Από την παιδική του κιόλας ηλικία, κατάλαβε πως είναι φτιαγμένος για την πάλη. Ούτε ποδόσφαιρο, ούτε μπάσκετ. Δούλεψε και προπονήθηκε σκληρά για να φτάσει εκεί όπου και έφτασε. Με ταπεινότητα και σεβασμό. Όπως κάθε αθλητής, έτσι και αυτός, είχε δύσκολες στιγμές στην καριέρα του, αλλά ποτέ δεν το έβαλε κάτω. Σε κάθε είσοδο του στο ρίνγκ, τον συνοδεύουν οι ήχοι της ποντιακής λύρας, τιμώντας έτσι τους προγόνους του. Αυτός είναι ο Γιάννης Αρζουμανίδης.
Στις 22 Φεβρουαρίου, ο «r-zoo» έρχεται αντιμέτωπος με τον Τούρκο, Μεχμέτ Οζέρ στο Βελλίδειο, σε μια αναμέτρηση που αναμένεται να καθηλώσει, στο πλαίσιο του τουρνουά MCP.
Ο Έλληνας αθλητής θέλει να παραμείνει αήττητος εντός των συνόρων και παράλληλα να απαντήσει στις προκλήσεις του αντιπάλου του μέσα στην αρένα και όχι με λόγια.
Εξάλλου, ο Γιάννης Αρζουμανίδης πραγματοποίησε μια σκληρή προετοιμασία, με τον κόουτς Νίκο Χατζηστεργίου να αναλαμβάνει την εκγύμναση του MMAer προκειμένου να τον ετοιμάσει κατάλληλα.
Ο δις χάλκινος σε παγκόσμια πρωταθλήματα της πάλης, μίλησε στον Τηλέμαχο Περτσινίδη και το ThesSports, για τον επικείμενο αγώνα του με τον Οζέρ.
Για το τι δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει στην καριέρα του:
«Ήθελα να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά δεν μπόρεσα να το κάνω και είμαι σίγουρος πως ακόμη και να γυρνούσα πίσω τον χρόνο δεν θα τα κατάφερνα, λόγω του τραυματισμού. Αυτός είναι ο Γιάννης, κατάφερα να φέρω ένα μεσογειακό και έχω δύο παγκόσμια μετάλλια. Δόξα τον Θεό»
Στις 22 του Φλεβάρη, ο Γιάννης Αρζουμανίδης θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Τούρκο Οζέρ και μας εξηγεί τι σημαίνει για τον ίδιο, αυτός ο αγώνας:
«Για να μην προσωποποιούμε τις καταστάσεις, όταν ξεκίνησε το promotion που ήθελε να κάνει ένα γενικό event Ελλάδα εναντίον Τουρκία, ήθελα να δώσω το παρών, οπότε ουδέποτε προκάλεσα τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Έδωσα το ελεύθερο στο promotion να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες επαφές στη γείτονα χώρα, για να βρει αθλητή ισάξιο. Ο ίδιος ξεκίνησε μια κακή, για μένα, φάρσα από το Facebook, θίγοντας ευαίσθητα σημεία, ίσως χωρίς να γνωρίζει, του πατριωτισμού τα οποία ευτυχώς τα πήρε πίσω τη τελευταία στιγμή. Για το ευ αγωνίζεσθαι, αποδέχθηκα καταρχάς τον αγώνα και του ζήτησα να μην σηκώσουμε τις εθνικές μας σημαίες, μένοντας καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι. Του ζήτησα ωστόσο, να σηκώσουμε τις σημαίες των προγόνων μας. Εγώ έχω μια ποντιακή σημαία να σηκώσω, μια μακεδονική. Περιμένω να δω και από αυτόν, τι σημαία από τους προγόνους του έχει να σηκώσει.»
Όσον αφορά τις προκλήσεις του αντιπάλου του, τόνισε:
«Προσωπικά είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Το πήρα και προσωπικά και πατριωτικά. Προσπαθώ πάντα να μην αφήνω τις κακές φωνές να με επηρεάζουν τόσο πολύ και να συγκεντρώνομαι στο αθλητικό και αγωνιστικό κομμάτι. Θέλω όταν θα είμαι στην αρένα το αίμα μου να είναι κρύο, να παίξω και να ακολουθήσω το πλάνο μου και στο τέλος να είμαι αυτός, του οποίου το χέρι θα σηκωθεί.»
Φυσικά οι δύο τους έχουν ξανά συναντηθεί εντός της αρένας. Ο Γιάννης μας εξήγησε το κατά πόσο έχει αλλάξει, απ’ την τελευταία φορά που βρέθηκαν αντιμέτωποι:
«Οι μεταγενέστερες εμπειρίες μου στις Μεικτές Πολεμικές τέχνες με βοήθησαν πάρα πολύ, προκειμένου να σηκώσω τον δικό μου πήχη ψηλότερα και στα όρια αντοχής μου. Πλέον αντέχω περισσότερο, μπορώ να κυνηγήσω περισσότερο το κάθε παιχνίδι. Βελτίωσα περισσότερο την ψυχολογία μου πιστεύω. Απ’ την προηγούμενη συνάντησή μας με τον Οζέρ, πλέον είμαι ένα σκαλί καλύτερος.»
