Ο Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές ανέβηκε τις σκάλες του Αλεξανδρείου Μελάθρου μία ώρα πριν το τζάμπολ της αναμέτρησης του Άρη απέναντι στην Ούνιξ Καζάν.
Ο 63χρονος Ισπανός ακολούθησε το τελετουργικό των οπαδών της δεκαετίας του 1980 όταν κάλυπτε ως απεσταλμένος φωτορεπόρτερ τις αναμετρήσεις της Μπαρτσελόνα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης.
Ήλπιζε ότι θα νιώσει τον ηλεκτρισμό του Παλέ εκείνης της εποχής που καθήλωσε όλους τους Έλληνες μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες τους.
«Δεν θα γεμίσει το γήπεδο» είπε στον καλό φίλο του, Φώτη Γαλούση, αλλά διαψεύστηκε και το ευχαριστήθηκε.
Νωρίτερα οι δύο τους είχαν επισκεφθεί τα Μουσεία Μπάσκετ του Άρη και της ΧΑΝΘ.
Σε συνδυασμό με το ματς της όγδοης αγωνιστικής του Γιούροκαπ ολοκλήρωσαν προσκύνημα στην μητρόπολη του ελληνικού μπάσκετ.
Ο γνωστός στην παγκόσμια κοινότητα της καλαθοσφαίρισης με το παρατσούκλι Μίκι απόλαυσε συναρπαστική αναμέτρηση κι συνάντησε φίλους(Κίνο Κολόμ, Λατάβιους Γουίλιαμς) από τα παλιά κι έκλεισε τη βραδιά του παρέα με τον υπογράφοντα να ακούει ιστορίες από τα αποδυτήρια της Joventut Badalona, τις 17 αποστολές του στις Ηνωμένες Πολιτείες για να καλύψει ματς του ΝΒΑ, τη φιλοξενία που απόλαυσε στο σπίτι του Τζούλιους Έρβινγκ, το αποχαιρετιστήριο ματς του Τζόρντι Βιγιακάμπα, την παρουσία της Ντριμ Τιμ στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, τα αποκαλυπτήρια του Τόνι Κούκοτς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων του Μπόρμιο το 1987 και τον Φώτη(Γαλούση) να προσθέτει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες από παλιότερες διηγήσεις.
Ο Μίκι είχε θέα την Πλατεία Αριστοτέλους, εκεί όπου είχε καταλύσει στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά ως απεσταλμένος στα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Μεγάλη μορφή ο Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές, είναι από εκείνους τους σκαπανείς του μπάσκετ που εργάζονται άοκνα με πάθος, εμπνεύστηκαν εντυπωσιακά πρωτοσέλιδα θέματα και δεν θα σταματήσουν να λειτουργούν δημιουργικά.
Το καλοκαίρι του 2014 οικονομικά προβλήματα επέβαλλαν στη
Joventut να διακόψει τη συνεργασία μαζί του κι αμέσως άρχισε να αξιοποιεί τον ελεύθερο χρόνο του.
Επί 19 χρόνια ο Μίκι κάλυψε όχι απλά τη θέση του υπεύθυνου Τύπου του συλλόγου, αλλά ενός άτυπου γενικού διευθυντή, ο οποίος έλυνε τα προβλήματα των παικτών, έκανε τους διαιτητές να νιώθουν άνετα, κατέκτησε χώρο στις εφημερίδες με θετικά σχόλια για την ομάδα του και παράλληλα διέδωσε την ιδέα της Penya σε όλη την Ευρώπη.
Φωτορεπορτάζ, μπάσκετ και ταξίδια είναι το τρίπτυχο της ζωής του και την Τετάρτη το τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια.
Στο Αλεξάνδρειο έβγαλε από το λαιμό του τη φωτογραφική μηχανή μόνο για να τον απαθανατίσουν στο θρυλικό κλειστό.
Στο αρχείο του υπάρχει, πλέον, φωτογραφία και με τον Γιωργή Μπουσβάρο, ο οποίος ξενάγησε την παρέα από το Βόλο στο Μουσείο Μπάσκετ της ΧΑΝΘ.
Ο Μίκι έβγαζε συνεχώς φωτογραφίες και στην αίθουσα Τύπου, ακολουθώντας τον μονόδρομο που διάλεξε πιτσιρικάς.
Σε ηλικία 13 ετών έλαβε δώρο από τους γονείς του μία Kodak Instamatic. Παρακολουθώντας τον θείο του να φωτογραφίζει με μαεστρία, κόλλησε τον ιό.
Σε ηλικία 16 ετών γνώρισε στην αυλή του σχολείου το παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα.
