Για την καριέρα του μίλησε σε συνέντευξη στην Κύπρο ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος, λέγοντας πως πλέον είναι ξανά ο καλύτερος Έλληνας ποδοσφαιριστής, ενώ μεταξύ άλλων, ανέφερε πως θέλει να φορέσει ξανά τη φανέλα της εθνικής ομάδας.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Λάζαρου στο protathlima.cyprustimes.com:
«Εντάξει, αυτό εξαρτάται χρόνο με τον χρόνο. Και πέρσι μπορεί να έλεγα, δεν το είπα, ότι θα κάνω την τελευταία μου χρονιά. Όπως και φέτος έτσι ξεκινάς, βλέποντας και κάνοντας. Δεν νομίζω ότι πρέπει να βάλουμε κάποια ταμπέλα σε μία ηλικία ή σε ότι σταματάω σε ένα ή δύο χρόνια. Όταν καταλάβω ότι δεν μπορώ να προσφέρω αυτό που θέλω, τότε θα δούμε τι θα γίνει. Αυτό νομίζω είναι και το σωστό για έναν ποδοσφαιριστή, να πηγαίνει πλέον χρόνο με τον χρόνο.»
Έχεις όμως την δίψα που είχες πριν 10 χρόνια;
«Μπορεί και παραπάνω. Γιατί σε εμένα έτσι όπως τα έφερε η καριέρα μου, αυτός ο ενάμιση χρόνος που ήμουν έξω λόγω τραυματισμού στον Ολυμπιακό, στην ουσία στην καλύτερη φάση της καριέρας μου πνευματικά, σωματικά και ποδοσφαιρικά, με πείραξε πολύ. Και θέλω όσος χρόνος μου απομένει, να τον ευχαριστηθώ. Και αυτό με κάνει να έχω την ίδια δίψα.»
Σου έχουν μείνει δηλαδή ανεκπλήρωτοι πόθοι στο ποδόσφαιρο δηλαδή ή νιώθεις ότι πέτυχες ότι ήθελες να πετύχεις;
«Όχι, όχι. Για να σου πω να καταλάβεις, κάθε φορά που πετυχαίνω ένα τέρμα η χαρά είναι ακόμα η ίδια, οπότε ανεκπλήρωτοι στόχοι υπάρχουν πάντα, αλλιώς δεν μπορείς να πας και μπροστά. Αυτή τη στιγμή, επειδή δεν έχω μάθει να κρύβομαι, ανεκπλήρωτος στόχος, ομαδικός τουλάχιστον, είναι ένας τίτλος με την Ανόρθωση.»
Ένας τίτλος που δεν ήρθε πέρσι. Τι πήγε λάθος;
«Δεν είναι ότι πήγε κάτι λάθος. Δηλαδή αν δεις, είναι το πρωτάθλημα τόσο ανταγωνιστικό που ίσως ούτε εσείς οι ίδιοι δεν έχετε καταλάβει τι έγινε πέρσι. Δηλαδή τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος κυνηγούσαμε το πρωτάθλημα και στο τέλος δεν βγήκαμε Ευρώπη. Αυτό το πρωτάθλημα είχε τα πάνω κάτω. Εντάξει, παίζουν και οι άλλοι ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές, οι άλλοι είτε εκμεταλλεύτηκαν παραπάνω τις λεπτομέρειες από εμάς ή ήταν καλύτεροι από εμάς και κερδίσανε πρωτάθλημα.»
Ήταν αυτό το επίπεδο που περίμενες όταν ήρθες στην Κύπρο;
«Το επίπεδο που βρήκα να σας το πω έτσι, ήταν καλύτερο από το επίπεδο που περίμενα και είμαι πολύ ευχαριστημένος πάνω σε αυτό.»
Τι ιδέα είχες για το επίπεδο εδώ πριν έρθεις; Γιατί για πολλούς στην Ελλάδα το κυπριακό πρωτάθλημα θεωρείται και στα εισαγωγικά, νεκροταφείο ποδοσφαιριστών.
«Ναι, υπάρχει μία άποψη, δεν θα πω για νεκροταφείο ποδοσφαιριστών, αλλά υπάρχει μία άποψη η οποία ας πούμε είναι λίγο της υποτίμησης να το πω έτσι. Αυτό που βρήκα είναι ότι ο ρυθμός, όταν ανοίγει, μπορεί να είναι και καλύτερος από την Ελλάδα. Και ποδοσφαιριστές ονόματα βρήκα εδώ, που έχουμε παίξει αντίπαλοι στην Ιταλία σε υψηλότατο επίπεδο, και βρήκα και ποιότητα ποδοσφαιριστών που με εξέπληξε ευχάριστα.»
