O Xρήστος Αθανασιάδης μιλάει για τον γιο του Στέφανο, τον οποίο γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα
Επί δώδεκα χρόνια έκαναν μαζί σε καθημερινή βάση το δρομολόγιο Λάκκωμα Χαλκιδικής – Θεσσαλονίκη μετ΄ επιστροφής, προκειμένου ο Κλάους να μη χάνει προπονήσεις στις υποδομές του ΠΑΟΚ.
Τα όσα ακολούθησαν είναι γνωστά. Μέχρι που ήρθε η ώρα να τεθεί για πρώτη φορά η ομάδα του Στέφανου Αθανασιάδη αντίπαλος του Δικεφάλου στην κυριακάτικη αναμέτρηση της Τούμπας!
Καταλληλότερος όλων να μιλήσει για το πώς αισθάνεται ο νυν επιθετικός του ΠΑΣ Γιάννινα ενόψει του συγκεκριμένου αγώνα, αλλά και για πολλά ακόμη γύρω από τον 30χρονο παίκτη, είναι ασφαλώς ο πατέρας του Χρήστος Αθανασιάδης.
«Από το 1995, όταν ο Στέφανος ήταν έξι χρονών, κάναμε καθημερινά τη διαδρομή Λάκκωμα – Θεσσαλονίκη, μόνο και μόνο για να παίρνει μέρος στις προπονήσεις» θυμάται, και συνεχίζει: «Κι αυτό κράτησε μέχρι το 2007, όταν και απέκτησε το δικό του αυτοκίνητο και σταμάτησε το δικό μου πήγαινε – έλα. Όταν ήταν μαθητής γυμνασίου, πηγαίναμε στις 6 το πρωί στην Καλαμαριά, όπου έκανε προπονήσεις με τον κ. Βακαλόπουλο. Εγώ γύριζα στο χωριό, επέστρεφα στη 1.30 για να τον πάρω και να τον πάω στην Ευκαρπία. Εκεί ήταν, τότε, η βάση του ΠΑΟΚ. Τα παιδιά έφευγαν από εκεί με λεωφορείο για να πάνε στο μέρος της προπόνησης κι εγώ ακολουθούσα με το αυτοκίνητο. Μέχρι που το βράδυ γυρίζαμε στο χωριό. Και την επομένη, ξανά η ίδια διαδικασία».
Πότε θυμάστε τον γιο σας να είναι περισσότερο χαρούμενος στον ΠΑΟΚ και πότε πιο λυπημένος;
«Οι ευτυχισμένες στιγμές στον ΠΑΟΚ ήταν πάρα πολλές. Θα ξεχώριζα το γκολ που πέτυχε με ανάποδο ψαλίδι κατά του Άρη, ένα γκολ, που τον έχει σημαδέψει ως παίκτη. Η πιο δυσάρεστη στιγμή, χωρίς δεύτερη σκέψη, ήταν ο αποχωρισμός του από την ομάδα πριν από ενάμισι χρόνο. Βέβαια, εκείνη δεν ήταν μια ξαφνική εξέλιξη. Ήταν κι ο Κλάους που ήθελε να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του. Είχε στην άκρη του μυαλού του ότι, κάποια στιγμή, θα ήταν καλό ν΄ αλλάξει περιβάλλον. Παρ’ όλα αυτά, ο αποχωρισμός συνοδεύτηκε από πολλά δάκρια, κλάμα, πόνο… Όχι μόνο ο Στέφανος, αλλά ολόκληρη η οικογένεια. Όμως, δεν γίνονταν και διαφορετικά. Έπρεπε να συμβεί. Δεν ξέρω αν είχε έρθει ο κορεσμός. Θεωρώ ότι έκανε καλά και αποχώρησε. Ήταν μια ανανέωση για την ποδοσφαιρική του καριέρα. Πήγε στο Ισραήλ, όπου οι εκεί συνθήκες δεν τον ευνόησαν. Το Ισραήλ είναι μια παράξενη χώρα, με πολλές ιδιαιτερότητες. Ζορίστηκε εκεί, αλλά του έκανε και καλό, «ψήθηκε». Είναι άλλο πράγμα να βρίσκεσαι στο δικό σου περιβάλλον και να βρίσκεσαι ψηλά, κι άλλο πράγμα να βρίσκεσαι μόνος σου σε μια ξένη χώρα. Ναι, μεν, πήγαινα με τη σύζυγο μου στο Ισραήλ, τον βλέπαμε, αλλά δεν καθόμασταν για πολύ καιρό εκεί. Αποφάσισε να επιστρέψει, προτιμώντας την πρόταση του ΠΑΣ Γιάννινα, σε μια ομάδα όπου μπορεί, ελλείψει της μεγάλης πίεσης, να φανερώσει τις δυνατότητες του. Και νομίζω ότι πλέον είναι και ψυχολογικά πιο απελευθερωμένος. Γυρίζοντας από το Ισραήλ, έχει αλλάξει πολύ».
