Η Ευρώπη ξεκινά φέτος για τον ΠΑΟΚ στις 25 Ιουλίου, κάτι καθόλου ασυνήθιστο πια. Τα τελευταία χρόνια τέτοια εποχή ξεκινά το ευρωπαϊκό ταξίδι του ΠΑΟΚ, με εξαίρεση τη σεζόν 2014-15, όταν έχοντας τερματίσει 5ος την προηγούμενη σεζόν, ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου, παίζοντας στο Ζάγκρεμπ με την Λοκομοτίβα.
Παλιότερα, οι ευρωπαϊκές υποχρεώσεις ξεκινούσαν στα μέσα του Σεπτεμβρίου και μέχρι το 2004, όταν έπαιξε με την Μακάμπι Τελ Αβίβ στις 10 Αυγούστου, το ρεκόρ κρατούσε από το καλοκαίρι του 1998. Τότε ξεκίνησε στον πρώτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ με αντίπαλο τους Ρέιντζερς στις 11 Αυγούστου στην Γλασκόβη! Ποτέ δεν είχε παίξει νωρίτερα!
Εκείνο, ήταν ένα παράξενο καλοκαίρι για τον ΠΑΟΚ. Ξεκίνησε προετοιμασία με τον Αναστασιάδη στα 3-5 Πηγάδια και στην επιστροφή παραιτήθηκε! Άρον – άρον, ο Μπατατούδης έφερε τον Όλεγκ Μπλαχίν, για να σώσει την παρτίδα. Του έκανε και μερικές μεταγραφές, όπως ο Μπάντοβιτς, και η πρεμιέρα έγινε στη Γλασκόβη.
(Στην παρουσίασή του, στην παλιά αίθουσα τύπου της Τούμπας, ο διερμηνέας του, Ηλίας Καραγιάνης, καθώς τακτοποιούσε τα μικρόφωνα, έριξε ένα ποτήρι με νερό και το έσπασε. «Γούρι, γούρι…» είπε αμήχανα. Από την αρχή φάνηκε πως ο Μπλαχίν δεν είχε τύχη!)
Δεν είχαμε συνηθίσει να ταξιδεύουμε τόσο νωρίς στην Ευρώπη και σε τέτοια μέρη!
Η Γλασκόβη ήταν ωραία, ήταν καλοκαίρι και σουρούπωνε αργά και το «Άιμπροξ Παρκ» των Ρέιντζερς ήταν ένα πολύ εντυπωσιακό για την εποχή, γήπεδο. Ένα κλασικό βρετανικό, το κοιτούσες άδειο και φανταζόσουν τι θα γίνονταν σε κάτι Ρέιντζερς – Σέλτικ, που χωρίζονταν η πόλη στα δύο.
(Τις ιστορίες, που ακούσαμε από τους ταξιτζήδες, ας κάνουμε πως δεν τις ακούσαμε)
Καθώς περιμέναμε να αρχίσει η προπόνηση του ΠΑΟΚ την παραμονή του αγώνα, μου έκανε εντύπωση η κεντρική κερκίδα. Στα πλαστικά καθίσματα, υπήρχε ένα μεταλλικό ταμπελάκι με το ονοματεπώνυμο του κατόχου διαρκείας. Εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, δεν είχαμε συνηθίσει ακόμη την ιδέα του εισιτηρίου διαρκείας.
Τελείωσε η προπόνηση, τελείωσε κι η δουλειά κι είπαμε να πάμε μια βόλτα στο κέντρο της Γλασκόβης.
Βρήκαμε μια ωραία παμπ κάπου στο κέντρο, το ουίσκι ήταν πιο φθηνό από τη μπίρα. Με τη μεζούρα, βέβαια, γι΄ αυτό και εμπειρότερος συνάδελφος ζήτησε από τον μπάρμαν να τα κάνει… τριπλά, γιατί αλλιώς «σε δουλειά θα βρισκόμαστε».
Η ατμόσφαιρα ήταν ωραία. Αφού μας αποκάλυψε ότι πριν από εμάς τα έπινε εκεί ο Γάλλος Λιονέλ Σαρμπονιέ, ο δεύτερος τερματοφύλακας της Ρέιντζερς τότε, ο μπάρμαν έβγαλε πάνω στον πάγκο μια τοπική εφημερίδα, ανοιγμένη στη σελίδα, όπου υπήρχε μια φωτογραφία του Ζαγοράκη.
Πριν έξι μήνες είχε πάρει μεταγραφή στη Λέστερ και στη συνέντευξή του στη συγκεκριμένη εφημερίδα, ο Ζαγοράκης δήλωνε ότι «η Ρέιντζερς είναι καλύτερη ομάδα και θα αποκλείσει τον ΠΑΟΚ».
Έγινε σούσουρο, η εξήγηση των… φίλων του Ζαγοράκη, ότι «ο κάπτεν δεν ξέρει αγγλικά, άρα αποκλείεται να έδωσε συνέντευξη, παραμύθια είναι», κρίθηκε… πειστική.
Λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το παιχνίδι γνωρίσαμε και τη σκληρότητα της βρετανικής αστυνομίας. Μια καμαριέρα κατήγγειλε ότι κάποιος από τους ταξιδιώτες την… γλυκοκοίταξε και ο… δράστης πέρασε όλο το βράδυ στο τμήμα. Την τελευταία στιγμή του τη χάρισαν και τον έφεραν στο αεροδρόμιο για να πετάξει με τους υπόλοιπους για τη Θεσσαλονίκη.
Το βράδυ, όσοι βρεθήκαμε στο «Άιμπροξ», είδαμε ένα παιχνίδι, που δεν πρέπει να το είδε κανείς στην Ελλάδα, αφού τα τηλεοπτικά δικαιώματα ήταν πολύ ακριβά για να τα αγοράσει ελληνικό κανάλι αρχές Αυγούστου, σε περίοδο διακοπών.
Το γήπεδο δεν είχε γεμίσει, είχε κάπου 35.000 κόσμο, η ατμόσφαιρα δεν είχε καμιά σχέση με το Χάιμπουρι της προηγούμενης χρονιάς, αλλά ήταν ωραία.
Η Ρέιντζερς είχε πολύ καλή ομάδα, με προπονητή τον Άντβοκαατ και παίκτες τους Φαν Μπρόνχορστ, Μπάρι Φέργκιουσον, Καντσέλσκις, Γουάλας, Γκόρντον Ντιούρι κ.α.. Ο φορ της Εθνικής Σκοτίας, βέβαια, δεν πρόλαβε να ιδρώσει!
Μετά από 2-3 λεπτά αγώνα, βγήκε στην πλάγια γραμμή να πάρει τη μπάλα και ακριβώς μπροστά μου, ο Μαχαιρίδης πήρε φόρα από πίσω, του «μάγκωσε» τα δύο πόδια και τον σήκωσε στον αέρα. Ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η κραυγή του! Ήταν ένα σοκαριστικό φάουλ κι εξίσου σοκαριστικό ήταν το ότι ο Δανός διαιτητής, Νίλσεν, από τις καλές σφυρίχτρες της εποχής, του έβγαλε μόνο κίτρινη! Στην επόμενη φάση, σε ένα ανούσιο φάουλ, ο Μαχαιρίδης πήρε τη μπάλα και την πέταξε μακριά κι ο Νίλσεν βρήκε την ευκαιρία να το… διορθώσει. Δεύτερη κίτρινη = κόκκινη στο 8’.
(Σοκαριστική είχα βρει και την άποψη του Μπάρι Φέργκιουσον, όταν μετά το παιχνίδι βρήκα ανοιχτές πόρτες και βρέθηκα στους διαδρόμους των αποδυτηρίων. «Εντάξει, αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, δεν υπήρχε λόγος να τον αποβάλει, ας παίζαμε 11-11». Κάπου εκεί περιφέρονταν κι ένας πιτσιρικάς με κατσαρό μαλλί. Ο Τζενάρο Γκατούζο, που είχε μπει αλλαγή στο τέλος)
Ο Ντιούρι επανήλθε μετά από 2 μήνες, αλλά δεν ήταν ποτέ ξανά ο παλιός Ντιούρι.
Τέτοια «κατηφόρα» δεν είχαμε δει ούτε ένα χρόνο πριν στο Χάιμπουρι! Το παιχνίδι ήταν μονότερμα, ο Μιχόπουλος άντεξε ένα ημίχρονο, στις αρχές του δευτέρου ο Καντσέλσκις έκανε το 1-0 με κεφαλιά, κάπου στο 65’ ο Γουάλας έκανε το 2-0, που ήταν τιμητικό αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε καμιά τύχη με εκείνη τη Ρέιντζερς, που στο τέλος της σεζόν τα πήρε όλα στη Σκοτία. Πρωτάθλημα, Κύπελλο, Λιγκ Καπ.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο και περιμένοντας την πτήση της επιστροφής, ο Μπλαχίν μας εξηγούσε τα σχέδιά του και πως θα γίνει ο ΠΑΟΚ, η ομάδα, που όλοι… περιμένουν. Το κακό ήταν πως δεν περίμενε κανείς!
Με την επιστροφή στην Ελλάδα, ο ΠΑΟΚ έχασε στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος από τον Ιωνικό με 1-0 στο Καραϊσκάκη, με γκολ ενός… Ουντεμπουλουζόρ, έμεινε στο 0-0 με την Ρέιντζερς στη ρεβάνς της Τούμπας και τέσσερις μέρες αργότερα, ήρθε το 1-4 από τον Άρη και ο Μπλαχίν αποχαιρέτησε, για να επιστρέψει ο Αναστασιάδης.
(FORZA, 21/7)
