Τώρα που τελείωσε αυτή η διαδικασία κι έφυγε ο Φερέιρα, ας θυμηθούμε τι έγινε στους περίπου 15 μήνες, που έμεινε ο Πορτογάλος στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Και κυρίως στους τελευταίους 3-4 μήνες.
Σε μία δύσκολη συγκυρία, ο Φερέιρα ανέλαβε να υλοποιήσει την στρατηγική επιλογή της ιδιοκτησίας, που ήταν η εξής : Να ανανεώσει το δυναμικό της ομάδας, ρίχνοντας τον μέσο όρο ηλικίας, αυξάνοντας ενδεχομένως την ποιότητα, έτσι ώστε να μπορεί να συνεχίσει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ρίχνοντας πολύ το κόστος αυτής της ομάδας, που το καλοκαίρι του 2019 πήγε να πνίξει τον ΠΑΟΚ.
Τι ανέλαβε, λοιπόν, και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε ο Αμπέλ Φερέιρα…
Μέσα σε 15 μήνες, ο ΠΑΟΚ χώρισε τους δρόμους του με τον 29χρονο Σάκχοφ, τον 32χρονο Κάνιας, τον 32χρονο Μαουρίσιο, τον 34χρονο Βέρνμπλουμ, καθώς και τον 31χρονο Στοχ, τον σχεδόν 35χρονο Μάτος, και λίγο έλλειψε να χωρίσει και με τον σχεδόν 35χρονο Βιεϊρίνια, τον σχεδόν 33χρονο Μπίσεσβαρ και τον 31χρονο Πασχαλάκη.
Το αν αυτή ήταν μια σωστή ή λάθος επιλογή, φαίνεται από τη συνέχεια της καριέρας όλων αυτών των ποδοσφαιριστών. Είτε στον ΠΑΟΚ, είτε αλλού.
Αυτοί οι ποδοσφαιριστές είχαν αρκετά κοινά μεταξύ τους.
1. Έγραψαν ιστορία, κερδίζοντας με τον ΠΑΟΚ 3-4-5 τίτλους, με εξαίρεση τον Στοχ. Ήταν μέλη της πιο πετυχημένης ομάδας της σύγχρονης ιστορίας του.
2. Όλοι τους είχαν συμβόλαια, που κόστιζαν πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο και κάποιοι ακόμη και πάνω από δύο εκατομμύρια.
3. Αυτοί οι ποδοσφαιριστές δεν μπορούσαν να φέρουν πλέον χρήματα στον ΠΑΟΚ, ούτε από πωλήσεις, ούτε από αγωνιστικές επιτυχίες.
4. Για όλους αυτούς τους ποδοσφαιριστές, ο ΠΑΟΚ (η ιδιοκτησία του, δηλαδή, αυτή που τους έφερε και τους πλήρωσε) πίστεψε πως τα χρόνια πέρασαν, χάθηκε και το μεγάλο κίνητρο, ότι είχαν να δώσουν, το έδωσαν. Και ήταν πανάκριβοι για τα χρήματα, που κόστιζαν.
5. Λόγω ηλικίας ή χαρακτηριστικών, όλοι τους έπαιζαν σε πολύ χαμηλό τέμπο και πέρσι, δυσκολεύτηκαν να προσαρμοστούν.
Ο κόσμος, ειδικά στη Θεσσαλονίκη, ταυτίζεται με τους “ήρωές” του, ίσως γιατί πιστεύει ότι ταυτίζονται κι αυτοί μαζί του, ίσως γιατί δεν γεύτηκε πολλές επιτυχίες, κι αυτούς που τους τις πρόσφεραν, θέλει να τους “παντρευτεί”. Αυτά είναι -ας πούμε- λογικά. Το ποδόσφαιρο, όμως, έχει άλλη λογική.
Από τον νέο προπονητή, σε συνεργασία με τον τεχνικό διευθυντή, ο ΠΑΟΚ ζήτησε να “καθαρίσει η μπουγάδα”, να ανανεωθεί το ρόστερ, να αρχίσει να δημιουργείται υπεραξία, και να φτιαχτεί μια ομάδα, που θα είναι σε θέση να ανακυκλώνει χρήματα και κρατήσει ψηλά τον πήχη.
Ξέρω ότι ακούγεται αστείο, έτσι είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, αλλά αυτό το “πρότζεκτ” ως τώρα είναι απόλυτα πετυχημένο. Μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, ο ΠΑΟΚ πέτυχε τόσα πολλά πράγματα.
Ο κόσμος ασχολείται με το σύστημα του Φερέιρα και το αν θα πάρει ή όχι το πρωτάθλημα, αλλά γεγονός είναι ότι μέσα σε λίγους μήνες, ο ΠΑΟΚ έριξε κατακόρυφα τα κόστη του, δημιουργώντας ΠΟΛΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ομάδα, με μεγαλύτερες προοπτικές, που παίζει σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν κινδυνεύει πια να ανατιναχτεί και κάποια στιγμή θα ξαναπάρει τίτλους.
Μπορεί και φέτος με τον Πάμπλο Γκαρσία.
Αφού είναι έτσι, γιατί φεύγει;
Αφού λοιπόν, ο Αμπέλ Φερέιρα, έφερε ουσιαστικά εις πέρας την αποστολή του, γιατί φεύγει; Η ερώτηση είναι εύλογη.
Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν δέθηκε με τον ΠΑΟΚ, με τον περίγυρό του, είναι δύσκολος τύπος, ποτέ δεν κατάφερε να επικοινωνήσει με το κοινό του. Εδώ δεν μπόρεσε να το κάνει η ίδια η ΠΑΕ!
Ο Φερέιρα δεν μπορούσε να καταλάβει ότι έχοντας πετύχει όλα αυτά που του ζητήθηκαν, κάθεται ο κόσμος και τσακώνεται αν πρέπει να παίζει με 3 ή 4 στην άμυνα, ζητούν το κεφάλι του επειδή συγκυριακά αποκλείστηκε από την Κράσνονταρ. Κατάλαβε ότι αν δεν πάρει νταμπλ, δεν θα ησυχάσει ποτέ και νταμπλ δεν θα έπαιρνε. Μπούχτισε νωρίς.
Για τον ΠΑΟΚ, η πρόταση της Παλμέιρας ήταν βολική, στην Τούμπα ήξεραν ότι αυτό το σιρόπι δε θα δέσει ποτέ. Κι οι Βραζιλιάνοι τους έβγαλαν όλους από τη δύσκολη θέση.
