Ο Ολαφ Ρέμπε αποτελεί πια παρελθόν για τον ΠΑΟΚ, μετά από σχεδόν 10 μήνες. Ουσιαστικά, είναι ο αθλητικός διευθυντής που ελάχιστα γνωρίσαμε, νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος δεν ξέρει τη φωνή του.
Όταν ανέλαβε καθήκοντα, είχα γράψει ότι μου άρεσε η επιλογή του, κι ας μην τον ήξερα. Είναι από μια ποδοσφαιρική σχολή, τη γερμανική, που έχει αναπτύξει αυτόν τον ρόλο. Ξέρουν να φτιάχνουν “σύγχρονες” ομάδες, με σωστές δομές, σωστή ποδοσφαιρική λογική, να δημιουργούν υπεραξίες και χρήμα. Όταν δημιουργείς χρήμα, σημαίνει ότι έχεις φτιάξει καλή ομάδα!
Το τί απ΄ όλα αυτά κατάφερε να πετύχει ο Ρέμπε, είναι νωρίς να το πούμε.
Είναι λίγο αστείο να κρίνουμε έναν αθλητικό διευθυντή σε 10 μήνες. Eίναι αστείο να περιμένουμε από κάποιον να έρθει και μέσα σε μια σεζόν να φτιάξει μια ομάδα, που θα φυσάει.
Ο αθλητικός διευθυντής, πρέπει να φτιάξει δομές, να φτιάξει το περιβάλλον της ομάδας, να βάλει τη σφραγίδα του στο ρόστερ, να το εξελίξει, να ανεβάσει τους τζίρους και τον πήχη της ομάδας σε όλα τα επίπεδα.
Στην αγαπημένη μου Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ, που επί χρόνια ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, έγινε τον Οκτώβριο του 2008 η κίνηση ματ.
Αθλητικός διευθυντής ανέλαβε ο Μαξ Έμπερλ, σε ηλικία 35 ετών, ένας πρώην παίκτης της ομάδας, αλλά αυτό ήταν συγκυριακό. Ανέλαβε μια ομάδα, που έψαχνε καινούρια ταυτότητα, μετά από μια μακρά περίοδο μιζέριας με αναλαμπές.
Την πρώτη του σεζόν, η Μπορούσια σώθηκε για έναν βαθμό! Τη δεύτερη σεζόν σώθηκε λίγο πιο εύκολα, την τρίτη του σεζόν, η Μπορούσια σώθηκε σε διπλό μπαράζ με την Μπόχουμ!
Στις τρεις πρώτες του σεζόν, η Μπορούσια σώθηκε δυο φορές στο “τσακ” και στις λεπτομέρειες. Στην Ελλάδα, ο Έμπερλ θα είχε ήδη φύγει με τις κλωτσιές ως “παταγωδώς αποτυχημένος”. Εκεί, όχι.
Από την 4η σεζόν ξεκίνησε η άνοδος. Από τη σεζόν 2011-12 η Μπορούσια τερματίζει συνήθως στην πρώτη εξάδα, έχει σταθερή παρουσία στην Ευρώπη, έπαιξε δύο φορές Τσάμπιονς Λιγκ, είναι πια ομάδα κοντά στην πρώτη ταχύτητα.
Η Μπορούσια είναι μια ομάδα που ΔΕΝ έχει πολλά χρήματα. Αυτό που κατάφερε ο Έμπερλ, είναι να αλλάξει όλο το ρόστερ μέσα στην τριετία, να χτίσει μια καινούρια ομάδα, με νέους παίκτες και σωστές αγορές, που άρχισε να παίζει καλύτερα, να βγάζει από πωλήσεις και να επενδύει σε νέους ποιοτικούς παίκτες.
Σήμερα, η Μπορούσια είναι μια 100% υγιής ομάδα. Κάνει μεγάλους τζίρους, μπορεί να αγοράζει παίκτες και με 15-20 εκατομμύρια ευρώ κι έχει μια ομάδα, που στηρίζεται σε νέους ποδοσφαιριστές, σε ένα ηλικιακό εύρος 22-26 ετών, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να φέρουν πολλά εκατομμύρια και βεβαίως, παίζει καλό κι ελκυστικό ποδόσφαιρο, γεμίζει το γήπεδό της και κάνει πρωταθλητισμό.
Τίποτα απ΄ όλα αυτά, δεν θα είχε συμβεί, αλλά στην πρώτη τριετία, είχαν διώξει ως αποτυχημένο τον Έμπερλ, ο οποίος έκλεισε 12 χρόνια στη θέση του κι ανανέωσε το συμβόλαιό του ως το 2026, για να φτάσει τα 18.
*** Σ΄ αυτούς τους 10 μήνες, ο Ρέμπε κατάφερε να φέρει πολλά χρήματα με πωλήσεις, που βοήθησαν τον ΠΑΟΚ να ξεπεράσει τον σκόπελο του Financial Fair Play.
Στο μέτρο του δυνατού έφερε μια οικονομική ισορροπία στο ρόστερ. Οι παίκτες που έφερε ήταν όλοι ποιοτικοί (άλλος λίγο, άλλος πολύ), με ταβάνι τις 500.000 ευρώ. Κανείς δεν είχε μεγαλύτερο συμβόλαιο. Ο Σβαμπ, ο Μουργκ, ο Τσόλακ, ο Περέιρα, o Kαγκάβα, ο Μπάμπα έχουν συμβόλαια μικρότερα από του Λάμπρου, ο Ζίβκοβιτς κι ο Κρμέντσικ ελαφρώς μεγαλύτερα!
Στο οικονομικό κομμάτι έφερε μια ισορροπία, άνοιξε τον δρόμο να πάει ο ΠΑΟΚ στο επόμενο επίπεδο. Την επόμενη σεζόν, θα είχαμε ένα πρώτο σοβαρό δείγμα της δουλειάς του Ρέμπε, αλλά επέλεξε να φύγει νωρίς.
*** Και μέσα σ΄ όλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ένα πράγμα. Ο ΠΑΟΚ σήμερα δεν έχει ένα ρόστερ της πλάκας. Μόνο τους διεθνείς να δει κανείς, μόνο το ποιοι παίκτες μένουν εκτός 11άδας, καταλαβαίνει ότι υπάρχει άφθονη ποιότητα. Η καταστροφολογία πουλάει, αλλά ο ΠΑΟΚ έχει σήμερα μια ομάδα, που είναι σε έναν καλό δρόμο, για να γίνει ακόμη καλύτερη.
