Την Κυριακή στον αέρα του Ράδιο Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της μετάδοσης του αγώνα από το Κλεάνθης Βικελίδης από τον Πάνο Γιαννακόπουλο, σχολιάσαμε αρκετές φορές με τον Πάνο το παράδοξο, που παρατηρήσαμε.
Βλέπαμε ένα παιχνίδι, με τους παίκτες να τσακώνονται πολλές φορές μέσα στο γήπεδο, σε κάποιες περιπτώσεις, να τίθεται και σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα κάποιων ποδοσφαιριστών από βίαια μαρκαρίσματα. Την ίδια ώρα, ο κόσμος στις κερκίδες ήταν πολύ πιο ήρεμος απ΄ αυτούς που ήταν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Εντάξει, μπορεί να έπεσαν κάτι μπουκάλια, δυο – τρεις κροτίδες, αλλά βλέποντας παίκτες να πλακώνονται στις κλωτσιές, τι πιθανότητες θα έδινες άλλες φορές να γίνει ροντέο το γήπεδο;
Η πλάκα είναι ότι αυτό το παράδοξο το είχαμε ζήσει και στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός. Οι παίκτες τσακώνονταν στον αγωνιστικό χώρο (από τις σχεδόν 10 κάρτες του Κάκου, μόνο ο Κάτσε πήρε κάρτα για φάουλ), οι οπαδοί ήταν σχετικά εγκρατείς.
Αυτό το παράδοξο συνεχίστηκε και μετά το παιχνίδι του Χαριλάου. Ο Βανγκέλι μίλησε σαν οπαδός, σαν οπαδός απάντησε κι ο Αθανασιάδης. Οι αμοιβές τους, βεβαίως, δεν είναι αμοιβές οπαδών, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ακολούθησε κι ο προπονητής του Άρη.
Πραγματικά, αστείες δηλώσεις απ΄ όλους τους, δηλώσεις που προσπαθούν να τους αναδείξουν λίγο πιο πολύ, στα μάτια των οπαδών. Συγχαρητήρια σε όλους.
Είμαστε, άλλωστε, στην εποχή, που ίνδαλμα σε κάνουν τα λόγια και όχι οι πράξεις. Ακόμα και τα πρότυπα είναι “fast food”.
Βέβαια, όταν βλέπεις τέτοιες «συμπεριφορές» σε επίπεδο ηγεσιών, τι μπορείς να καταλογίσεις άραγε στους παίκτες;
Ακούσαμε τον Σκόρδα την προηγούμενη εβδομάδα, διαβάσαμε ότι είχαν να μας πουν σε πρώτη φάση, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ, μαζί με τους περίφημους κύκλους τους, αλλά και τους νεροκουβαλητές τους, που ντροπιάζουν τον δικό μας χώρο.
Είναι πραγματικά απίστευτο το επίπεδο της αντιπαράθεσης, σε βαθμό που να σε κάνει να πιστεύεις ότι, δεν έχουμε καμιά ελπίδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να δούμε εδώ κανονικό ποδόσφαιρο.
Βέβαια, θα πει κανείς, τι είναι κανονικό μέχρι τώρα, για να περιμένεις κανονικές συμπεριφορές…
Οι διαιτητές, σαν κι αυτόν τον τραγελαφικό την Κυριακή; Οι ομάδες οι ίδιες, που τη μια δεν πετυχαίνουν βαλσαμωμένο πουλί στο ένα μέτρο και την άλλη βάζουν 7 γκολ;
Πολλά πράγματα δεν είναι κανονικά, και το κακό είναι ότι στο επίπεδο των ηγεσιών, δεν υπάρχει καμιά διάθεση να γίνουν κανονικά. Απεναντίας, φαίνεται πως είναι διατεθειμένες οι ηγεσίες να τα κάνουν χειρότερα.
Ποιος νοιάζεται γι΄ αυτό το περίφημο «προϊόν»; Κανένας. Ούτως ή άλλως, είναι προφανές ότι το κέρδος του καθένα, που εμπλέκεται στην ποδοσφαιρική βιομηχανία της χώρας, δεν έρχεται από το ίδιο το «προϊόν».
Υ.Γ. 1. Στους αγώνες του Κυπέλλου, κάποιοι θα πάνε στο Καραϊσκάκη, κάποιοι θα πάνε στην Τούμπα. Να θυμάστε ότι αυτοί που σας αρρωσταίνουν το μυαλό και σας βάζουν άσχημα στην πρίζα, θα βλέπουν τους αγώνες είτε σε κάποια σουίτα ή κάποιο γραφείο, με το ουισκάκι στο χέρι, είτε σε κάποιον καναπέ ενός σαλονιού.
Υ.Γ. 2. Μιλάμε για όλα τα άλλα αυτές τις μέρες, και δεν μπορούμε να μιλήσουμε για την επιλογή του προπονητή του ΠΑΟΚ να κάνει αλλαγή στο 92’ και 55’’ στο Χαριλάου, με σκορ 1-1 και τις ομάδες με 10-10 παίκτες. Ίσως ήταν κι αυτό κίνηση… τακτικής.
Υ.Γ.3. Ο Ιβάν Σαββίδης μπήκε στη διαδικασία να μονομαχήσει εκτός γηπέδων με τον Μαρινάκη, για τα κακώς κείμενα του ποδοσφαίρου, που είναι πολλά. Πιστεύω ότι όλο και κάποιος θα υπάρχει για να του θυμίζει πως, για να πάρει ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να φτιάξει ομάδα. Για να μην ξεχνιώμαστε.
