Ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τον ΠΑΟΚ, έστω κι αν λόγω των οικογενειακών και επαγγελματικών συνθηκών, ο Κώστας Μακεδόνας στερείται της δυνατότητας να τον παρακολουθεί από κοντά.
Ο πολύ γνωστός τραγουδιστής (αλλά κι επαγγελματίας πιλότος) μιλάει στη FORZA για τις αναμνήσεις του ως φίλαθλος αλλά κι ως φωτορεπόρτερ (!), την εποχή που διέμενε ακόμη στη γενέτειρά του. «Εχοντας γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, η επιλογή να υποστηρίζω τον ΠΑΟΚ από μικρό παιδί ήταν απλή υπόθεση. Πολύ περισσότερο εξαιτίας της καταγωγής από το σόι της μητέρας μου, που ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία. Ηταν, λοιπόν, λογικό οι θείοι μου και τα μεγαλύτερα σε ηλικία ξαδέλφια μου να μου δώσουν τις σχετικές… κατευθύνσεις!» ανέφερε αρχικά.
Και συνέχισε: « Κι εγώ με τη σειρά μου, έκανα ΠΑΟΚτσή τον γιο μου. Βέβαια, από τη στιγμή που κατοικούμε στην Αθήνα, δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει την ομάδα από κοντά, παρά μόνο από την τηλεόραση. Τουλάχιστον, όντας ΠΑΟΚτσής, δεν πηγαίνει στις έδρες των αθηναϊκών ομάδων (σ. σ. γέλια)».
Θυμάστε την πρώτη φορά, που βρεθήκατε στην Τούμπα;
«Πήγαινα πολύ συχνά στην Τούμπα, τουλάχιστον μέχρι να μετακομίσω στην Αθήνα εξαιτίας των επαγγελματικών υποχρεώσεων. Καταλαβαίνετε ότι από εκείνο το σημείο και μετά οι παρουσίες μου στο γήπεδο αραίωσαν κατά πολύ. Όταν τυχαίνει, όμως, να βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, έχω φίλους, που με παίρνουν μαζί τους στην Τούμπα. Από τις εμπειρίες, που δεν πρόκειται να ξεχάσω, ήταν τα όσα βίωσα στο ντέρμπι του 1980 με τον Παναθηναϊκό και την …περίφημη διαιτησία του Νίκου Λίτσα. Ημουν μόλις 13 χρόνων, βρισκόμουν μέσα στο γήπεδο κι ο πατέρας με έναν θείο μου με περίμεναν έξω, κάνοντας βόλτες στους γύρω δρόμους. Ξέσπασαν μεγάλης έκτασης επεισόδια, εξαιτίας των άδικων σφυριγμάτων του διαιτητή. Και αγωνιούσα, όχι μην πάθω κάτι εγώ, αλλά μήπως χτυπήσουν ο πατέρας μου κι ο θείος μου έξω από το γήπεδο. Μπλέχτηκα κι εγώ στο γενικό χαμό, χωρίς να έχω εικόνα για το τι συνέβαινε εκτός Τούμπας. Κι αυτό το συναίσθημα ήταν σοκαριστικό για μένα, έκανα αρκετά χρόνια για να ξαναπάω στο γήπεδο».
Πηγαίνατε όμως πολύ συχνά και βλέπατε μπάσκετ στα παιχνίδια του Παλέ Ντε Σπορ.
«Ημουν κι εγώ αθλητής του μπάσκετ. Και είχα ένα φίλο, που έγραφε στον «Κόσμο του μπάσκετ», μια εφημερίδα της δεκαετίας του 1980. Μου έδωσε, λοιπόν, μια κάρτα ελευθέρας για τα εντός έδρας παιχνίδια του ΠΑΟΚ, του Αρη και του Ηρακλή. Και καθόμουν κάτω από τις μπασκέτες βγάζοντας φωτογραφίες με τη μηχανή μου για την εφημερίδα. Αφού, καμιά φορά, κοιτάζω παλιές βιντεοκασέτες και ψάχνω για να …ανακαλύψω τον εαυτό μου, αφού, πραγματικά, δεν υπήρχε εκείνο τον καιρό παιχνίδι, που να μην βρισκόμουν στο Παλέ. Βίωσα εκείνα τα χρόνια απίστευτες στιγμές. Θυμάμαι, χαρακτηριστικά, την παρουσία στη Θεσσαλονίκη του μεγάλου Μάικλ Τζόρνταν, που αγωνίζονταν ακόμη στο κολεγιακό πρωτάθλημα της Αμερικής. Και είχαμε φωτογραφηθεί μαζί του, κάνοντας και μια μίνι συνέντευξη. Γνώρισα από κοντά όλους τους σπουδαίους παίκτες εκείνης της εποχής, τους διεθνείς με την εθνική ομάδα, που έπαιζαν στον ΠΑΟΚ και τον Άρη. Και με ορισμένους απ’ αυτούς κρατώ ακόμη φιλία».