Γιατί υπάρχει αυτή η υποτίμηση πιστεύεις;
«Μπορεί να λένε ένα μωρέ τώρα, έλα μωρέ αδερφέ τα ίδια και τα ίδια (γέλια), αλλά δεν μπορώ να ξέρω. Στην ουσία άμα δεν ζήσεις κάτι, δεν μπορείς να το ξέρεις. »
Πάντως στην Ελλάδα έμειναν έκπληκτοι με εσένα φέτος και τα όσα πέτυχες στην Ανόρθωση. Δεν το περίμεναν;
«Αυτό συμβαδίζει με αυτό που λέγαμε πριν λίγα δευτερόλεπτα, τους αρέσει να υποτιμάνε, τους αρέσει να βγάζουν κάποια πράγματα τελειωμένα. Τώρα δεν ξέρω αν μείναν έκπληκτοι ή αν όντως καταλάβανε τι γίνεται. Δεν θέλω να το πω διαφορετικά ούτε θέλω να πω ότι εγώ έδωσα απαντήσεις και τέτοια, γιατί αυτά που κάνω εγώ στο γήπεδο τα κάνω μόνο για μένα και την οικογένειά μου και για την ομάδα η οποία με εμπιστεύεται.»
Μετά την χρονιά που έκανες φέτος, αδικήθηκες που δεν πήγες Εθνική; Είχαμε και εκείνη την ανάρτησή σου για το ότι δεν καλέστηκες στην Εθνική πριν λίγους μήνες…
«Ναι, πιστεύω πως ναι. Αν θέλεις να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, εγώ πιστεύω ότι ξαναγύρισα, ξαναγύρισα λέω το τονίζω αυτό, να είμαι ο καλύτερος Έλληνας. Χωρίς να παίζει ρόλο η ηλικία, χωρίς να παίζει ρόλο κάτι άλλο. Δηλαδή αν το δεις με βάση τα λεπτά συμμετοχής, τα πράγματα που έχουν γίνει μέσα στο γήπεδο, τα παιγνίδια τα οποία αγωνίστηκα, αυτό πιστεύω για μένα. Και αυτό που πιστεύω για μένα δεν έχω μάθει να το κρύβω. Οπότε ναι, πιστεύω ότι αδικήθηκα. Βέβαια δεν πετάω στα σύννεφα. Δηλαδή όταν έβαλα για παράδειγμα εκείνη την ανάρτηση, δεν περίμενα και να γυρίσω κι’ όλας. »
Είχες όμως μιλήσει όμως με ανθρώπους της Εθνικής.
«Ναι, με έναν ή δύο ανθρώπους είχα μιλήσει.»
Τι σου είχαν πει;
«Περίμενα την απάντηση υποτίθεται, αλλά εντάξει, το ήξερα το έργο. Ξέρω το έργο, ξέρω και για ποιον λόγο δεν είμαι στην Εθνική.»
Ποιος είναι αυτός ο λόγος;
«Το λόγο δεν μπορώ να τον πω, αλλά οι πιο μυημένοι και αυτοί που ξέρουνε καλά, άμα κοιτάξουν στο πρόσφατο παρελθόν μου και ειδικά στο καλοκαίρι του 2018, θα καταλάβουν.»
Με μία παρόμοια χρονιά όπως την περσινή, ελπίζεις ακόμη;
«Όχι, δεν ελπίζω. Σας το λέω είμαι πολύ συνειδητοποιημένος με το τι γίνεται. Αν με ρωτάς αν το ήθελα, ναι. Και μάλιστα για να σου πω την αλήθεια, 80% δεν το πίστευα, 20% το ήθελα. Και είχα σαν στόχο με βάση την αγάπη που πήρα από τους Κύπριους πέρσι, σχεδόν στο 90% των γηπέδων, αυτό που ήθελα ήταν να μπορούσα να αγωνιστώ στο Κύπρος-Ελλάδα εδώ στην Κύπρο. Τώρα θα μου πεις, Λάζαρε θέλεις να γυρίσεις στην Εθνική για να κάνεις ένα κομμάτι δικό σου; Όχι δεν θέλω να γυρίσω στην Εθνική για να κάνω ένα κομμάτι δικό μου αλλά θα μου άρεσε σαν ιδέα. Αλλά αν με ρωτάς ξανά αν θέλω να γυρίσω, ναι θέλω να γυρίσω. Άλλη μία φορά να φορέσω την φανέλα της Εθνικής, θα το ήθελα. Αλλά δεν πετάω στα σύννεφα.»
Το 2016 είχε ακουστεί για το ΑΠΟΕΛ, το 2020 για τον Απόλλωνα. Αυτές ήταν οι ομάδες;
Αυτό ακουγόταν, όποιος τα άκουγε, άκουγε (γέλια).
Ήταν αυτό που είπες νωρίτερα, ότι δεν το θεωρούσες βήμα μπροστά για την καριέρα σου. Ίσως και εσύ τότε να μην είχες τόσο ψηλά στην υπόληψή σου το κυπριακό πρωτάθλημα;
«Εντάξει, θα μου πεις τώρα γιατί ρε Λάζαρε έφυγες από την Ιταλία και πήγες στην Ελλάδα, είναι αυτό βήμα μπροστά στην καριέρα σου; Όχι, αλλά θεωρούσα την Ελλάδα εκείνη τη στιγμή πολύ πιο μπροστά από την Κύπρο στο θέμα του πρωταθλήματος. Και πήγα σε μια ομάδα (ΑΕΚ), η οποία ξαναξεκινούσε για να συναντήσει στο δρόμο την ιστορία της και το DNA της. Ήταν και αυτό που έχω πει πριν από λίγο, πήγαινα σε μία ομάδα η οποία με ήθελε να γίνω ηγέτης και να έχω τις ευθύνες, την καλή την πίεση, και να περνάνε πράγματα από μένα. Εκείνη τη διετία πέτυχα ότι ακριβώς είχα στο μυαλό μου. Ποδοσφαιρικά και πολιτικά. Πολιτικά εννοώ στη ζωή έξω.»
