Μέσω του προσωπικού του blog, ο δημοσιογράφος, Δήμος Βερύκιος, θέλησε να σχολιάσει όσα ακολούθησαν της πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής, τονίζοντας πως ουδέποτε μίλησε απαξιωτικά για τον ΠΑΟΚ (παραθέτοντας στοιχεία της ιστορίας του Δικεφάλου).
Βέβαια, στο κομμάτι που αφορά στον ΠΑΟΚ, ειρωνικά μίλησε ο συμπαρουσιαστής του και όχι εκείνος.
Αναλυτικά, όσα αναφέρει ο Δήμος Βερύκιος.
«Με αφορμή την δημόσια αντιπαράθεση για τις τηλεοπτικές άδειες μέσω διαδικτύου κυκλοφορεί μια ανακριβή είδηση ότι -τάχα- εγώ μίλησα περιφρονητικά κατά του ΠΑΟΚ και των οπαδών του! Μέγα Ψέμα!
Αν και δεν είμαι φίλαθλος – κοινώς “άμπαλος”- από παιδική ηλικία ΤΙΜΩ και υπολήπτομαι τον ΠΑΟΚ και την λαμπρή ιστορία του στα γήπεδα και τα βουνά.
Αλήθεια πώς θα…
… μπορούσα να μιλήσω περιφρονητικά για τον ΠΑΟΚ όταν από μαθητής γνωρίζω ότι κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940–41, ο ΠΑΟΚ έχασε δύο ποδοσφαιριστές του, που έπεσαν για την πατρίδα στα βουνά της Αλβανίας; Ο τερματοφύλακας Νίκος Σωτηριάδης (ο πρώτος παίκτης του ΠΑΟΚ που χρίστηκε διεθνής αγωνιζόμενος το 1938 σε επίσημο αγώνα της εθνικής Ελλάδας), καθώς και ο αμυντικός Γιώργος Βατίκης….
Πως θα μπορούσα να καταφερθώ για μια ομάδα που διαρκώς ήταν στην πρωτοπορία , όταν με δέος διάβαζα μικρός οτι δέκα χρόνια πριν γεννηθώ είχε πραγματοποιηθεί ο πρώτος νυχτερινός αγώνας στο γήπεδο του Συντριβανίου ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στον Πανιώνιο, εγκαινιάζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τους προβολείς που είχαν τοποθετηθεί στο γήπεδο, το οποίο ήταν μόλις το δεύτερο στην Ελλάδα, μετά από αυτό της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, που απέκτησε ηλεκτροφωτισμό;
Πώς θα μπορούσα να ξεστομίσω κακή κουβέντα για την Ομάδα του Γιώργου Κούδα, για ένα αθλητικό Οικοδόμημα που βασίστηκε σε Θεσσαλονικείς και Βορειοελλαδίτες ποδοσφαιριστές, που αποτέλεσε τον μοναδικό ελληνικό σύλλογο ο οποίος αρνήθηκε να εντάξει στο δυναμικό του “ελληνοποιημένους” ξένους παίκτες και επιπρόσθετα κατήγγειλε το διαρκές σκάνδαλο επί Δικτατορίας, προσφεύγοντας στο Συμβούλιο της Επικρατείας;
Ο ΠΑΟΚ ήταν, είναι και παραμένει στην καρδιά μου λόγω της ένδοξης ιστορίας του και εύχομαι ολόψυχα να συνεχίσει να γραφεί ισάξιες λαμπρές σελίδες Δόξας!»
