Η κατάσταση έφτασε σε ένα σημείο, που πλέον λες ότι αυτό το πράγμα δεν έχει καμιά σωτηρία.
Δεν είναι ΠΑΟΚ αυτό, δεν είναι ομάδα αυτό… Όλο αυτό το οικοδόμημα, λες κι είναι ένα.. τσίρκο.
Νομίζω πως το βαρέλι δεν έχει πάτο, και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει για τον ΠΑΟΚ. Νομίζω πως οπως είναι σήμερα τα πράγματα, ο ΠΑΟΚ μπορεί εύκολα να τερματίσει τελευταίος στα πλέι οφ, κι αν ο Ολυμπιακός δεν πάρει το κύπελλο, να μείνει ακόμη κι εκτός Ευρώπης.
Δεν είναι ομάδα αυτό το πράγμα…
Ξεκινώντας από τον Άγγελο Αναστασιάδη, στον οποίο τα ρίχνουν όλοι αυτή την εποχή (βολικό, δεν αντιλέγω…), νομίζω πως πια είναι προφανές ότι έχει αποτύχει.
Από ένα σημείο και μετά, ο έλεγχος της κατάστασης φαίνεται πως έχει χαθεί. Δεν μπορεί να είναι ομάδα Αναστασιάδη αυτή, που διασύρεται σχεδόν κάθε βδομάδα και τρώει 3 και 4 γκολ για πλάκα. Και δεν πιστεύω πια ότι μπορεί να το γυρίσει το έργο.
Είναι άλλωστε ξεκάθαρο πως δεν έχει και στηρίγματα μέσα στην ομάδα. Ούτε παίκτες που θα παίξουν γι΄ αυτόν, ούτε διοίκηση που θα τον στηρίξει. Τον τελευταίο καιρό, όμως, δεν βλέπω και τον ίδιο να στηρίζει τον εαυτό του.
Αυτό που έγινε με τον Κάτσε, πραγματικά είναι τραγελαφικό, δεν γίνεται ούτε στα έργα.
Είναι επίσης ξεκάθαρο, ότι η ευθύνη που του αναλογεί γι΄ αυτό το χάλι, που βλέπουμε εδω και σχεδόν τρεις μήνες, δεν είναι μικρή. Δεν ξέρω αν είναι μεγαλύτερη, σίγουρα δεν είναι μικρή.
Κάποια στιγμή, ίσως αποχαιρετήσει (ή τον αποχαιρετήσουν), έρθει κάποιος κασκαντέρ, μαζί του η ομάδα πάει κάπως καλύτερα στα πλέι οφ, κάτι που θα έρθει να ενισχύσει την άποψη, ότι αυτή η ομάδα είναι εντελώς άρρωστη σε όλα τα επίπεδα.
Το πως χτίστηκε η φετινή ομάδα είναι πραγματικά ανέκδοτο. Και το πως πορεύτηκε και πορεύεται, δεν είναι ότι πιο ορθόδοξο.
Ο Αναστασιάδης κάποια στιγμή θα φύγει, αλλά στον ΠΑΟΚ δε βλέπω να αλλάζουν πολλά πράγματα. Διότι δεν αλλάζει σ΄ αυτή την τριετία, ο τρόπος με τον οποίο παίρνονται οι αποφάσεις και κυρίως, η στόχευση.
Είμαστε στον Μάρτιο, κανείς μας είπε αν έγινε δεκτή η παραίτηση του Βρύζα, που θα έχτιζε τον ΠΑΟΚ της επόμενης σεζόν. Μάλλον πρέπει να κάνει μια συζήτηση με τον Ιβάν Σαββίδη πρώτα, αλλά ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ δεν βρήκε ακόμη τον χρόνο να έρθει προς τα εδώ. Κανείς δεν μας είπε, επίσης, ποιος θα χτίσει τον ΠΑΟΚ του μέλλοντος, που θα είναι διαφορετικός από το σημερινό τσίρκο (σε όλα τα επίπεδα).
Ο Αγγελίδης είπε ότι ψάχνει τεχνικό διευθυντή και κατά τον Μάιο θα τον έχει διαλέξει. Αν δεν έχει ήδη βρεθεί, αν δεν έχει επιλεγεί ήδη ο προπονητής και το στυλ της ομάδας, που θα θέλει να φτιάξει, κλάφτα Χαράλαμπε. Του χρόνου μπορεί να δούμε χειρότερα.
Οι ομάδες δεν χτίζονται μέσα σε 2-3 βδομάδες το καλοκαίρι.
Πολύ φοβάμαι ότι ο ΠΑΟΚ θα τρέχει την τελευταία στιγμή να βρει έναν τεχνικό διευθυντή, θα τρέχει να βρει έναν προπονητή και ο κόσμος θα αρχίσει πάλι να πιστεύει ότι με 7-8 μεγάλες μεταγραφές το καλοκαίρι (κατά προτίμηση… μουντιαλικών), του χρόνου θα δει έναν μεγάλο ΠΑΟΚ. Αυτόν, δηλαδή, που δεν έχει δει τρία χρόνια, μετά από 30-40 μεταγραφές. Μουντιαλικών και μη, παλαιμάχων και μη.
Πραγματικά κάθεσαι και σκέφτεσαι τι έχει πετύχει ο ΠΑΟΚ στα τρία χρόνια των εκατομμυρίων, κι αναρωτιέσαι αν κάποιος μπορεί να τα είχε κάνει χειρότερα!
Μια ομάδα – οπερέτα, που διασύρεται μέσα στα γήπεδα και έχει διώξει τον κόσμο από την Τούμπα, μια ΠΑΕ που την ώρα που ο κόσμος χάνεται και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο γίνεται της πόπης, προσπαθεί να αποδείξει την αξία της σιωπής και η παρεμβατικότητά της, δεν ξεπερνά ούτε αυτή του Λεβαδειακού.
Οι ομάδες δεν γίνονται με τα λεφτά και τις φανφάρες. Οι ομάδες γίνονται από ανθρώπους, που έχουν ιδέες και τρόπους να τις υλοποιήσουν.
Αν βλέπετε κάποιον στον σημερινό ΠΑΟΚ, δείξτε τον και στους υπόλοιπους.
Όσο περνάει ο καιρός, οι φίλοι του ΠΑΟΚ κινδυνεύουν να δουν το τρένο να περνά και να χάνεται.
Κι όσο περνάει ο καιρός, η ευθύνη θα έχει ολοένα και περισσότερο, ένα όνομα. Ιβάν Σαββίδης.
Δυστυχώς, ο ΠΑΟΚ αντί μεγαλώνει, μικραίνει, μικραίνει, μικραίνει. Σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Και μικραίνει τόσο, που ίσως είναι πολύ πιο δύσκολη η επαναφορά.