Είπες ότι πέτυχες ότι είχες στο μυαλό σου. Διάβασα σε παλαιότερη συνέντευξή σου ότι όταν ήσουν πιο νεαρός, στο μυαλό σου είχες περισσότερο να κάνεις εκείνη την επιπλέον ντρίμπλα, εκείνο το επιπλέον σουτ. Άλλαξε κάτι με τα χρόνια στο πως αντιμετωπίζεις το ποδόσφαιρο;
Όταν ήρθε η ωριμότητα η ποδοσφαιρική έμαθα το παιγνίδι, στα εισαγωγικά το παιγνίδι, καλύτερα. Σταμάτησα να παίζω μπάλα και έπαιζα ποδόσφαιρο, και αυτό ήρθε και μέσα από την Ιταλία. Μέσα από μία σχολή ποδοσφαίρου η οποία είναι μία από τις καλύτερες σχολές στον κόσμο. Βάλε εσύ σε ποιες καλύτερες στον κόσμο. Στις δύο; Στις τρεις; Βάλτε ότι θέλετε εσείς.
Σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι είναι μέσα στις πέντε.
Ναι, οπότε όταν κατάλαβα ακριβώς τι θέλω και εγώ από μένα και τι έχει σημασία, άφησα κάποια πράγματα περιττά και κοίταζα κάποια πράγματα με μεγαλύτερη ουσία.
Και αυτό το έβγαλες στη διετία σου στην ΑΕΚ;
Ναι, μετά που εγώ αποφάσισα ότι τελείωσε η πορεία μου στην Ιταλία, βγήκε αυτό που είχα ακριβώς στο μυαλό μου.
Ήταν πράγματα που άκουγες και στο παρελθόν ότι θα έπρεπε να διορθώσεις;
Σίγουρα, σίγουρα. Καλή κριτική υπάρχει πάντα. Κοιτάξτε, σε μία καριέρα ενός ποδοσφαιριστή όταν κάτι πάει λάθος, δεν φταίνε μόνοι οι άλλοι, φταίει και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Το θέμα είναι να έχεις τον χρόνο, την γνώση και το μυαλό να καταλάβεις τι ενοχλεί, τι σε κρατάει πίσω και να το διορθώσεις.
Άργησες εσύ προσωπικά να το καταλάβεις αυτό;
Θα μπορούσα να το είχα καταλάβει λίγο νωρίτερα.
Ρωτάω επειδή το ταλέντο το είχες από πάντα αλλά έγινες 30 ετών για να κάνεις εκείνο το ξεπέταγμα που έκανες με την ΑΕΚ.
Στην Ιταλία ήμουν πολύ καλά όμως. Δηλαδή από τα 26-27 μου και μετά ήμουν πολύ καλά. Ακόμα και η τελευταία μου χρονιά στον Παναθηναϊκό ήταν πολύ καλή, παρόλο που τότε ξεκίναγε η πτώση της ομάδας και ήταν η σεζόν πολύ δύσκολη. Είχαν φύγει όλοι οι παίκτες που είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι μαζί τους και να έχεις άλλους οι οποίοι δεν ήταν σε αυτό το επίπεδο.
Ένιωσες εκεί ότι έπρεπε να ανέβεις επίπεδο και να πάρεις την ομάδα στις πλάτες σου;
«Ναι, νομίζω ότι ήμουν σε καλό δρόμο. Δηλαδή, φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό τον Ιανουάριο του 2013 είχα 5 γκολ και 5 ασίστ, σε μία ομάδα που να μην λέμε ψέματα, δεν τσούλαγε. Και είχα χάσει και τρία-τέσσερα παιγνίδια λόγω ενός μικροτραυματισμού.»
Σε επηρέασε κάποιος προπονητής τότε περισσότερο από κάποιον άλλο;
«Από τους προπονητές πάντα κοίταγα να παίρνω τα θετικά που μου λέγανε. Ένα άλλο πράγμα που κέρδισα στην Ιταλία τώρα που το λες, είναι ότι σταμάτησα να ασχολούμαι με το τι γινόταν έξω από τις τέσσερεις γραμμές, κοίταζα μόνο τη δουλειά μου. Από εκεί ξεκίνησε πιο πολύ, πριν το καταφέρω τελείως στην Ελλάδα με την επιστροφή μου. Οπότε οι προπονητές όλοι βοηθάνε, όλοι σου βάζουν ένα στοιχείο στον ποδοσφαιρικό σου χαρακτήρα που θα σε βοηθήσει. Και συμπαίκτες έχουν πει ατάκες τις οποίες τις κρατάω. Θυμάμαι τον Ζιλμπέρτο Σίλβα να μου λέει «Λάζαρε δώσε λίγο παραπάνω γιατί θα περάσουν τα χρόνια και δεν θα το καταλάβεις». Δεν ασχολούνταν ο Ζιλμπέρτο Σίλβα μαζί μου γιατί ήμουν φίλος του, έβλεπε και αυτός πράγματα τα οποία θα μπορούσαμε να κάνουμε. Και ακόμα το θυμάμαι αυτό παρόλο που έχουν περάσει 10 χρόνια. Δηλαδή είναι πράγματα που αν τα πάρεις και τα σκεφτείς, για αυτό λέω ότι δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι στα κακά και τα καλά να είναι λόγω της ποιότητάς σου.»
