Ποιος είναι τελικά ο Φερνάντο Βαρέλα για τον οποίο έχει υπάρξει τόσος θόρυβος τις τελευταίες μέρες; Το sdna αποκαλύπτει τα βήματα του παίκτη που πρωταγωνιστεί στην επικαιρότητα του ΠΑΟΚ.
Εγκυκλοπαίδειες, προσωπικά αρχεία, καλή μνήμη και αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης. Βασικότατες αρχές ενός καλού δημοσιογράφου μια ή δύο δεκαετίες πριν για να μπορέσει να σκιαγραφήσει μια προσωπικότητα. Τα πράγματα τώρα είναι πιο απλά. Google και Άγιος ο Θεός (του wifi)! Ο Φερνάντο Λόπες Ντος Σάντος Βαρέλα γεννήθηκε στην Πορτογαλία. Παρότι η καταγωγή του είναι από το Κάπο Βέρντε, μεγάλωσε στην Πορτογαλία, η οικογένειά του ζει στην Πορτογαλία και όταν παίζει με την Εθνική ομάδα της πατρίδας του, όλοι μαζεύονται στο σπίτι του στην Πορτογαλία. Η μαμά του, που φοβάται μην τραυματιστεί ο γιος της, ο Γκουστάβο που είναι περήφανος για τον μπαμπά του ό,τι κι αν λένε στην τηλεόραση, η σύζυγός του που δεν θέλει να το λέει και πολύ, αλλά δεν της αρέσει το ποδόσφαιρο, μέχρι και ο πεθερός του κάθεται στην παρέα για να παρακολουθήσει το ματς.
Κι όμως… Ο συγχωριανός του google.pt γνωρίζει ελάχιστα για τον 28χρονο αμυντικό. Μια σύντομη ποδοσφαιρική ιστορία που ξεκίνησε στην Εστορίλ, συνεχίστηκε στην Ρίο Μαϊόρ, ακολούθως στην Τροφένσε και μετά στην Φεϊρένσε, με την οποία κατόρθωσε να αγωνιστεί στην πρώτη κατηγορία! Μάτια δεν έβγαλε – είναι δεδομένο πως αν είχε εντυπωσιάσει δεν θα τον άφηναν τα πορτογαλικά λαγωνικά – όμως προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Βασλούι. Και κάπως έτσι, εν αγνοία του ακόμα, βρέθηκε το καλοκαίρι του 2012 σε έναν έτερο google που θα τον εκτιμούσε πολύ περισσότερο. Τον google.ro!
Ο αρχηγός που… ζητιάνευε!
Στη μία χρονιά που έμεινε στη Βασλούι ελάχιστα πράγματα άλλαξαν στη ζωή του. Έμεινε μακριά από την οικογένειά του, αφού ο μεγάλος του γιος πάει σχολείο στην Πορτογαλία και είδε το τρίτο του αγώνα να γεννιέται το 2013. Ο Λόρενς (Τόμας ονομάζεται ο μεσαίος γιος) τού έφερε γούρι! Και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους θα ερχόταν η ειδοποιός αλλαγή στην καριέρα του. Η Στεάουα Βουκουρεστίου. Ο Τζίτζι Μπεκάλι δεν τσιγκουνεύτηκε τα 1,2 εκ. δολάρια, ο παίκτης συμφώνησε στα 20.000 ευρώ μηνιαίως και άνοιγε ένα κεφάλαιο στη ζωή του, το οποίο έβλεπε ως πολλά περισσότερα από μια καλή οικονομική συμφωνία.
«Πολλοί κάνουν το λάθος να σκέφτονται τις μεταγραφές μόνο ως ευκαιρία να βγάλουν λεφτά. Κι αυτό τους σταματάει απ’ το να έρχονται στη Ρουμανία. Εγώ από την αρχή το είδα ως μια δυνατότητα να κατακτήσω τίτλους, να εξελιχθώ, να φτάσω πιο ψηλά. Ήμουν 25 χρονών και δεν είχα κατακτήσει τίποτα στην καριέρα μου». Είναι αυτονόητο πως κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, αυτονόητη η κατάκτηση ενός κυπέλλου, αυτονόητη η συμμετοχή στο Champions League. Εκείνο που δεν ήταν αυτονόητο ήταν η ανάδειξή του δύο συνεχόμενες σεζόν σε κορυφαίο ξένο ποδοσφαιριστή και η δόξα που θα ζούσε στη Ρουμανία. Ούτε, φυσικά, ήταν αυτονόητο ότι θα είχε τέτοια επιρροή στη Στεάουα που θα γινόταν ο πρώτος μη Ρουμάνος αρχηγός στην ιστορία του συλλόγου.