Από πρωταγωνίστρια, ωστόσο, η Θεσσαλονίκη κατέληξε, εδώ και πολλά χρόνια πλέον, σε φτωχό συγγενή του μπάσκετ.
«Δυστυχώς έτσι είναι. Αλλά επειδή όλα τα πράγματα είναι ένας κύκλος, πιστεύω ότι κάτι θα συμβεί στο μέλλον και η Θεσσαλονίκη θα έρθει ξανά στο προσκήνιο. Πάντως, η εποχή της δεκαετίας του 1980 ήταν φοβερή. Και η τότε εθνική μας ομάδα αποτελούνταν από παίκτες, που αγωνίζονταν κατά βάση στις μεγάλες ομάδες της πόλης. Και μόνο ένας-δύο διεθνείς ανήκαν σε συλλόγους της Αθήνας».
Δεν είστε μόνο τραγουδιστής, αλλά και επαγγελματίας πιλότος. Βρίσκετε χρόνο να βλέπετε κάποια έστω παιχνίδια του ΠΑΟΚ;
«Εξαιτίας ακριβώς της αεοροπορικής μου δραστηριότητας, λείπω εκτός Ελλάδος για 15-20 ημέρες το μήνα. Ηλπιζα, τώρα, που θα βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη για την παραστάσεις, να πήγαινα στην Τούμπα για να δω τον ΠΑΟΚ από κοντά. Αλλά η ατυχία είναι ότι τα ματς είναι κεκλεισμένων των θυρών. Είναι θετικό, πάντως, που η ομάδα έχει βρει στο πρόσωπο του Σαββίδη έναν ισχυρό οικονομικά παράγοντα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι χωρίς χρήμα δεν κινείται τίποτα. Είμαι από τους ρομαντικούς φιλάθλους του ποδοσφαίρου, αλλά στην εποχή του άκρατου επαγγελματισμού, το χρήμα αποτελεί την κινητήριο δύναμη. Και τα σχετικά κεφάλαια είναι απαραίτητα, προκειμένου μια ομάδα να πάει μπροστά».
Εχουν αρχίσει οι διαδικασίες, προκειμένου στο κοντινό μέλλον ο ΠΑΟΚ να αποκτήσει ένα νέο γήπεδο. Θα θέλατε κι εσείς να εξακολουθήσει να έχει έδρα την Τούμπα;
«Το νέο γήπεδο θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε. Αν, βέβαια, υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να χτιστεί στον υπάρχοντα χώρο, θα ήταν το ιδανικό, γιατί ΠΑΟΚ και Τούμπα είναι δύο έννοιες άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους. Αν, τελικά, γίνει κάπου αλλού, όλοι θα το συνηθίσουν».
Αρχής γενομένης από χθες, ο κόσμος της Θεσσαλονίκης, κι όχι μόνο, έχει την ευκαιρία να σας βλέπει και να σας ακούει από κοντά στην παράσταση «Τα τραγούδια της οθόνης».
«Είναι, ουσιαστικά, ένα αφιέρωμα στα τραγούδια που γέννησε η μικρή και μεγάλη οθόνη. Τραγούδια που όλοι γνωρίζουμε, είτε από τον παλιό, είτε από τον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, καθώς και από τις τηλεοπτικές σειρές. Παρέα είναι η Εύη Σιαμαντά, μια εξαιρετική τραγουδίστρια, κι αυτή από τη Θεσσαλονίκη, με την οποία είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν, μαζί και με τον Μίμη Πλέσσα. Κι από εκεί μου ήρθε η ιδέα να κάνουμε το συγκεκριμένο πρόγραμμα, επειδή θυμόμουν την Σιαμαντά να ερμηνεύει τραγούδια του Πλέσσα. Εχει ετοιμαστεί μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά και είμαστε χαρούμενοι, που θα την παρουσιάσουμε. Με συνοδεύει η ορχήστρα μου, που μ’ ακολουθεί παντού. Και με κορυφαίο μουσικό τον συνθέτη Κωνσταντίνο Βελλιάδη, που είναι επίσης από τη Θεσσαλονίκη. Εχω τραγουδήσει και στο παρελθόν στο Θέατρο Βεργίνα. Είναι ένας πολύ ωραίος χώρος, που σου παρέχει πολλές δυνατότητες και η σκηνή είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Είναι ότι πρέπει για τέτοιες δουλειές. Και η όλη παραγωγή είναι πολύ καλά οργανωμένη. Οι παραστάσεις θα δίνονται κάθε Παρασκευή και Σάββατο μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, με έξτρα παράσταση την Πέμπτη 26 Οκτωβρίου».
Πηγή : FORZA