Υπάρχουν πολλοί παίκτες που δεν το βλέπουν έτσι όμως.
Εντάξει, και εμένα με έκανε η ζωή και η καριέρα μου να το βλέπω έτσι. Η ωριμότητα που έρχεται και σαν άνθρωπος και σαν ποδοσφαιριστής.
Είπες κατάφερες στην Ιταλία να μην ασχολείσαι με τα πράγματα έξω από τις τέσσερεις γραμμές. Κατάφερες όταν επέστρεψες στην Ελλάδα να απομονωθείς από την εξέδρα, από τον τύπο και γενικά τον παραλογισμό που μπορεί να υπήρχε εκτός γηπέδου;
Πάρα πολύ, πάρα πολύ. Και το χαιρόμουν αφάνταστα. Γιατί αν κάποιος μπορεί και έχει την ψυχική δύναμη να το κάνει…
Πόσο σε επηρέαζε πριν αυτό;
Στον Παναθηναϊκό τα πρώτα χρόνια υπήρχε και αυτή η κακή πίεση που σου είπα πριν. Να σου απαντήσω με μία ερώτηση. Πιστεύεις ότι ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός έπαιξε το ποδόσφαιρο που θα μπορούσε να παίξει με τα ονόματα που είχε και τη διοίκηση που είχε;
Εκείνος ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να χτίσει αυτοκρατορία.
Έτσι ακριβώς, έτσι ακριβώς.
Από την Ελλάδα και τώρα στην Κύπρο. Τι ήταν αυτό που σε έπεισε να αφήσεις την Ελλάδα και να έρθεις στην Ανόρθωση;
Η Ανόρθωση.
Η Ανόρθωση σαν πρότζεκτ; Η Ανόρθωση σαν ένα ιστορικό σωματείο;
Κοιτάξτε, εμείς στην Ελλάδα την Ανόρθωση την έχουμε πάρα πολύ ψηλά λόγω των Ευρωπαϊκών επιτυχιών της, των παιγνιδιών που είχε κάνει στο παρελθόν με Ολυμπιακό με Παναθηναϊκό κλπ… Και συν ότι έψαχνα ξανά μία μεγάλη ομάδα να μου δώσει το κίνητρο. Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο Τιμούρ, με τον οποίο μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Εγώ μόνο αυτόν ήξερα εδώ πέρα. Ήξερα για την Ανόρθωση αλλά ήξερα και για τον Τιμούρ. Βασικά ήξερα και για τον Τιμούρ αλλά ήξερα και τον Τιμούρ. Και όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο εγώ του είπα μόνο εσένα ξέρω, θα κατέβω για σένα. Αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι η απόφασή μου ήταν πολύ σωστή. Στην αρχή λίγο όταν ήρθα το έψαχνα, αλλά όταν λέω πολύ γρήγορα, πραγματικά πολύ γρήγορα. Τέταρτη-πέμπτη μέρα κατάλαβα τι γίνεται ακριβώς.
Πως το κατάλαβες αυτό;
Το νιώθεις ότι σου πάει μια ομάδα. Το νιώθεις, το βλέπεις κατευθείαν στο DNA, το καταλαβαίνεις. Δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω.
Ίσως ήταν και η αναγνώριση από τον κόσμο από την πρώτα μέρα που ήρθες;
Σίγουρα, σίγουρα. Συν ότι αυτό που σας είπα, ερχόμουνα για να πάρω κάποια πράγματα τα οποία τα είχα όλη μου την καριέρα, εννοώ σαν στοιχεία στο παιγνίδι. Επίσης το ευρωπαϊκό εισιτήριο που είχε πάρει η Ανόρθωση ήταν πολύ σημαντικό να με κάνει να έρθω γιατί είχα και εκεί κάποιους προσωπικούς στόχους που ευτυχώς τους πέτυχα. Και όλα αυτά συνετέλεσαν στο να πάρω την απόφαση να κατέβω.
