Το πιο περίεργο -και συνάμα ύπουλο- παιχνίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανήκει στο παρελθόν για την Εθνική, η οποία έδειξε για ένα ακόμα παιχνίδι σοβαρό πρόσωπο σε άμυνα και επίθεση, φτάνοντας εύκολα στη νίκη.
Οι Φιλιππίνες είναι μια ομάδα, που ναι μεν παλεύει κάθε παιχνίδι μέχρι τέλους, όμως -κακά τα ψέματα- σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να αποτελέσει φόβητρο για την «Επίσημη Αγαπημένη», η οποία έβγαλε τα δύο πιο εύκολα παιχνίδια του ομίλου (Σενεγάλη και Φιλιππίνες) με το απόλυτο των νικών. Η ομάδα του Τσοτ Ρέγιες βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στον Μπλατς, πράγμα απόλυτα λογικό, αλλά πόσο μπορεί να «πληγώσει» ένας παίκτης ένα σύνολο;
Οι άμυνες πάνω στον νατουραλιζέ άσο των Φιλιππίνων ήταν πολύ καλές και από τον Πρίντεζη και από τον Καϊμακόγλου και από τον Μπουρούση και παρά το νταμπλ-νταμπλ που κατέγραψε στην στατιστική του, δεν είχε υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Η πολύ καλή άμυνα που έχουμε δει σε αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια της διοργάνωσης από την μία έχουν να κάνουν με το επίπεδο των αντιπάλων, το οποίο δεν είναι και το υψηλότερο, από την άλλη, όμως, δείχνουν και την δουλειά που έγινε σε Αθήνα, Καρπενήσι και γενικά αυτές τις 30 μέρες της προετοιμασίας. Και μεγάλο μερίδιο σε αυτό έχει ο «πρωτομάστορας» της Εθνικής ομάδας, Φώτης Κατσικάρης.
Ο Έλληνας τεχνικός έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στην ομάδα και αυτό φαίνεται καθ’όλη την διάρκεια του αγώνα. Η δήλωσή του, άλλωστε στην προετοιμασία πως «αυτή η ομάδα είναι η χαρά της προπόνησης» μόνο τυχαία δεν μπορεί να είναι!
Πέραν της άμυνας, όμως, και στην επίθεση υπάρχουν κομμάτια, τα οποία δείχνουν πως η Εθνική έχει δουλευτεί αρκετά από τον Κατσικάρη και τους συνεργάτες του. Η διάθεση να πάει η μπάλα στα πρώτα λεπτά κάτω από το καλάθι, ώστε να «ταϊστούν» οι ψηλοί, ώστε να μπουν πιο γρήγορα στο κλίμα. Παράλληλα, υπάρχει αρκετή διάθεση και κίνηση χωρίς την μπάλα και αυτό βοηθάει ώστε να βγουν οι καταλληλότερες προϋποθέσεις για καλά σουτ, τρίποντα.
Εν πάση περιπτώσει, τα… εύκολα (αν υπάρχουν εύκολα σε τέτοιες διοργανώσεις) έφυγαν για την Εθνική, η οποία θα μετρήσει τις δυνάμεις της απέναντι σε Κροατία και Αργεντινή. Τέτοιου επιπέδου ομάδα, άλλωστε, θα αντιμετωπίσει στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της διοργάνωσης, τον χιαστί αγώνα των “16”, την… λεπτή κλωστή που καθορίζει την επιτυχία και την αποτυχία, αν προτιμάτε. Πάντως, για την ώρα τα σημάδια είναι θετικά, όμως οι αναμνήσεις τις Σλοβενίας είναι -ακόμα- νωπές. Χαμηλά το κεφάλι και συνεχίζουμε!
Κλείνοντας, καλό θα ήταν να γίνει αναφορά και σε μερικά πρόσωπα. Ο Πρίντεζης πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση, επιθετικά, με την γαλανόλευκη φανέλα, ο Μπουρούσης για ένα ακόμα παιχνίδι ήταν η σταθερή αξία του συνόλου, ο Βασιλειάδης ήταν εκεί όταν χρειάστηκε με τα τρίποντά του, «ξεκλειδώνοντας» την άμυνα των «Τζίλας». Όμως, είναι φανερό πως δεν υπάρχει το γρήγορο γκαρντ να παίξει στο «ένας με έναν» στην επίθεση, αν και ο Ζήσης τα πήγε καλά σήμερα. Ο Καλάθης, στο τέταρτο παιχνίδι του μετά την τιμωρία του, έδειξε σε κάποια σημεία να χάνεται, όμως αυτό είναι κάτι απόλυτα λογικό. Με τον καιρό θα βελτιώνεται σταδιακά. Άλλωστε, τον Καλάθη ο Κατσικάρης και η Εθνική τον χρειάζονται στα παιχνίδια που χρειάζονται.. guts!
