Το πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, που είδα δια ζώσης, ήταν τον Οκτώβριο του 1991. Φοιτητής στη Βόννη τότε, πεταχτήκαμε μέχρι το Βέλγιο για το Μαλίν – ΠΑΟΚ. Ήταν ένα πολύ βαρετό παιχνίδι, ο ΠΑΟΚ πήγε -αν θυμάμαι καλά- με λίγους μάχιμους παίκτες, το 1-1 του πρώτου αγώνα έκανε τη ζωή του δύσκολη, είχε κατηφόρα απέναντι σε μια τοπ ομάδα της εποχής, αλλά λίγο πριν το τέλος έγινε το θαύμα. Ο ΠΑΟΚ περνούσε μόνο με νίκη και κέρδισε με γκολ του Μπορμπόκη στο 87’. Χτύπησε σα κόμπρα στο τέλος κι έφυγε.
Ήταν η πρώτη φορά, που τελείωσε ένα παιχνίδι και σκέφτηκα ότι στο ποδόσφαιρο τελικά, όλα μπορούν να γίνουν. Το είχα δει να γίνεται μπροστά μου.
Το πρώτο εκτός έδρας παιχνίδι του ΠΑΟΚ στην Ευρώπη, που κάλυψα δημοσιογραφικά, ήταν 6 χρόνια αργότερα, στο Χάιμπουρι. Εκεί ο ΠΑΟΚ είχε πάει με νίκη (1-0), η Άρσεναλ φυσούσε εκείνη την εποχή, είχε πολλή κατηφόρα, και πάλι στο 87’, ο ΠΑΟΚ χτύπησε σα κόμπρα με τον Βρύζα κι έφυγε.
Εντάξει, εκεί σκέφτεσαι πια, ότι στη ζωή τελικά, δεν υπάρχει κάτι που δε γίνεται.
Είχε κι άλλα μεγάλα ματς στην πορεία. Ήταν κι εκείνο στη Φλωρεντία, με το γκολ του Ροντρίγκες στο 94’, που στην πράξη έδωσε πρόκριση.
Είναι πια κοινότυπο να λες ότι «στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται».
Συνήθως, αυτό το λες, όταν ένας Δαυίδ, πάει να κοντραριστεί με έναν Γολιάθ.
Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, δεν υπάρχει ούτε Δαυίδ, ούτε Γολιάθ.
Ο Άγιαξ είναι μια μεγάλη ομάδα κι όταν του επιτρέψεις να βρει ρυθμό και να κυκλοφορήσει τη μπάλα, φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη.
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι μικρή ομάδα, έστω κι αν είναι πάνω σε μια φάση αλλαγής. Για να είμαι ειλικρινής, ο ΠΑΟΚ του πρώτου αγώνα δεν μου έκανε «κλικ», τον περίμενα λίγο καλύτερο, αλλά εκείνο το 20λεπτο στο τέλος του ημιχρόνου, σε κάνει να λες, εντάξει. Είναι ΠΑΟΚ.
Η διαφορά του ΠΑΟΚ με τον Άγιαξ δεν είναι χαώδης. Με απόλυτη φυσικότητα, ο Τεν Χαγκ έλεγε μετά το παιχνίδι της Τούμπας, ότι «η πρόκριση δεν θα είναι εύκολη, γιατί ο ΠΑΟΚ είναι σίγουρα καλύτερη ομάδα από τη Σταντάρ Λιέγης και τη Ντιναμό Κιέβου, που ο Άγιαξ απέκλεισε πέρσι». Σοβαρολογούσε.
Ο ΠΑΟΚ δεν τον φοβάται τον Άγιαξ, δεν έχει λόγο να το κάνει. Έχει την ποιότητα να τον κερδίσει και μέσα στο Άμστερνταμ. Του χρειάζεται πλάνο, πίστη και απόλυτη συγκέντρωση. Σ΄ αυτό το επίπεδο, η στιγμιαία απόσπαση της προσοχής μοιάζει με αυτοκτονία.
Δεν ξέρω γιατί, μου μυρίζει ιστορικό ματς την Τρίτη. Ακόμη κι αν αποκλειστεί, είμαι σίγουρος ότι ο ΠΑΟΚ θα κάνει τον Άγιαξ να τα χρειαστεί και πάλι.
