Καράσσο, Κολόμβου, Ολύμπιος, Μαλακοπής και τόσες άλλες. Μπορεί να μην τις βρίσκεις εύκολα αν δεν ξέρεις που να ψάξεις, όμως στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κρύβονται αυτά τα εμπορικά κέντρα μιας άλλης εποχής που έχουν τη δική τους ιστορία όμοια με αυτή της πόλης.
Κρυμμένες κάτω από πολυκατοικίες και ανάμεσα σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα, αντέχουν στο χρόνο και οδηγούν τον κάθε περαστικό σε ένα μικρό ταξίδι στην παλιά Θεσσαλονίκη.
Ρεπορτάζ: Χριστίνα Φωτεινάκη
Μέσα στα στενά δρομάκια των στοών θα βρει κανείς λίγα καταστήματα που επιβιώνουν ακόμα και σήμερα, παρόλο που ο κόσμος έχει σταματήσει να τα προτιμάει για τα ψώνια του. Κάποιες από τις στοές έχουν μετατραπεί από εμπορικά κέντρα, σε σημεία συνάντησης των νέων που επιθυμούν να διασκεδάσουν σε κάποιο από τα μπαρ που εκμεταλλεύτηκαν την ιστορική ατμόσφαιρα των στοών και κέρδισαν το κοινό της πόλης.
Οι στοές της Θεσσαλονίκης δείχνουν ξεκάθαρα τον συνδυασμό της δύσης με την ανατολή, δύο κουλτούρες που “συγκρούονται” σε κάθε γωνιά της πόλης. Οι κλειστές αυτές, αγορές είναι κατά βάση απόρροια της Τουρκοκρατίας, καθώς στην Τουρκία οι κλειστές αγορές αποτελούν σύνηθες φαινόμενο. Στη Θεσσαλονίκη μέσα σε αυτές τις κλειστές αγορές πουλούσαν τις πραμάτειες τους οι έμποροι, ενώ συχνά αποτελούσαν και συντεχνιακά στέκια, όπου πολλοί επαγγελματίες που πουλούσαν παρόμοια προϊόντα. Για αυτό το λόγο πολλές από αυτές τις στοές, ακόμα και σήμερα είναι γνωστές για συγκεκριμένα είδη πώλησης, όπως ραφτικά, κουμπιά και άλλα πράγματα που μπορείς να βρεις σε τιμές χονδρικής.
Στοά Κολόμβου
Μία από τις πιο παλιές στοές της Θεσσαλονίκης, είναι η γνωστή ως “Αγορά Κολόμβου”. Η είσοδός της βρίσκεται επί της Εγνατίας και χτίστηκε το 1935. Κάποτε υπήρξε ένα από τα πιο εμπορικά σημεία της πόλης, ενώ σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστα εμπορικά καταστήματα, ενώ τη θέση τους έχουν πάρει κάποια μπαράκια που μπορεί να φέρνουν το βράδυ κόσμο στη στοά, ωστόσο δεν έχουν βοηθήσει στην αύξηση της αγοραστικής κίνησης.
Ο Αντώνης Παπαδόπουλος, διατηρεί κατάστημα με οπτικά στη στοά τα τελευταία 45 χρόνια. “Παλιά είχε πολλά καταστήματα. Χασάπικα, κουρεία, κορνίζες. Την ημέρα έμπαιναν 1000 άτομα, τώρα ζήτημα να μπαίνουν 5”, μας λέει απογητευμένος με την κατάσταση ενώ δηλώνει πως η παρακμή συνέβη μέσα στην τελευταία δεκαετία.
Ολύμπιος Στοά
Μία ακόμη στοά της Θεσσαλονίκης είναι η Ολύμπιος Στοά που χτίστηκε το 1956 και η είσοδος της οποίας βρίσκεται επί της Λέοντος Σοφού. Ένα μέρος στο οποίο κάποτε λειτουργούσαν πολλά μικρά καταστήματα, που πουλούσαν κυρίως είδη ρουχισμού και υφάσματα και σήμερα μοιάζει έρημο.
Μόνο λίγα καταστήματα έχουν απομείνει και παλεύουν να επιβιώσουν. Καταστηματάρχης της περιοχής δηλώνει: “Κάποτε έδώ έβρισκες πολλά είδη σε τιμές χονδρικής, υπήρχαν πολλά καταστήματα και πολύς κόσμος ψώνιζε απο εδώ. Τώρα η δουλειά έχει πέσει πολύ και όσοι μείναμε παλεύουμε να κρατηθούμε ανοιχτοί”.