Ο χρόνος κυλάει και το σώμα γερνάει όπως είναι λογική. Η σκληρή προπόνηση είναι η απάντηση του «R-Zoo»:
«Μεγαλώνουμε και αυτό σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε περισσότερη προπόνηση, για αυτό και ο Νίκος ο Χατζηστεργίου είναι εδώ για να προπονούμαστε ακατάπαυστα προκειμένου να δουλεύουμε σαν… learjet, αθόρυβα και ακούραστα. Ο Νίκος στάθηκε στο πλευρό μου αφιλοκερδώς, χωρίς να υπολογίσει ούτε τον χρόνο που χάνει ούτε το στενό και δύσκολο πρόγραμμά μου.»
Ο Έλληνας MMAer μας μίλησε και για τον τελευταίο χρονικά αγώνα που έδωσε με αντίπαλο τον Σμόλνταρεφ:
«Ήταν να αγωνιστώ με άλλον αντίπαλο, έκανα προετοιμασία με βάση άλλον αντίπαλο. Ξόδεψα ένα ολόκληρο καλοκαίρι ενώ προετοιμαζόμουν να αγωνιστώ κόντρα σε κάποιον άλλο αντίπαλο και τελευταία στιγμή (20 ημέρες πριν) το promotion μου ανακοίνωσε πως ο συγκεκριμένος δεν μπορεί να αγωνιστεί λόγω τραυματισμού, ορίζοντάς μου έναν νέο. Μπορούσα να αρνηθώ, ωστόσο δεν ήθελα να υποβαθμίσω την διοργάνωση, καθώς οι άνθρωποι μου είπαν πως αυτή έχει επενδύσει στο όνομά μου και υπάρχει τρομερή ομογένεια πάνω. Όταν αγωνίστηκα στην Ρωσία και άκουγα το «Γιάννης, Γιάννης» απ’ τους θεατές ανατρίχιασα. Μου θύμισε την μέρα που έπαιξα στο Παλατάκι. Ήταν σαν να παίζω εντός έδρας. Οπότε δεν ακύρωσα την συμμετοχή μου, παίρνοντας το ρίσκο να παίξω κόντρα σε έναν αθλητή τον οποίο δεν γνώριζα σχεδόν καθόλου και δεν δούλεψα με βάση αυτόν. Ταπεινά ωστόσο, μετά τον αγώνα, είδα όλα τα λάθη μου, είδα που πρέπει να εστιάσω, έτσι ώστε να πάω μπροστά. Διότι το συγκεκριμένο σπορ, δεν είναι σπριντ, αλλά μαραθώνιος. »
Πριν από κάθε αγώνα, κατά την είσοδό του, ηχεί η ποντιακή λύρα και για τον Γιάννη αυτό σημαίνει πολλά:
«Είχα έναν φίλο, ο οποίος τώρα μας κοιτάζει από ψηλά. Είχε ένα δικό του μαγαζί και συνήθιζα μετά την προπόνηση να πηγαίνω. Είχε ένα μεράκι, να παίζει λύρα. Και πριν παίξω έναν από τους πρώτους μου αγώνες, του λέω «Στάθη θέλω να με συνοδεύσεις με την λύρα καθώς θα κάνω την είσοδό μου». Πραγματικά εμπνεύστηκα από την στιγμή, πήρα τρομερή ενέργεια, οπότε θεώρησα σωστό να τιμήσω τους προγόνους μου με τον τρόπο αυτό. Από τότε το έχω σαν γούρι, να μπαίνω πάντα με ποντιακή λύρα. »
Το μήνυμα που έστειλε σε όσους δώσουν το παρών στον μεγάλο αγώνα:
«Είναι ένα event Ελλάδα-Τουρκία, όμως πιστεύω πως δεν πρέπει να αφήνουμε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. Σίγουρα δεν μπορούμε να σβήσουμε το παρελθόν, αυτό δεν μπορεί να σβηστεί. Από κει και πέρα στο πλαίσιο του αγώνα θα πρέπει να κρατήσουμε το υγιές ευ αγωνίζεσθαι, αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω στον κόσμο που θα βρεθεί στον αγώνα. Δεν είμαστε εχθροί, αλλά και φίλοι μπορεί να μην γίνουμε ποτέ. Θα παρακαλούσα τον κόσμο να μας τιμήσει με την παρουσία του, να βρεθεί σε αυτό το όμορφο event της πόλης, να μας στηρίξει με την φωνή του, με το χειροκρότημά του και να μείνει εκεί.»
