Ζινεντίν Ζιντάν και Ρεάλ χώρισαν τους… δρόμους τους (για δεύτερη φορά), με τον Γάλλο να αποχαιρετά την Μαδρίτη, με μία επιστολή που δόθηκε στη δημοσιότητα, από την οποία δεν έλειψαν οι… αιχμές.
Αναλυτικά:
«Αγαπητοί Μαδριλένοι,
Για είκοσι χρόνια, από την πρώτη ημέρα που πάτησα τα πόδια μου στο έδαφος της Μαδρίτης και φόρεσα την λευκή φανέλα, μου δείξατε την αγάπη σας. Πάντα ένιωθα ότι υπήρχε κάτι πολύ ιδιαίτερο μεταξύ μας. Είχα τη μεγάλη τιμή να είμαι παίκτης και προπονητής του πιο σημαντικού συλλόγου στην Ιστορία, αλλά πάνω απ’ όλα είμαι ακόμη ένας Madridista. Για όλα αυτά, ήθελα να σας γράψω αυτήν την επιστολή για να σας αποχαιρετήσω και να εξηγήσω την απόφασή μου να φύγω από τον πάγκο μου.
Όταν συμφώνησα να επιστρέψω, τον Μάρτιο του 2019, για να προπονήσω την Ρεάλ Μαδρίτης μετά από ανάπαυση οκτώ μηνών, ήταν επειδή ο πρόεδρος, Φλορεντίνο Πέρεθ με ρώτησε φυσικά, αλλά και επειδή με ρώτησατε όλοι. Όταν συναντούσα κάποιον από εσάς στον δρόμο, ένιωθα την υποστήριξη και την επιθυμία να δω τον εαυτό μου για άλλη μια φορά, επικεφαλής της ομάδας. Επειδή μοιράζομαι τις αξίες του Madridismo, αυτός ο σύλλογος ανήκει στα μέλη του και στους φιλάθλους του, σε ολόκληρο τον κόσμο. Προσπάθησα να μεταφέρω αυτές τις αξίες μόνος μου, σε ό,τι έχω κάνει, προσπάθησα να είμαι παράδειγμα. Το να περάσω είκοσι χρόνια στην Ρεάλ, ήταν το πιο όμορφο πράγμα που συνέβη στην ζωή μου και το χρωστάω αποκλειστικά στον Φλορεντίνο Πέρεθ, γιατί στοιχημάτισε για εμένα το 2001, αγωνίσθηκε για εμένα και για να με κάνει να έρθω, τότε που υπήρχαν μερικοί άνθρωποι που ήταν εναντίον του. Το λέω από την καρδιά μου, θα είμαι πάντα ευγνώμων στον πρόεδρο. Πάντα.
Τώρα, αποφάσισα να φύγω και είμαι πρόθυμος να σας εξηγήσω τους λόγους. Φεύγω, αλλά δεν θέλω να σταματήσω την προπονητική, δεν είμαι κουρασμένος. Τον Μάϊο του 2018, παραιτήθηκα γιατί μετά από δυόμισι χρόνια με τόση επιτυχία και νίκες, ένιωσα ότι η ομάδα χρειαζόταν έναν νέο λόγο για να παραμείνει ανταγωνιστική. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Φεύγω γιατί πιστεύω ότι ο σύλλογος δεν μου δίνει πλέον την αυτοπεποίθηση που χρειάζομαι, δεν μου προσφέρει την υποστήριξή του για να δημιουργήσω κάτι μεσοπρόθεσμα έως μακροπρόθεσμα. Γνωρίζω το ποδόσφαιρο και τις απαιτήσεις ενός συλλόγου όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, ξέρω ότι όταν δεν κερδίζεις, πρέπει να φύγις. Αλλά εδώ, ξεχάσαμε ένα πολύ σημαντικό πράγμα, ξεχάσαμε όλα όσα έκτισα σε καθημερινή βάση, όλα όσα έφερα σε σχέση με τους παίκτες, στα 150 άτομα που εργάζονται γύρω από την ομάδα. Είμαι γεννημένος νικητής και ήμουν εδώ για να κερδίσω τρόπαια, αλλά πέρα απ΄ αυτό, υπάρχουν