Στοά Μαλακοπής
Η Στοά Μαλακοπής βρίσκεται σε ένα από τα πλέον γνωστά μέρη της Θεσσαλονίκης, τη Βαλαωρίτου. Το κτίριο που αποτελούσε κέντρο του φραγκομαχαλά της οθωμανικής Θεσσαλονίκης, χτίστηκε το 1906 και στέγασε την Τράπεζα Θεσσαλονίκης που είχε ιδρυθεί το 1888 από την οικογένεια Αλλατίνι.
Το 1906 χτίστηκε η στοά στο σημείο όπου βρισκόταν ο κήπος του οικήματος, προκειμένου σε αυτή να λειτουργήσουν εμπορικά καταστήματα. Όπως και λειτούργησαν για πολλά χρόνια. Σήμερα στη στοά έχει απομείνει μόνο ένα καταστήματα που λειτουργεί ακόμα και εμπορεύεται υφάσματα.
Η Σοφία Γεωργιάδου, ιδιοκτήτρια του καταστήματος τα τελευταία 50 χρόνια μας μιλάει για την παλιά αίγλη της στοάς και για το πως κατάφερε να επιβιώσει. “Κάποτε υπήρχαν πολλά μαγαζιά με είδη νεωτερισμού, υφάσματα φερμουάρ, σήμερα έχουν γίνει όλα μπαράκια. Η αγορά καταστράφηκε. Εμείς καταφέραμε να επιβιώσουμε γιατί συνεργαζόμαστε με νοσοκομεία, τα οποία προμηθεύουμε με υφάσματα”.
Το ρολόι που δεσπόζει στην πρόσοψη του κτιρίου σταμάτησε να χτυπάει την ώρα του μεγάλου σεισμού που χτύπησε τη Θεσσαλονίκη το 1978.
Στοά Καράσσο
Η πιο γνωστή στοά της Θεσσαλονίκης για όσους ενδιαφέρονται να αγοράσουν είδη ραπτικής. Η στοά Καράσσο έχει δύο εισόδους, μία από την Ερμού και μία από τη Βενιζέλου. Στη σημερινή της μορφή είναι από το 1959.
Ήταν ιδιοκτησία του Ισαάκ Καράσσο, γνωστού επιχειρήματια της Θεσσαλονίκης, ο οποίος σε κάποια στιγμή αποφάσισε να πουλήσει τη μισή στοά σε έναν άλλο επιχειρηματία, ονόματι Μακρίδη, από τον οποίο ονομάστηκε και το μισό μέρος της στοάς. Από το ξεκίνημά της η στοά αποτέλεσε κομβικό σημείο για όσους ήθελαν να ψωνίσουν υφάσματα, κλωστές κουμπιά, είδη νεωτερισμού και με το πέρασμα του χρόνου έγινε γνωστή στους Θεσσαλονικείς για την ποικιλία των προϊόντων που μπορούσες να βρεις εκεί.
Η Κατερίνα Αθανασίου, ιδιοκτήτρια καταστήματος στη στοά μας λέει “Κάποτε δεν μπορούσες να περάσεις από τον κόσμο. Για ένα διάστημα η δουλειά έπεσε, ενώ τον τελευταίο καιρό βλέπουμε άνθηση καθώς λόγω της κρίσης πολλοί είναι εκείνοι που επιλέγουν να επιδιορθώσουν μόνοι τους τα ρούχα τους παρά να πάρουν καινούρια. Για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε, προσθέσαμε και είδη γάμου και βάφτισης, όπως αξεσουάρ για μπομπονιέρες και άλλα”.
Ο Νικόλαος Τοπαλίδης, ιδιοκτήτης του πιο παλιού καταστήματος στη στοά, δουλεύει εκεί τα τελευταία 40 χρόνια και εμπορεύεται είδη νεωτερισμού.
“Κάποτε ήταν εδώ 14 καταστήματα. Από τους παλιούς τώρα μείναμε μόνο δύο, αλλά στη στοά προστέθηκαν και άλλα επαγγέλματα, όπως επιδιορθώσεις ρούχων, που παλιότερα δεν υπήρχαν. Δουλεύουμε περισσότερο με ιδιώτες και λιγότερο με καταστήματα. Ο κόσμος ξέρει ότι στη στοά θα βρει ακριβώς αυτό που ψάχνει, καθώς υπάρχει τεράστια ποικιλία σε προϊόντα”.
Πηγή : seleo.gr