Ήταν μία απόφαση που χρειάστηκε ένα τηλεφώνημα να κλείσει ή κάτι που πήρε αρκετό καιρό;
Όχι, δεν πήρε μέρες. Όταν άκουσα για το ενδιαφέρον της Ανόρθωσης, κατευθείαν άφησα κάποια άλλα πράγματα. Λόγω του ότι Ανόρθωση είναι μεγάλη ομάδα, θα μου έδινε κάποια πράγματα που χρειάζομαι στον αγωνιστικό χώρο. Δεν θέλω να κρύβομαι, εννοώ την ηγεσία να το πω έτσι, μέσα στο γήπεδο. Οπόταν αυτό εμένα με εξιτάρει. Οι ευθύνες, όλα αυτά που πρέπει να βγάλω εγώ μέσα στο γήπεδο, με εξιτάρουν. Οπότε όλα τα άλλα τα άφησα στην απ’ έξω. Όταν κατάλαβα ότι η Ανόρθωση με θέλει για να παίξω και για αυτό που έχω δημιουργήσει σε όλη μου την καριέρα, εκεί έκλεισα τα μάτια και μπήκα στο αεροπλάνο.
Είπες ότι σε εξιτάρει η ηγεσία. Όταν ήρθες στην Ανόρθωση, ένιωσες να σε βλέπουν οι συμποδοσφαιριστές σου σαν ένα ποδοσφαιρικό ηγέτη με την καριέρα που είχες και από πίσω σου;
Δεν μπορώ να ξέρω πως με βλέπει ο καθένας. Σίγουρα όμως ένιωσα τον σεβασμό από τους συμπαίκτες μου. Ακόμα θυμάμαι και το πως με παρουσίασε ο Τιμούρ στην ομάδα. Κατευθείαν για αυτό λέω, ένιωσα πάρα πολύ καλά.
Πως σε παρουσίασε;
Εντάξει, δεν είναι όλα για να λέγονται (γέλια). Αλλά ναι, κατευθείαν ένιωσα το σεβασμό των συμπαικτών μου αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι νιώθει ο καθένας για μένα. Αυτό που θέλω στο τέλος της ημέρας είναι να υπάρχει μία καλή σχέση με όλους. Και αν δεν μπορώ να έχω καλή σχέση, να μην έχω τότε κακή σχέση.
Κρατάς σχέσεις στο ποδόσφαιρο;
Δεν έχω κρατήσει πολλές να σου πω την αλήθεια. Αλλά δεν σημαίνει όμως ότι δεν μπορώ να πάρω ένα τηλέφωνο ή να μιλήσω με έναν συμπαίκτη μου με σεβασμό αν τον βρω στο δρόμο ή οπουδήποτε αλλού. Εντάξει, και εγώ είμαι κάποιος που κοιτάζει πιο πολύ τον εαυτό του και τη ζωή του και την οικογένειά του, χωρίς να σημαίνει όμως ότι είμαι εγωιστής. Έχω κάποιο lifestyle διαφορετικό.
Είχες μέσα στη διαδρομή σου στο ποδόσφαιρο συμπαίκτες που δεν είχατε και τις καλύτερες σχέσεις, κάτι το οποίο δεν διορθώθηκε πιο μετά;
Εντάξει, θα υπάρχουνε ένα-δύο ποδοσφαιριστές με τους οποίους δεν ξαναμίλησα. Δεν μπορείς να τα έχεις με όλους καλά. Αλλά υπάρχουν και οι ποδοσφαιριστές οι οποίοι έγιναν οικογένειά μου.
Λάζαρε, ποιο ήταν το κλίμα που βρήκες στην ομάδα όταν ήρθες. Ήταν αυτό που περίμενες;
Βρήκα μία ευφορία. Βρήκα μία ευφορία λόγω του Κυπέλλου, βρήκα να το πω έτσι, μία αδημονία για τα ευρωπαϊκά παιγνίδια, του τύπου ξαναγυρνάμε στην Ευρώπη, μακάρι να μπούμε στους ομίλους. Έτσι, βρήκα έναν καλό ενθουσιασμό στην αρχή. Περίμενα και εγώ τα ευρωπαϊκά παιγνίδια πως και πως.
Ίσως ήταν λίγο περισσότερος ο ενθουσιασμός για την Ευρώπη από όσο θα έπρεπε; Γιατί πρώτο παιγνίδι με την Ραπίντ η Ανόρθωση παρουσιάστηκε πολύ κακή.
Ναι, αλλά να θυμόμαστε και λίγο το τι περάσαμε. Με δύο φιλικά. Εγώ είχα μείνει στις Πλάτρες 12 μέρες σε ένα ξενοδοχείο λόγω κορωνοϊού, άλλοι τόσοι παίκτες το ίδιο. Δεν κυλήσανε τα πράγματα στην προετοιμασία, χωρίς να φταίει κανένας, είναι οι συνθήκες από το 2020 και μετά. Δεν κυλήσαν τα πράγματα όπως θα θέλαμε όλοι. Το αποτέλεσμα όμως ποιο είναι. Μέσα από αυτές τις συνθήκες, πάλι γίναμε δυνατοί και καταφέραμε και μπήκαμε στους ομίλους του Conference το οποίο ήταν κάτι πάρα πολύ καλό για την ομάδα και για τους ποδοσφαιριστές τους ίδιους.
