Για την κατάκτηση του Euro και την ομιλία του Φερνάντο Σάντος πριν το τελικό με την Γαλλία, μίλησε ο σούπερ-σταρ της Πορτογαλίας και της Ρεάλ ,Κριστιάνο Ρονάλντο παραχωρώντας μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
Για το πως περίμενε τον τελικό: «Πάντα κοιμάμαι καλά. Δεν μου προκαλεί αυπνία η προσμονή ενός αγώνα. Όταν ξύπνησα, την ημέρα του τελικού, ήταν τρεις ξανθιές δίπλα στο κρεβάτι μου. Όχι. Στα σοβαρά… Ξύπνησα έχοντας συναίσθηση ότι ήταν μια ιδιαίτερη ημέρα, ότι θα παίζαμε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Γαλλία με αντίπαλο τη Γαλλία. Κοιμήθηκα οκτώ ώρες. Δεν σηκώθηκα το βράδυ καθόλου, δεν είχα άγχος. Στο πρωινό είδα από όλους ένα θετικό κλίμα. Δεν έκανα κάτι ξεχωριστό. Προφανώς και δεν παίζω κάθε μέρα σε έναν τελικό, είχα αγωνιστεί σε έναν όταν ήμουν 18 χρόνων. Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνη την ημέρα. Ωστόσο στα 31 μου είχα μια δεύτερη ευκαιρία».
Για τις διαφορές ανάμεσα στους τελικούς του 2004 και του 2016: «Προφανώς, η ευθύνη που είχα. Το 2004 το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να ζήσω την εμπειρία, να ευχαριστηθώ. Στον φετινό ήξερα ότι όλοι υπολογίζουν εμένα και ότι ίσως ήταν η τελευταία ευκαιρία όχι μόνο για εμένα, αλλά για μια ολόκληρη γενιά».
Για τα λόγια του Φερνάντο Σάντος, που του έδωσαν πίστη για τη νίκη: «Στο Σταντ ντε Φρανς δεν είχα τόσο άγχος όσο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ. Με την εθνική ομάδα δεν είχαμε κάτι να χάσουμε. Δεν ήμαστε φαβορί. Στη Ρεάλ πρέπει πάντα να νικάς. Πίστευα, επίσης, πολύ και στον Φερνάντο Σάντος. Ο ίδιος μας είχε μεταδόσει αισιοδοξία ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Μας μίλησε και μετά την ομιλία του, ήξερα πια ότι είχαμε μια μεγάλη ευκαιρία για να τα καταφέρουμε».
Για την ομιλία του στο ημίχρονο του τελικού: «Μίλησα στους συμπαίκτες μου. Τους είπα ότι τα πήγαιναν περίφημα και έπρεπε να συνεχίσουν έτσι. Προσπάθησα κι εγώ να τους πείσω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν ένιωθα πια πόνο. Είχα πορωθεί με το παιχνίδι. Είδατε ότι στην παράταση είχα σηκωθεί από τον πάγκο. Ήταν ένας συνδυασμός στρες και ευφορίας».
Για το πως έζησε την παράταση: «Ήταν σαν… βασανιστήριο. Προσπαθούσα να μείνω ήρεμος, αλλά ήταν αδύνατον. Δεν μπορούσα να καθίσω στα αποδυτήρια και να παρακολουθήσω τον αγώνα από εκεί. Ήθελα να φωνάζω και να ενθαρρύνω τους συμπαίκτες μου, σαν να ήμουν δεύτερος προπονητής. Ήθελα να είμαι χρήσιμος».
Για το γκολ του Έντερ: «Ήταν σαν έκρηξη, κάτι αδιανόητο. Δεν μπορούσα να κοντρολάρω το σώμα μου. Έκανα πράγματα ασυναίσθητα. Ήμουν νευρικός και ενθουσιασμένος ταυτόχρονα. Έλεγα διάφορα στον προπονητή, αλλά δεν ήξερα τι έλεγα. Ήθελα, όμως, να είμαι στο πλευρό του, να μην τον αφήσω μόνο».
Για την βραδιά μετά τον τελικό: «Πήγα για ύπνο στις επτά το πρωί. Έβαλα πάγο στο πόδι. Στις εννέα έπρεπε να σηκωθώ. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν κοιμήθηκα».
