Την περασμένη σεζόν ο Ηρακλής αγωνίστηκε ελάχιστα σε σχηματισμό 4-4-2, ενώ φέτος μοιάζει να θέλει αλλά να μην μπορεί να το προσθέσει στο ρεπερτόριό του. Ο μεταγραφικός σχεδιασμός των κυανόλευκων μοιάζει μελετημένος, με την ομάδα να ενισχύεται στις θέσεις όπου είχε ανάγκη.
Εξαίρεση, η θέση του σέντερ φορ, όπου αποφασίστηκε η απόκτηση δύο στράικερ, σε μια γραμμή η οποία διέθετε ήδη άλλους δύο. Με δεδομένο ότι ο Ηρακλής έχει μάθει να αγωνίζεται με έναν μόνο παίκτη στην κορυφή, αλλά και την αδυναμία των υπαρχόντων επιθετικών να αγωνιστούν ως εξτρέμ, η παρουσία τεσσάρων επιθετικών περιοχής μοιάζει μη φυσιολογική. Ειδικά από τη στιγμή που και οι τέσσερις θέλουν να παίζουν.
Οι επιλογές που υπάρχουν είναι δύο: 1) να ενταχθεί στα συστήματα της ομάδας και το 4-4-2 Το 4-4-2 εμφανίστηκε πολύ λίγο στα περσινά παιχνίδια της ομάδας, με το Νίκο Παπαδόπουλο να το επιλέγει μόνο ως λύση ανάγκης και όχι για μεγάλη διάρκεια αγώνα. Αντιθέτως, στη φετινή πρετοιμασία φάνηκε να αναζητεί τον τρόπο να το εντάξει στα συστήματα που χρησιμοποιεί, με το αποτέλεσμα να είναι απογοητευτικό. Κάτι που αναγνώρισε και ο ίδιος, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει εάν θα συνεχίσει να το …ψάχνει. 2) να μένει μόνιμα εκτός αποστολής κάποιος από τους τέσσερις επιθετικούς.
Ποιος θα μένει όμως εκτός; Ο Βέλλιος που αποφάσισε το καλοκαίρι να επιστρέψει στον Ηρακλή, ο Περόνε που πέρσι πρόσφερε πολλά μέχρι την έναρξη των play-off ανόδου (έπειτα ήταν τραυματίας), ο πρώτος σκόρερ του Ηρακλή στη Football League Λουκίνας, ή ο Μπουλούτ, τον οποίο ακολουθεί ένα παρελθόν άξιο προβληματισμού;
Λύση σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, πιθανώς να μπορεί να δώσει μόνο ο Νίκος Παπαδόπουλος, ο οποίος ψάχνει τη σωστή φόρμουλα ώστε να επιτύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για το αγωνιστικό αλλά και το εξωαγωνιστικό κομμάτι της ομάδας.