Ήσουν και ο πρώτος ήρωας της χρονιάς, σε εκείνο το παιγνίδι με την Μπερ Σεβά…
Εγώ δεν το βλέπω έτσι, ότι ήμουν ο ήρωας. Εγώ εκείνη τη στιγμή χάρηκα τόσο πολύ που έβλεπα τον εαυτό μου να γυρνάει στο επίπεδο που του αρμόζει. Ούτε ήρωας ούτε τίποτα παραπάνω.
Ήταν και η πρώτη σου εικόνα από ένα γεμάτο γήπεδο. Ένα γεμάτο γήπεδο μετά από κάποια χρόνια και λόγω της πανδημίας.
Αυτό που είπα πριν, ότι υπήρχε αυτός ο ενθουσιασμός ότι θα γυρίσουμε να παίξουμε στην Ευρώπη. Για μένα ένα άλλο παιγνίδι που χάρηκα πάρα πολύ ήταν ο επαναληπτικός με την Ραπίντ που θα μπορούσαμε να γυρίσουμε το 3-0 άνετα, αν έμπαινε και το δικό μου το δοκάρι όταν το σκορ ήταν στο 1-0. Εκεί κατάλαβα ότι η ομάδα είναι καλή και έχει τα φόντα να περάσει, δεν περίμενα τα παιγνίδια με την Μπερ Σεβά. Για εμένα πιο σημαντικό ήταν το 0-0 μέσα στο Ισραήλ παρά το παιγνίδι εδώ. Εκεί έβγαλες έναν χαρακτήρα. Μην ξεχνάμε, δεν είναι εύκολο να πας στην Ευρώπη, να λείπεις 13 χρόνια από τους ομίλους και πως να στο πω… η φανέλα σου δεν είναι αυτό που ήταν όταν αγωνιζόσουν στο Champions League. Για αυτό και είπα ότι κατά κάποιο τρόπο η ομάδα μεγάλωσε παρά το γεγονός ότι δεν πήραμε κάποιο τίτλο. Δεν ήταν εύκολο.
Μιας και αναφέραμε την Ραπίντ. Η ισοφάριση σε εκείνο το παιγνίδι ήταν μία μικρογραφία της περσινής Ανόρθωσης;
Αυτό που τραβήξαμε όλο τον χρόνο πέρσι… Πες το ψέματα (γέλια). Δηλαδή πραγματικά, να παλεύεις εσύ, να χάνεις τη μία ευκαιρία πίσω από την άλλη και να τρως τέρμα με καραμπόλα. Εντάξει, πήγε η χρονιά στο τέλος σε κάποια σημεία έτσι, αλλά τι μπορούμε να πούμε τώρα; Να μαλώνουμε για αυτό που είπα πριν για τις λεπτομέρειες;
Στα δύο παιγνίδια με τον Απόλλωνα και τα δύο πέναλτι που χάθηκαν όταν δεν ήσουν μέσα στο γήπεδο, σκέφτηκες ότι ‘μακάρι να ήμουν μέσα και θα ήταν διαφορετικά τα αποτελέσματα’;
Να στο πω αλλιώς. Αν ήμουνα μέσα και δεν χτύπαγα τα πέναλτι εγώ, δεν θα κοιμόμουν για μία εβδομάδα. Είναι αυτό που σου λέω, οι ευθύνες. Όχι αν το έχανα, αν δεν το χτύπαγα. Οπότε καταλαβαίνεις πως ένιωθα έξω.
Ένιωσες ότι έλειπε και η εμπειρία σου σε εκείνες τις στιγμές;
Το πέναλτι δεν είναι μόνο θέμα εμπειρίας, είναι και θέμα ψυχραιμίας. Από την άλλη, ξέρεις ποιος χάνει τα πέναλτι; Αυτός που τα χτυπάει. Εγώ έχω ένα ποσοστό στα πέναλτι, δεν ξέρω, έχω χάσει δύο στην καριέρα μου και έχω χτυπήσει 30, 32 κάπου εκεί, ένα ποσοστό το οποίο είναι τρομερό. Ήμασταν όλοι άτυχοι εκείνη τη στιγμή. Αλλά δεν είναι μόνο τα δύο πέναλτι με τον Απόλλωνα. Είναι και εκείνο με τον Άρη. Αλλά σας λέω, δεν τα λέω αυτά για κανέναν, ούτε για τα τρία τα παιδιά που χτυπήσαν τα πέναλτι, δυστυχώς ή ευτυχώς όλα μπαίνουν και όλα χάνονται.
Όλα μπαίνουν και όλα χάνονται, όπως αυτό που έβαλες με την Γάνδη στο ΓΣΠ…
Το τέρμα με την Γάνδη, ε; Όλα μπαίνουν και όλα χάνονται (γέλια).
