Να μιλήσουμε, λέει, για μπάλα. Και τι να πούμε δηλαδή για μπάλα;
Να πούμε ότι ο ΠΑΟΚ έχει κάνει το 6 στα 6 κόντρα σε Θεούς και δαίμονες, ότι πρέπει να κάνει το 30 στα 30 για να πάρει το πρωτάθλημα και πάλι θα σκεφτείς, «δεν μπορεί, κάτι θα σκεφτούν, κάτι θα του κάνουν για να του το πάρουν μέσα από τα χέρια πάλι»;
Τι να πούμε για ποδόσφαιρο, όταν βλέπεις τι κάνουν οι Έλληνες διαιτητές κάθε αγωνιστική;
Τι να πούμε για ποδόσφαιρο όταν ακούς από στόματα ιδιοκτητών ομάδων, ποιοι άνθρωποι μπλέκονται στο ποδόσφαιρο, ποιοι άνθρωποι ενεργούν για λογαριασμό ομάδων κι αναρωτιέσαι «τι είδους υπηρεσίες προσφέρουν άραγε και γιατί ο ρόλος τους θεωρείται σημαντικός;».
Από τη μια υπάρχει ένας Σαββίδης, που προσπάθησε και κατάφερε να ξεριζώνει μια νοσηρή κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Που φωνάζει κάθε τόσο ζητώντας διαφάνεια, που προσφέρθηκε να πληρώσει από την τσέπη του να μπει το VAR στο ποδόσφαιρο, για να μειωθούν τα προβλήματα (όσο κακό και να είναι το VAR, όπως λένε αυτοί που το καθυστερούν, δεν θα δημιουργήσει επιπλέον προβλήματα, θα λύσει κάποια!).
Από την άλλη, βλέπεις ότι τα αρμόδια όργανα και η πολιτεία κάνουν τους Κινέζους μπροστά σ΄ αυτά που γίνονται. Αναρωτιέσαι γιατί να συμβαίνει αυτό.
Μιλούσαμε την Τετάρτη με τον Πανουργιά Παπαϊωάννου στον Arena, κι εξέφραζε κι αυτός την απογοήτευσή του γι΄ αυτά, που συμβαίνουν και την απαξίωση του πρωταθλήματος.
Κι όμως, κατά το 1/16 είναι κι αυτός υπεύθυνος γι΄ αυτό το χάλι, ως ιδιοκτήτης της Λαμίας. Υπάρχουν πολλά “1/16”, που σιωπούν και απλά παρακολουθούν, βλέποντας τα γήπεδα και τα ταμεία τους άδεια.
Αν τα πολλά “1/16” ενωθούν, αποκτούν υπόσταση και μπορούν να καθορίσουν εξελίξεις. Γιατί σιωπούν και προτιμούν να γίνονται ουρές και θεατές αυτής της νοσηρής κατάστασης, περιμένοντας στο τέλος υπουργούς να τους προσφέρουν το μάννα εξ ουρανού; Το ταμείο τους θα γεμίσει, όταν το προϊόν πάψει να απαξιώνεται και πάρει την άνω βόλτα. Γιατί δεν αντιδρούν και επιλέγουν να γίνονται «όμηροι» των παθογενειών;
Ρητορικές ερωτήσεις…
(FORZA, 13/10)