Πώς είχε διαχειριστεί την απουσία του, εξαιτίας τιμωρίας από κάρτες, από τον τελικό κυπέλλου το 2014 με τον Παναθηναϊκό;
«Εκεί ήταν όλο το… φαρμάκι. Και μιλάμε για ένα παιδί, που όλη η ψυχή του είναι ΠΑΟΚ. Αγόρασε τα πάντα από εδώ, έτσι ώστε, όσο καιρό βρίσκονταν στο Ισραήλ, να μπορούσε να βλέπει από την τηλεόραση τα παιχνίδια της ομάδας. Είναι άρρωστος με τον ΠΑΟΚ. Κι αυτό, για μένα, είναι και το λάθος του. Αλλά είναι κάτι για το οποίο ευθύνομαι εγώ. Γιατί εγώ τον φόρτισα έτσι συναισθηματικά για την ομάδα. Είμαστε τέσσερις γενιές ΠΑΟΚ. Ο παππούς μου βοηθούσε στην κατασκευή του γηπέδου της Τούμπας. Ακολούθησε ο πατέρας μου, εγώ και, φυσικά, κι ο Στέφανος. Το ότι έφυγε από τον ΠΑΟΚ, δεν αλλάζει τίποτα για εμάς. Εμείς είμαστε ΠΑΟΚ. Και παράπονο να έχουμε -που δεν έχουμε- από κάποιον μέσα στην ομάδα, δεν πρόκειται να το λέγαμε δημοσίως. Όλοι μας στάθηκαν. Και ειδικά ο συγχωρεμένος, ο Παναγιώτης Ποικιλίδης. Η απώλεια του προκάλεσε μεγάλη στεναχώρια. Εκεί ήταν που ο Στέφανος γονάτισε, τον είχε μεγάλη αδυναμία».
Στον τελικό, πάντως, στο Βόλο, έστω κι αν δεν συμμετείχε, οι συμπαίκτες του τον κάλεσαν να σηκώσει πρώτος το τρόπαιο.
«Είχε τρελαθεί από τη χαρά του. Είναι μεγάλη υπόθεση να σηκώνεις ένα τρόπαιο, έστω και του κυπέλλου, ως αρχηγός του ΠΑΟΚ. Ήταν κάτι που το ήθελε πολύ. Μακάρι να βρίσκονταν και τώρα στην ομάδα και να σήκωνε και το τρόπαιο του πρωταθλητή. Πιστεύω κάποια στιγμή να γευτεί αυτή τη χαρά. Και το όνειρο του είναι να κλείσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ».
Δεν είναι λίγοι όσοι ισχυρίζονται ότι η αντίστροφη μέτρηση για την παρουσία του στον ΠΑΟΚ άρχισε στο παιχνίδι με τον Άγιαξ για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Συμφωνείτε;
«Δεν νομίζω. Έχουμε δει να χάνονται γκολ πάνω στη γραμμή. Και εκείνο το βράδυ ο Στέφανος δεν είχε την τύχη με το μέρος του. Ο κόσμος, βέβαια, περίμενε απ’ αυτόν να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, ωθώντας την ομάδα σε μια σπουδαία πρόκριση. Κι ο ίδιος το ήθελε πολύ».
Αλλά και η σεζόν που προηγήθηκε, παρουσία του Μπερμπάτοφ στο ρόστερ, δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
«Αυτό που έχω να πω είναι ότι δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα με τον Μπερμπάτοφ. Τα παιδιά είναι φίλοι. Δεν υπήρξε πότε κάποιο μεταξύ τους πρόβλημα. Ναι, μεν, έπαιζαν στην ίδια θέση, αλλά ο προπονητής επέλεγε ποιος θα αγωνίζονταν κάθε φορά».
Από ένα σημείο και μετά, ο Κλάους μπήκε στο στόχαστρο μερίδας του κόσμου, δεχόμενος έντονης κριτικής, αλλά και αμφισβήτησης. Πώς το δικαιολογείτε;
«Δεν έχω συγκεκριμένη απάντηση. Πάντως, περάσαμε αρκετά δύσκολες στιγμές. Μέχρι και έκτροπα συνέβησαν σε βάρος του, παρουσία δικής μου, με φθορές στο αυτοκίνητο του, μετά από παιχνίδια πλέι οφ με τον ΠΑΣ Γιάννινα και τον Ατρόμητο. Από την άλλη, δεν θέλω να κατηγορήσω αυτούς που τα έκαναν, ήταν νέα παιδιά. Όταν μιλάμε για ηλικίες 17 και 19 χρόνων, μιλάμε για παιδιά. Έτσι το είδαν, έτσι έπραξαν. Εντάξει…Τι να πω… Δεν κρατάμε κακία σε κανέναν».
Ποια ήταν τα τελευταία λόγια του Ιβάν Σαββίδη προς τον Κλάους πριν φύγει για τη Μακάμπι Χάιφα;
«Απλά πράγματα. “Εσύ θα είσαι στον ΠΑΟΚ. Είσαι ΠΑΟΚ”. Ο Στέφανος, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται, είναι στον ΠΑΟΚ. Όλο του το σώμα. Κάποια στιγμή δεν θα επιστρέψει; Θα επιστρέψει. ΠΑΟΚ είναι. Κανείς δεν του έχει κλείσει την πόρτα, ούτε ο Ιβάν, ούτε ο Γιώργος Σαββίδης. Κάποια στιγμή θα είναι και πάλι μαζί, μια αγκαλιά».
