Φτου και πάλι από την αρχή. Σε ένα deja -vu από την περσινή περίοδο, οι φίλοι του Ηρακλή, βλέπουν και πάλι την ομάδα τους να ασθμαίνει τις τελευταίες αγωνιστικές της Football League, αλλά και χάνει παιχνίδια που θα έπρεπε να τα κερδίζει προκειμένου να επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί για την άνοδο.
Αν θέλουμε ωστόσο να είμαστε ρεαλιστές και να κοιτάμε την αλήθεια κατάματα, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Ηρακλής αυτή τη στιγμή δεν είναι το φαβορί. Τον τίτλο αυτόν τον έχει απωλέσει εδώ και κάποιες αγωνιστικές, ενώ σήμερα, μετά την ήττα από την Καρδίτσα δυσκόλεψε ακόμη περισσότερο τα πράγματα, αφού ούτως ή άλλως ο ίδιος θα ξεκινήσει από το μηδέν, ενώ βασικοί διεκδικητές (ακόμη και ο Αιγινιακός) της ανόδου με πόντους ή με πόντο.
Αρνητικότατο λοιπόν το σημερινό αποτέλεσμα για τον Όγιος και τους παίκτες του, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς. Θέλετε γιατί ο Ηρακλής, αντιμετώπιζε μια ομάδα που ούτως ή άλλως είχε και έχει ελάχιστες πιθανότητες να αγωνιστεί στα πλέι-οφ; Θέλετε γιατί ο προπονητής της από το 70′ κιόλας φάνηκε να σκέφτεται τις διακοπές, βγάζοντας έμπειρους παίκτες όπως ο Μπουντούρης (με εννιά γκολ στο πρωτάθλημα) και ο Γήττας (με παραστάσεις από την πρώτη κατηγορία) για να περάσει τους νεαρούς και άπειρους, Μαυριά και Κόκκινο; Θέλετε γιατί, το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε αγγαρεία, παρά το γεγονός ότι σε καμιά ομάδα δεν βόλευε ξεκάθαρα η ισοπαλία;
Από όπου και να το δει κανείς, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήξει. Και όπως συμβαίνει συνήθως, κάθε “έγκλημα” έχει και την τιμωρία του. Όσο κι αν ο Γκιγιέρμο Όγιος έλεγε μετά το τέλος του αγώνα, ότι ο στόχος της ομάδας δεν ήταν το “Χ”, αλλά η νίκη, να μας συγχωρεί, αλλά αυτό δεν φάνηκε σε κανένα σημείο, ούτε καν από τις κινήσεις που έκανε από τον πάγκο. Και θα το εξηγήσουμε…
Η πρώτη αλλαγή των “κυανολεύκων” αν και η ομάδα δεν ήταν καλή σχεδόν σ’ ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, ήρθε μάλλον καθυστερημένα και συγκεκριμένα στο 73′ με τον Σιατραβάνη να παίρνει τη θέση του Σκόρτσα. Μια αλλαγή κυρίως σε πρόσωπα και όχι σε τακτική αφού οι δύο παίκτες αγωνίζονται στην ίδια θέση.
Η δεύτερη αλλαγή, έρχεται στο 86′ με τον στόπερ Κουρδάκη να παίρνει την θέση ενός ακραίου επιθετικού του Τσιλιανίδη. Και αυτή είναι μια κίνηση, που δείχνει ότι ο προπονητής του Ηρακλή “φοβήθηκε” το παιχνίδι και ήθελε να κρατήσει τουλάχιστον την ισοπαλία για να τελειώνει τουλάχιστον από σήμερα με την υπόθεση πλέι-οφ.
Κάτι που αποδείχτηκε, κυρίως από την τελευταία κίνηση του Αργεντινού η οποία έγινε στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων, με τον Ματσούκα (φορ) να παίρνει την θέση του Ονουάτσι. Με συγχωρείτε και πάλι, αλλά στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων αλλαγή, σημαίνει δύο πράγματα. Ή καψόνι στον παίκτη που βάζεις στο παιχνίδι για τα επόμενα δύο λεπτά ή κερδίζεις χρόνο. Ότι κι αν από τα δύο συνέβη τελικά στον Ηρακλή δεν βγήκε καθώς στο επόμενο λεπτό δέχτηκε το τέρμα και πάει πλέον να τα παίξει όλα για όλα το επόμενο Σάββατο κόντρα στην Καρδίτσα.
Βέβαια ευθύνη γι’ αυτή την εικόνα, δεν έχει μόνο ο προπονητής. Έχουν ξεκάθαρα και οι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σπατάλησαν ένα ολόκληρο ημίχρονο χωρίς να δημιουργήσουν ούτε φάση, χωρίς πάθος στο παιχνίδι, χωρίς την επιθυμία να πιέσουν για να φτάσουν στη νίκη που θα τους έδινε κάτι παραπάνω από μια απλή ισοπαλία.
Ξεκάθαρα λοιπόν. Ο Ηρακλής πήγε για το “Χ”, δεν αγχώθηκε για τη νίκη και τελικά έχασε ακόμα και αυτό το ελάχιστο μαξιλάρι που θα του έδινε δυο εβδομάδες ηρεμίας. Κι αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει πρώτη φορά. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε και πέρσι με τα γνωστά αποτελέσματα, αλλά και κάθε φορά που ο Ηρακλής αντιμετώπιζε έναν θεωρητικά δύσκολο αντίπαλο και έπρεπε να τον κερδίσει. Την προηγούμενη σεζόν κόντρα στον Ολυμπιακό Βόλου και τον Παναιτωλικό, τη φετινή κόντρα στη Νίκη Βόλου, τον Αιγινιακό και την Καρδίτσα.
Προλαβαίνει να αλλάξει η εικόνα αυτή στα πλέι-οφ; Ας μπει πρώτα και βλέπουμε…