Που θα το βαθμολογούσες αυτό το τέρμα στην καριέρα σου; Κάπου εκεί ψηλά μαζί με το γκολ που πέτυχες με την ΑΕΚ απέναντι στον Ολυμπιακό;
Έλεγα πριν από αυτό το γκολ ότι το φάουλ με τον Ολυμπιακό ήταν το νούμερο ένα. Πριν από αυτό το γκολ, το νούμερο δύο ήταν το ψαλιδάκι με την Λάρισα. Υπάρχουν και άλλα γκολ τα οποία μπορεί να μην είναι τόσο θεαματικά στο μάτι, που όμως ένας ποδοσφαιριστής το βλέπει διαφορετικά. Το πως έβαλε το κορμί του, το πως σκόραρε, το πως ακούμπησε τη μπάλα και σχετικά. Πολλά γκολ θα καθόμουνα να ξαναδώ στην τηλεόραση μαζί με τα παιδιά μου. Τώρα για να σου απαντήσω στην ερώτηση, το τέρμα με την Γάνδη θα το έβαζα και πρώτο.
Τι σκέφτηκες πριν σουτάρεις. Είδες τη μπάλα να ερχόταν πάνω σου. Ποιες ήταν οι σκέψεις σου;
Είχα πει ότι τον τερματοφύλακα τον είδα από πριν. Τον είχα δει από το δεύτερο-τρίτο λεπτό ότι παίζει έξω. Την ώρα που είχε τη μπάλα η Γάνδη και δεν ήταν κοντά στο δικό μου πεδίο, προσπαθούσα να ενημερώσω τον εαυτό μου που βρίσκεται ο αμυντικός, αν έρθει η μπάλα από ποια πλευρά μπορώ να γυρίσω, από ποια πλευρά μπορώ να κρατήσω τη μπάλα. Και είδα και τον τερματοφύλακα ο οποίος έπαιζε εξ αρχής πολύ έξω. Από εκεί και πέρα ένας ποδοσφαιριστής πολλά βλέπει μέσα στο παιγνίδι. Το θέμα είναι να έχεις το θάρρος και το θράσος να το δοκιμάσεις. Αν δεν το έχει ένας ποδοσφαιριστής, δεν θα μπαίνουν και αυτά τα γκολ που βλέπουμε και είναι χάρμα ιδέσθαι. Πολλά γκολ τον χρόνο μπαίνουνε και λες, τι και πως; Αν δεν το δοκιμάσεις, δεν θα πετύχεις.
Είσαι στα εισαγωγικά εκλεκτικός στα τέρματά σου; Επειδή τα περισσότερα τέτοια είναι.
Καμιά φορά αστειεύομαι και εγώ, λέω «ρε παιδιά δώστε μας και τη μπάλα καμιά φορά πάνω στη γραμμή να την βάλουμε και εμείς μία φορά μέσα» (γέλια). Αλλά είναι και αυτό ένα στοιχείο της ποδοσφαιρικής μου, δεν θέλω να πω ποιότητας, θα πω παιδείας, το οποίο με έχει κάνει να φτάσω εδώ. Αλλά σου λέω, αυτό το τέρμα με την Γάνδη θα το έβαζα και πρώτο. Το πιο δύσκολο πράγμα ήταν όταν το κορμί μου ήταν γυρισμένο προς την πλευρά του τέρματος. Και δεν είναι μόνο ότι πέρασα τη μπάλα πάνω από τον τερματοφύλακα, είναι ότι την πέρασα και τελείως έξω από το πεδίο του. Και από τα πλάγια, και από πάνω. Με ένα χτύπημα που με έκανε πραγματικά μετά να σκοτωθώ, να πέσω.
Και ήταν ένα τέρμα με διαφορά λεπτών από εκείνο του Γκόμεθ με την Ομόνοια.
Διαφορά λεπτών, ναι (γέλια). Στο μάτι, το τέρμα του Γκόμεθ είναι πιο όμορφο, το δικό μου ήταν πιο μπρουτάλ να το πω έτσι, πιο άγριο (γέλια).
Βγήκαν όμως και τα δύο από τα καλύτερα του Conference.
Είδες όμως, είχα δίκαιο. Κέρδισε του Γκόμεθ, βγήκε δεύτερο, το δικό μου βγήκε τρίτο. Δηλαδή βλέπεις στο μάτι ότι είναι διαφορετικό. Σε βαθμό δυσκολίας, νομίζω το δικό μου είναι πιο δύσκολο.
Μετά από εκείνο το παιγνίδι, ακολούθησε το παιγνίδι με την Παρτιζάν. Πόσο θα μπορούσε να αλλάξει την χρονιά σας εκείνη η χαμένη ευκαιρία του Χριστοφή στο τέλος;
Δοκάρι και μέσα, Θεός λένε, δοκάρι και έξω, άχρηστος (γέλια). Ας το πούμε έτσι για να γελάσουμε και λίγο. Δυστυχώς για την ομάδα, δυστυχώς και για τον Τζίμη γιατί θα ήταν ένα πολύ μεγάλο credit και για τον ίδιο… Εντάξει, θα άλλαζε πάρα πολύ η συνέχεια. Δεν είναι μόνο το prestige που θα είχαμε. Οικονομικά η ομάδα θα μπορούσε να πάρει ένα μεγάλο βοήθημα. Για εμάς θα ήταν στο θέμα του prestige κάτι πολύ μεγάλο, αλλά σας το λέω ότι δεν πρέπει να κλαίμε για αυτά που δεν γίνανε. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι για αυτά που γίνανε, τα σωστά ειδικά, γιατί το να φτάσεις μετά από 13 χρόνια να διεκδικείς την πρόκριση μέχρι το τελευταίο λεπτό, κάτι θέλει να πει. Θέλει να πει ότι αυτή ο ομάδα έχει δυναμική.