Καλαθοσφαιριστής μέτριου επιπέδου δηλώνει ο Μίκι. Ως προπονητής σε γυναικείες ομάδες τα πήγε πολύ καλύτερα, ενώ ως ατζέντης είχε για μία πενταετία τα δικαιώματα όλων των Αμερικανίδων του ισπανικού πρωταθλήματος.
Ως φωτορεπόρτερ άνοιξε στους Ισπανούς τον ορίζοντα ενός νέου κόσμου.
«Οι ανταποκρίσεις του στο περιοδικό Nuevo Basket έφεραν κοντά μας το αμερικάνικο μπάσκετ. Συνεντεύξεις, προφίλ, παρουσιάσεις με θρύλους οι Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπερντ και Μάτζικ Τζόνσον είναι πραγματικοί θησαυροί.
Την δεκαετία του ’80 ο Φορνιές συνετέλεσε στην ώθηση της δημοσιογραφίας στο χώρο του μπάσκετ σε απίστευτο επίπεδο» έγραψε στην ιστοσελίδα της ισπανικής λίγκας ο δημοσιογράφος Γίγε Πέρεθ για τον Μίκι.
Ο Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές με τον Τζούλιους Έρβινγκ στα αποδυτήρια του Σπέκτρουμ. Φωτογραφία μέσω acb.com
Το 1984 έκανε την πρώτη αποστολή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συνάντησε τον Τζούλιους Έρβινγκ στην αίθουσα Τύπου του Σπέκτρουμ κι ως άψογος επαγγελματίας έστειλε το περιοδικό με το ρεπορτάζ στον Dr. J.
Την επόμενη χρονιά ο Doctor θυμήθηκε την ευγενική χειρονομία και ανταπέδωσε με πρόσκληση για πρωινό στο σπίτι του!
«Δεν κοιμήθηκα όλο βράδυ. Ονειρευόμουν με ανοιχτά μάτια την επίσκεψη στο σπίτι του Dr. J.
Είχε υπέροχη θέα, κλειστή πισίνα και γυμναστήριο. Μού σύστησε τη σύζυγό του και τα παιδιά του. Πήραμε πρωινό οι δύο μας, ήταν Νοέμβριος κι έκανε κρύο» θυμήθηκε ο Φορνιές, μιλώντας στο thessports.gr.
Κάθε βράδυ στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτύπωνε τις εμπειρίες στο κασετόφωνό του και οι διηγήσεις του από το ΝΒΑ έγιναν βιβλίο με τίτλο «Χρονικό ενός Μαγικού Ταξιδιού»( Crónicas De Un Viaje Alucinante). Η έκδοση υπάρχει προς πώληση στο διαδίκτυο.
Το εξώφυλλο του βιβλίου του Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές με τίτλο «Χρονικό ενός Μαγικού Ταξιδιού»( Crónicas De Un Viaje Alucinante).
Απολύτως φυσιολογικά οι εμπειρίες του, το πάθος για το μπάσκετ και η γνώση του χώρου του Τύπου προκάλεσαν πρόταση συνεργασίας από τον αγαπημένο σύλλογό του.
Τι δεν είδε o Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές ως εκπρόσωπος Τύπου της Joventut Badalona;
Μπροστά στα μάτια του εξελίχθηκε ο θρύλος του Τζόρντι Βιγιακάμπα. Στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι ο Μίκι συνόδευσε τον αιώνιο κάτοχο της φανέλας με το Νο 8 στα αποδυτήρια.
Έμειναν μόνοι με κλειστή την πόρτα κι έλαβε δώρο τα παπούτσια του τελευταίου αγώνα του Βιγιακάμπα με το έμβλημα του συλλόγου.
Τώρα ο νυν πρόεδρος του συλλόγου σχηματίζει τακτικά τον αριθμό του τηλεφώνου του Μίκι, κυρίως όταν έχει αμφιβολίες. «Ρωτάει τη γνώμη μου για παίκτες ή λεπτομέρειες για γεγονότα του παρελθόντος» πρόσθεσε.
Στα χέρια του και υπό την εποπτεία του Αίτο Γκαρθία Ρενέσες μεγάλωσαν οι Ρίκι Ρούμπιο και Ρούντι Φερνάντεθ.
Μάλιστα, με τον Ρούντι είχε προβληματάκια. «Δεν είναι κακό παιδί, αλλά είναι περίεργος χαρακτήρας. Πάντως, επέστρεψε αλλαγμένος από το ΝΒΑ» εξήγησε.