Ξαφνικά, κάθε πτυχή της ζωής του αποκτούσε ενδιαφέρον για τα ρουμανικά μίντια, που τον ακολουθούσαν παντού. «Στην Πορτογαλία ήμουν ασήμαντος, κανείς δεν με ήξερε. Εδώ είναι εντελώς διαφορετικά. Πάω μια βόλτα στο πάρκο ή στο εμπορικό κέντρο και όλοι με σταματάνε για να μου εκφράσουν την εκτίμησή τους, για να βγάλουν μια φωτογραφία μαζί μου ή να τους δώσω ένα αυτόγραφο». Φυσικά και δεν τον ενοχλεί… Και ο ίδιος είχε στηθεί έξω από το ξενοδοχείο για να καταφέρει να πάρει ένα αυτόγραφο από τους Πορτογάλους σταρ των προηγούμενων γενεών. Και παρότι δεν ήταν του αγαπημένου του Ρούι Κόστα, αλλά τους Λουίς Φίγκο το φυλάει ακόμα σε ένα συρτάρι. Μαζί με άλλες παιδικές αναμνήσεις, όχι και τόσο χαρούμενες.
«Ποια είναι η μεγαλύτερη βλακεία που έχω κάνει;», επαναλαμβάνει την ερώτηση του δημοσιογράφου σε μια μεγάλη συνέντευξη που έδωσε τον προηγούμενο Δεκέμβριο στην έντυπη έκδοση της ρουμανικής gazeta για να έρθει η απάντηση που είναι λίγο διαφορετική από τις συνηθισμένες. «Ζητιάνεψα. Ήμουν μπροστά από ένα μαγαζί και ζήτησα λεφτά μαζί με έναν φίλο μου. Την 1η Νοεμβρίου επιτρέπεται στην Πορτογαλία να ζητάς λεφτά και το έκανα. Με είδες ένα μέλος της οικογένειάς μου και όταν γύρισα σπίτι, ο πατέρας μου με τραβούσε από τα μαλλιά!».
Η αυστηρότητα του πατέρα του είχε κι άλλες επιρροές στη ζωή του.«Δεν βγαίνω σε κλαμπ αφού είναι κάτι δεν έχω συνηθίσει. Μέχρι τα 18 μου χρόνια ήταν απαγορευμένο», διηγείται και ίσως γι’ αυτό παντρεύτηκε από μικρός την Αντρία και στα 25 του έχει τρία παιδιά και τατουάζ γύρω από το λαιμό του ένα σταυρό για να τους προστατεύει όλους. Ο Φερνάντο Βαρέλα είναι υπόδειγμα οικογενειάρχη και επαγγελματία. «Θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ήρεμο, τελειομανή, με σεβασμό για τους γύρω μου», λέει και δείχνει εκτός των άλλων και τον σεβασμό για το Κάπο Βέρντε με την προσφορά του, αφού κάθε χρόνο προσφέρει σε εκατό παιδιά σχολείου στην πατρίδα του αθλητικά ρούχα και παπούτσια. Παρότι με την Εθνική ομάδα της χώρα τους έζησε μια από τις δύσκολες στιγμές του στο ποδόσφαιρο!
Ο Βαρέλα και ο… Λιάσος!
Πριν πέσουν οι υπογραφές στα γραφεία του ΠΑΟΚ, μπορούν να του διηγηθούν εκείνη την απίθανη ιστορία από το 2004 και τον αποκλεισμό στα χαρτιά από την Μακάμπι. Μπορούν να του πουν για τον Λιάσο Λούκα, για τον Άγγελο Αναστασιάδη, για την τιμωρία και τη συμμετοχή του, για τον προπονητή της ισραηλινής ομάδας που χαμογελούσε φιλήδονα πριν και μετά τον αγώνα. Αν υπάρχει κάποιος να τους καταλάβει, αυτός είναι ο Φερνάντο Βαρέλα!
