτό έκανα την αποκατάσταση του ονόματος».
-Η τελευταία ερώτηση θα είναι πάλι για τον ΠΑΟΚ. Αυτό που θέλει να μάθει ο κόσμος είναι αν υπάρχει η πιθανότατα να γίνει νέα Τούμπα.
«Ξέρετε ποιο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας; Οι δήμοι, οι περιφέρειες, δεν βγαίνουν για να βρουν τους επενδυτές. Εγώ έναν χρόνο παρακαλούσα να μου δώσουν γη όπου θα μπορώ να χτίσω το γήπεδο και είμαι έτοιμος να την αγοράσω. Αυτοί με πήγαιναν γύρω γύρω και τώρα λέω, πρώτον, αν κάποιος θέλει επενδύσεις θα πρέπει να έρθει και να μας παρακαλέσει. Πρέπει να συζητήσουμε γιατί πρέπει να επενδύσω εκεί και όχι αλλού. Δεύτερον, δεν είμαι 100% πεπεισμένος ότι στην αρχή πρέπει να χτίσουμε και μετά να κάνουμε ανακαίνιση. Πιθανόν, το πιο σωστό θα είναι αρχικά να ανακατασκευάσουμε την Τούμπα. Στρατηγικούς στόχους δεν αλλάζω όμως. Η αθλητική υποδομή του ΠΑΟΚ θα είναι η καλύτερη στα Βαλκάνια, δεν έχω αμφιβολία γι” αυτό. Τώρα θα πάμε στο Ντόρτμουντ και ήδη έχουμε συμφωνήσει μαζί τους ότι θέλουμε να δούμε όλη την υποδομή τους. Έχω ήδη μελετήσει πάνω από 20 υποδομές ευρωπαϊκών κλαμπ. Όχι απλά ένα γήπεδο μεμονωμένο. Συνολική υποδομή. Βάση αποκατάστασης, ιατροφαρμακευτική βάση, παιδικές εγκαταστάσεις. Προχθές πετούσαμε με ελικόπτερο και κοιτούσαμε διάφορες εκτάσεις. Δεν σταματάω τις διαδικασίες».
-Δεν είναι πιθανό να γκρεμιστεί το συγκεκριμένο γήπεδο και να χτίσει εκεί;
«Μα, σας είπα, εγώ δεν είμαι επαναστάτης. Εγώ στο δικό μου γραφείο στο Ροστόφ 25 χρόνια δεν κάνω ανακαίνιση. Όταν με ρωτάνε γιατί δεν το κάνεις, δε θέλω να καταστρέψω την ενέργεια του χώρου. Εγώ στο γραφείο μου δουλεύω 20 ώρες και δεν κουράζομαι. Αν κάποιος θεωρεί ότι φτιάχνοντας χρυσή λεκάνη οι ανάγκες του ανθρώπου θα ικανοποιούνται καλύτερα, και ότι ο άνθρωπος αυτός θα ζήσει 100 χρόνια, τότε ενδεχομένως να άξιζε να το κάνει κάποιος. Γι” αυτό εγώ έχω διαφορετική αντίληψη. Εγώ με κάθε σημείο του σώματός μου αισθάνομαι την Τούμπα. Αν μιλάμε για το γκρέμισμα, για την ολική κατάρρευση της Τούμπας, τότε δεν μιλάμε για μένα. Αν μιλάμε για την ανακαίνιση, τότε είναι για μένα. Αυτό σκέφτομαι. Εδώ, για ακόμα μια φορά θα πω για τη γυναίκα μου, που πάντα μου λέει στην Τούμπα όταν ο καιρός δεν είναι καλός «δες βρέχει και ο κόσμος βρέχεται. Πρέπει να κάνεις κάτι». Γι” αυτό μου είναι εύκολο να επενδύω στον ΠΑΟΚ. Κανείς στο σπίτι δεν μου λέει γιατί ξοδεύεις λεφτά για τον ΠΑΟΚ. Μου λένε γιατί επενδύεις λίγα».