Πρώτος και καλύτερος κάλυψε ο Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές για το περιοδικό Nuevo Basket την πορεία του αείμνηστου Φερνάντο Μαρτίν στο Πόρτλαντ. Φωτογραφία μέσω acb.com
Προφανώς ήταν αυτόπτης μάρτυρας και σε ευτράπελα. Για παράδειγμα, ο Μίκι ως ρεπόρτερ έβλεπε τον Μόκα Σλάβνιτς να μπαίνει με το αυτοκίνητο στην κεντρική σάλα του γηπέδου για να προπονήσει τους παίκτες του, όταν έβρισκε κλειστό το πάρκινγκ!
Ο Ράντι Γουάιτ άφησε άνω κάτω το σπίτι όταν έφυγε από τη Joventut κι παράτησε το αυτοκίνητο του συλλόγου με ορθάνοιχτες τις πόρτες στη μέση του δρόμου έξω από το αεροδρόμιο και την κόρνα να χτυπάει συνεχώς. Ο Αμερικανός που γέμισε το Αλεξάνδρειο για μία προπόνηση με την ΠΑΟΚ την είχε μπλοκάρει με κέρμα!
Με τους εκπροσώπους του Τύπου αντιμετώπισε πιο εύκολα ζητήματα κι ήταν εξυπηρετικός με όλους.
«Βοηθούσα κι αποδεχόμουν αιτήματα μαθητών, σπουδαστών σχολών δημοσιογραφίας και φωτογραφίας.
Από τους υποψήφιους φωτορεπόρτερ ζητούσα δείγματα της δουλειάς τους. Έτσι ανακάλυψα καλούς φωτογράφους.
Ουδείς μπορεί να πει ότι αρνήθηκα διαπίστευση ή αίτηση για συνέντευξη» τόνισε.
Την ευγένεια και το πνεύμα συνεργασίας του Φορνιές διαπίστωσε κι ο υπογράφων όταν πήγε στο Παλάου Ολιμπίκ στα μέσα Μαΐου του 2011 για το ματς της Joventut απέναντι στην Caja Laboral με εφόδια την διαπίστευση του φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας της Βαρκελώνης και την κάρτα της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.
Ο Μίκι άνοιξε την πόρτα διάπλατα, μολονότι δεν είχαμε ακολουθήσει το πρωτόκολλο ζητώντας γραπτώς θέση στα δημοσιογραφικά.
Η αγάπη των φίλων του τον συγκίνησε όταν ανακοινώθηκε η λήξη της συνεργασίας με την Joventut.
«Έλαβα 580 μηνύματα στο Facebook. Δεν κατάφερα να τα διαβάσω αμέσως, έκλαιγα» είπε.
Ξεπέρασε το σοκ με δημιουργική σκέψη. Σχεδόν αμέσως αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του.
Ησυχία και κατάλληλες συνθήκες βρήκε στο σπίτι του Φώτη Γαλούση στο Βόλο, στο διαμέρισμα στην Κωνσταντινούπολη του νυν ασίσταντ του Ζέλιμιρ Ομπράνοβιτς, Χοσέ Μαρία Ιθκιέρδο και στο εξοχικό άλλου φίλου του στην Πορτογαλία.
Ο Μίκι δεν έγραφε το βιβλίο, διαβάζοντας σημειώσεις ή το προσωπικό ημερολόγιό του.
Είχε μαζί του τις συνθέσεις της ομάδας κατά τη διάρκεια της θητείας του. Διαβάζοντας τα ονόματα των παικτών, θυμόταν περιστατικά κι έγραφε ιστορίες.
Αμφιβάλλουμε ότι στις 336 σελίδες και τις 65 φωτογραφίες του νέου βιβλίου του με εξώφυλλο το ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ της κοινότητας Ερατεινής του νομού Φωκίδας που παρουσιάζει στις 15 Δεκεμβρίου χώρεσε το ταξίδι της ζωής του.
Διηγήσεις στάσεων του ταξιδιού ακούσαμε την Τετάρτη, αλλά είναι ουτοπικό να προσπαθήσουμε να τις συμπυκνώσουμε σε ένα σημείωμα.
Είναι αδύνατον να καταγραφεί το μαγικό ταξίδι της ζωής του Μιγκέλ Άνχελ Φορνιές στα γήπεδα του μπάσκετ, με την φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό του.
Απλώς τον ευχαριστούμε για τη συνάντηση, ελπίζοντας ότι θα τα ξαναπούμε στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβριο του 2016.
Άλλωστε, ο νέος στόχος του Μίκι είναι να καλύψει ως φωτορεπόρτερ την παρουσία της αγαπημένης του Joventut στο 3ο διεθνές τουρνουά προς τιμή του Νίκου Γκάλη.
¡Muchas gracias Miqui!