Σε εκείνο το παιγνίδι με την Παρτιζάν, απέναντι σε μία πολύ καλή ομάδα, η Ανόρθωση έβγαλε πάρα πολύ καλή εικόνα. Στο διάστημα πριν το παιγνίδι εκείνο, η Ανόρθωση πέταξε 9 βαθμούς στις ήττες με Δόξα, Ολυμπιακό και ΠΑΕΕΚ.
Και για μένα εκεί χάθηκε το πρωτάθλημα. Μετά η διαφορά, όσο και να θέλαμε, όσο και να προσπαθήσαμε, ακόμα και όταν φθάσαμε κοντά στις λεπτομέρειες με τα πέναλτι και γκολ τα οποία ήταν δύσκολο να χαθούν, φθάσαμε κοντά στο να το γυρίσουμε, εκείνη την περίοδο χάθηκε το πρωτάθλημα. Κάναμε μία κοιλιά η οποία τι να πω, δεν έπρεπε να την κάνουμε, σίγουρα.
Τι πήγε λάθος εκεί; Τι ήταν αυτό που δεν είχε η ομάδα;
Φρεσκάδα σίγουρα δεν είχαμε, μπορεί να μην είχαμε καθαρό μυαλό. Δεν σημαίνει ότι δεν θέλαμε, προσπαθούσαμε να τα δώσουμε όλα. Είναι και αυτό που έλεγε ο προπονητής μας, ότι με τις μικρές ομάδες θα έχουμε το αβαντάζ αν τις κερδίσουμε να κρατηθούμε ψηλά. Ίσως υποτιμήσαμε εμείς τον αντίπαλο σαν ποδοσφαιριστές; Ίσως η φρεσκάδα που έλειπε καθώς είχαμε δώσει πολλά μέχρι εκείνη τη στιγμή με την Ευρώπη και κάποια ντέρμπι τα οποία μόλις είχαν περάσει; Δεν κάθισα και να το αναλύσω ιδιαίτερα εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή γιατί στο ποδόσφαιρο ευτυχώς ή δυστυχώς, πας με βάση το αποτέλεσμα.
Ήθελα να το ρωτήσω αυτό που ανέφερες μόλις. Νιώθεις ότι ίσως υποτιμήσατε και εσείς κάποια παιγνίδια στην Κύπρο λόγω και της Ευρώπης;
Ναι, λόγω και της Ευρώπης, ίσως και υποσυνείδητα κρατιέσαι λίγο πίσω. Λες ότι σήμερα είναι λίγο πιο εύκολο. Άλλες φορές για μένα συμβαίνει πιο πολύ αυτό που θα σου πω τώρα. Ότι όταν έχεις δύο-τρία παιγνίδια με υψηλή ένταση, φθάνεις σε ένα παιγνίδι το οποίο σου λείπει η ένταση και εκεί καμιά φορά δεν πιέζεις τον εαυτό σου όσο θα έπρεπε ή όσο μπορείς και έρχονται τα άσχημα αποτελέσματα. Αλλά δεν είναι ότι το κάνει ο ποδοσφαιριστής επίτηδες, φαντάσου εσύ να πηγαίνεις δουλειά Δευτέρα-Τρίτη-Τετάρτη, να τα δίνεις όλα, την Πέμπτη σου βγαίνει λίγο υποσυνείδητα όχι μια χαλαρότητα, αλλά όχι η ίδια ένταση που θα μπορούσες να έχεις.
Υπήρχε όμως και κάποια έλλειψη λύσεων; Το λέω αυτό γιατί σε είδαμε και εσένα σε πολλά παιγνίδια στην κορυφή της επίθεσης όταν οι επιθετικοί στο ρόστερ έδωσαν πολλά λίγα τέρματα στην ομάδα.
Τι να πούμε, ψέματα; Να πούμε ότι πήραμε αυτά που θα μπορούσαμε να πάρουμε από τα φορ μας, θα πούμε ψέματα. Δεν έχω μάθει να κρύβομαι για το οτιδήποτε. Αν ρωτήσετε τα παιδιά που έπαιξαν σε εκείνη την θέση, είναι ευχαριστημένοι από αυτό που κάνανε; Κανένας δεν είναι. Τι να πούμε, ψέματα; Δεν υπήρχε αυτή η βοήθεια από εκείνη την θέση, δεν θα πω ψέματα. Όπως και εγώ όταν έπαιξα σε εκείνη την θέση δεν ήμουν ο ίδιος με αυτόν όταν αγωνιζόμουν αλλού. Δεν ήταν άσχημη σαν ιδέα με βάση τα προβλήματα που είχαμε, αλλά δεν δούλεψε, και για μένα δεν δούλεψε. Μακάρι να έβγαινε, μακάρι να έβαζα εγώ τα γκολ και ας ήμουνα και μπροστά.