«Απέχουμε 180 λεπτά από το όνειρο. Νομίζω ότι κάθε ποδοσφαιριστής βλέπει ως ύψιστη διάκριση τη συμμετοχή στο μουντιάλ. Με μια τέτοια φιλοδοξία μεγάλωσα κι εγώ και θέλω να δείξουμε στον κόσμο το ποδόσφαιρο του Κάπο Βέρντε». Αμ, δε… Η δήλωσή του ήταν πριν φτάσουν τα μαντάτα από τη ΦΙΦΑ. Η Εθνική του Πράσινου Ακρωτηρίου είχε κερδίσει 3-0 την Τυνησία και είχε προκριθεί για τα πλέι οφ που έδιναν μια θέση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Μόνο που ο Φερνάντο Βαρέλα αγωνίστηκε, παρότι ήταν τιμωρημένος. Το Κάπο Βέρντε έχασε το ματς στα χαρτιά, η Τυνησία έχασε στα πλέι οφ και το Καμερούν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο για να μας… διασκεδάσει με την απίστευτη απειθαρχία των παικτών του.
Το μπέρδεμα είχε ξεκινήσει πιο πριν. Ο Βαρέλα είχε τιμωρηθεί με τέσσερις αγωνιστικές για αποβολή του στο νικηφόρο αγώνα του Κάπο Βέρντε επί της Γουινέας. Μόνο που στην πορεία το ματς ακυρώθηκε, η Εθνική του Φερνάντο κέρδισε στα χαρτιά και ως εκ τούτου οι παράγοντες της ομοσπονδίας θεωρούσαν πως ακυρώνεται και οποιαδήποτε απόφαση του διαιτητή στο παιχνίδι! Η ΦΙΦΑ επέμεινε στη δική της θέση και στην τιμωρία, η έφεση που ασκήθηκε απορρίφθηκε και ο Βαρέλα ένιωσε από τότε… ΠΑΟΚτζής!
Την πόρτα για τον επόμενο προορισμό του, που εκ των πραγμάτων θα είναι η Θεσσαλονίκη, την είχε ανοίξει τον προηγούμενο Δεκέμβριο. «Κάθε παίκτης σκέφτεται το καλύτερο, η καριέρα μας είναι μικρή. Αν έρθει μια καλή πρόταση θα ζητήσω από τον Μπεκάλι να φύγω και πιστεύω θα με καταλάβει», έλεγε και παράλληλα χαρακτήριζε υπερβολική τη ρήτρα των 5 εκ. ευρώ που υπάρχει στο συμβόλαιό του. Φαίνεται πως ακόμα και ο Τζίτζι Μπεκάλι, γνωστός για τις ιδιοτροπίες του, αντιλήφθηκε την υπερβολή του πράγματος για έναν ποδοσφαιριστή που λήγει το συμβόλαιό του σε ένα χρόνο. Και ο ΠΑΟΚ αντιλήφθηκε την ευκαιρία… Μένει να αντιληφθεί και ο Φερνάντο Βαρέλα τις ομοιότητες του ρουμανικού με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ίσως στη χώρα να βρει και τις απαντήσεις που έψαχνε στην απορία του «πώς γίνεται να μην έφτασε ο Λουτσιάν Σανμαρτεάν να παίζει στη Ρεάλ ή στην Μπαρτσελόνα;»!!
«Υπάρχει κάτι που δεν σ’ αρέσει στο ρουμανικό ποδόσφαιρο», τον ρώτησε ο δημοσιογράφος στη μεγάλη συνέντευξη του προηγούμενου Δεκεμβρίου. «Ναι! Δεν μ’ αρέσει ότι η κριτική είναιτων άκρων. Όταν χάνεις, είσαι ο χειρότερος, κανείς δεν πιστεύει σε σένα. Όταν κερδίζεις είσαι ο καλύτερος, όλοι σε αποθεώνουν. Προτιμώ να υπάρχει μια ισορροπία». Πώς το λένε στα πορτογαλικά, που τείνει να γίνει δεύτερη επίσημη γλώσσα στην Ελλάδα; Α, ναι… Bem Vindo Fernando Varela!