Στα πρώτα του χρόνια στον ΠΑΟΚ, επί Φερνάντο Σάντος, υπήρχαν φωνές που ισχυρίζονταν ότι δεν έπαιρνε τον κατάλληλο χρόνο συμμετοχής από τον Πορτογάλο προπονητή. Θεωρείτε κι εσείς ότι τότε είχε αδικηθεί;
«Δεν θα έλεγα αδικία. Είναι κάτι που ισχύει σ΄ όλες τις ομάδες στη χώρα μας. Ότι, δηλαδή, ακόμη κι αν πιστεύουν στην αξία ενός νεαρού παίκτη, δεν τον χρησιμοποιούν. Στην ίδια μοίρα βρέθηκε κι ο Στέφανος. Δεν υπήρξε η κατάλληλη στήριξη απ’ ολόκληρη την ομάδα, ακόμη και από τον κόσμο. Κι ας είχε πετύχει 27-28 γκολ με την ομάδα νέων την προηγούμενη σεζόν. Φυσικά και δεν υπήρξε πρόθεση από τον Σάντος να τον εξαφανίσει ποδοσφαιρικά. Κι ούτε ο Στέφανος έχει κάτι με τον Σάντος. Τον έστειλε δανεικό στις Σέρρες, αν και ο ίδιος ήθελε να παραμείνει στον ΠΑΟΚ. Τον ωφέλησε όμως, επέστρεψε πιο μυαλωμένος, ποιο δυνατός».
Στην περίοδο ακμής του στον ΠΑΟΚ, είχε προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού;
«Ναι, από όσο γνωρίζω. Αλλά δεν ήθελε με τίποτα να φύγει από τον ΠΑΟΚ. Αυτό που κυρίως ήθελε ήταν να πανηγυρίσει την κατάκτηση τίτλων με τον ΠΑΟΚ. Αυτό ήταν το όνειρο του από παιδί. Να παίξει και να πάρει τίτλους, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα και τον κόσμο. Αυτά είναι πράγματα αλληλένδετα. Δυστυχώς, δεν του έκατσε η… μπίλια».
Του χρεώνετε κάποιο σοβαρό λάθος στη μέχρι τώρα καριέρα του;
«Λάθη πάντα γίνονται. Από όλους μας. Προσωπικά, πάντως, δεν βρίσκω κάποιο χοντρό λάθος για να του το καταλογίσω».
Πώς περιμένετε τη στιγμή, που όταν έρθει η ώρα, θα μπει στην Τούμπα ως αντίπαλος;
«Θα είναι μια δύσκολη στιγμή για τον ίδιο. Πιστεύω, όμως, ότι θα είναι ράκος. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι θα παίξει αντίπαλος του ΠΑΟΚ μέσα στην Τούμπα. Ο Κλάους έχει τον ΠΑΟΚ ως οικογένεια του, όχι εμάς. Σε τέτοιο βαθμό είναι το δέσιμο του με την ομάδα».
ΕΞΩΓΗΠΕΔΙΚΑ
«Θα γουστάρει, όχι όμως όταν έχει δουλειά»
Ακούστηκαν πολλά, όσο ήταν στον ΠΑΟΚ, για την εξωγηπεδική του ζωή. Ποια είναι η αλήθεια, ποια είναι ψέματα;
«Θα σας πω ένα περιστατικό. Κάποια μέρα βρισκόμασταν στο σπίτι, έχουν ανέβει κάποια πράγματα στο διαδίκτυο, ότι δήθεν βρίσκονταν στα μπουζούκια. Με κοιτάζει, τον κοιτάζω, βλέπει τη μητέρα του τη Σοφία. Και μου λέει: «Είμαι εδώ, στη Χαλκιδική; Πώς γίνεται να ανεβαίνουν αυτά τα πράγματα για μένα, όταν εγώ είμαι εδώ μαζί σας;» Κοιτάξτε, ότι έκανε κάποια λάθη, ναι, τα έκανε. Κάποια, όμως, πράγματα, που ορισμένοι θέλησαν να βγάλουν προς τα έξω για τον Στέφανο, είτε με σκοπιμότητα, είχε χωρίς, δεν ισχύουν. Ίσως, πάλι, όταν δίνεις λίγη τροφή για σχόλια, να δικαιολογούνται και οι αντιδράσεις του κόσμου. Ο Στέφανος είναι ένα χωριατόπαιδο. Θέλει να γουστάρει; Θα πάει να γουστάρει. Αλλά όχι όταν έχει δουλειά, όταν έχει υποχρεώσεις με την εκάστοτε ομάδα του. Και για αυτά που λέω, είμαι σίγουρος».
Πηγή : FORZA