τα ανθρώπινα όντα, τα συναισθήματα, η ζωή. Και έχω την αίσθηση ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν εκτιμηθεί, ότι δεν καταλάβαμε πως να διατηρήσουμε την δυναμική ενός τέτοιου κλαμπ. Μου έκαναν κριτική και κατά κάποιο τρόπο. Θέλω οι άνθρωποι να σέβονται αυτό που έχουμε κάνει όλοι. Θα ήθελα τους τελευταίους μήνες, η σχέση μου με τον σύλλογο και τον πρόεδρο, να ήταν λίγο διαφορετική από ό,τι με έναν μέσο προπονητή. Δεν ζητούσα προνόμια, καθόλου, αλλά λίγο περισσότερη μνήμη. Σήμερα, η διάρκεια ζωής ενός προπονητή στον πάγκο ενός μεγάλου συλλόγου είναι δύο σεζόν, όχι πολύ περισσότερο. Για να διαρκέσει περισσότερο, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι απαραίτητες, είναι πιο σημαντικές από τα χρήματα, πιο σημαντικές από την φήμη, πιο σημαντικές από ο,τιδήποτε άλλο. Πρέπει να το προσέξετε. Γι ‘αυτό με πληγώνει να διαβάζω στον Τύπο, μετά από μια ήττα ότι επρόκειτο να απολυθώ, εάν δεν νικούσαμε τον επόμενο αγώνα. Αυτό έπληξε και ολόκληρη την ομάδα γιατί αυτά τα μηνύματα που εσκεμμένα μεταφέρθηκαν στον Τύπο, δημιούργησαν αρνητικές παρεμβάσεις στην ομάδα, δημιούργησαν αμφιβολίες και παρεξηγήσεις. Ευτυχώς, είχα υπέροχους παίκτες, οι οποίοι με στήριξαν μέχρι θανάτου. Όταν τα πράγματα έγιναν δύσκολα, με έσωσαν με μεγάλες νίκες. Επειδή πίστεψαν σ΄εμένα και ήξεραν ότι τους πίστευα. Φυσικά, δεν είμαι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, αλλά είμαι σε θέση να δώσω την δύναμη και την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται όλοι στη δουλειά τους, στον παίκτη, στο μέλος του προσωπικού ή στον υπάλληλο του συλλόγου. Ξέρω ακριβώς τι χρειάζεται μια ομάδα. Κατά την διάρκεια αυτών των είκοσι ετών στη Μαδρίτη, έμαθα ότι εσείς, οι φίλαθλοι, θέλετε να κερδίζετε, φυσικά, αλλά πάνω απ ‘όλα ότι η ομάδα δίνει τα πάντα, σε προπονητή, προσωπικό, υπαλλήλους και παίκτες. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι έδωσα το 100% του εαυτού μου για τον σύλλογο.
Με αυτήν την επιστολή, θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους δημοσιογράφους. Υπήρξαν εκατοντάδες συνεντεύξεις Τύπου και δυστυχώς δεν μιλήσαμε πολύ για το ποδόσφαιρο. Και ξέρω ότι και εσείς αγαπάτε το ποδόσφαιρο, ότι αυτό το άθλημα μας ενώνει. Ωστόσο, χωρίς να θέλω να σας επικρίνω ή να σας δώσω μαθήματα, θα ήθελα οι ερωτήσεις σας να μην κατευθύνονται πάντα από διαμάχες, προκειμένου να μπορώ να μιλάω πιο συχνά για την μπάλα και κυρίως για τους παίκτες, που είναι και θα να είναι πάντα το πιο σημαντικό αυτού του παιχνιδιού. Ας μην ξεχάσουμε το ποδόσφαιρο, ας το φροντίσουμε.
Αγαπητοί Μαδριλένοι, θα είμαι πάντα ένας από εσάς
Hala Madrid !
Ζινεντίν Ζιντάν».
