Τελικά είναι ωραία τα πράγματα “έξω απ’ το χορό”. Αυτό, τουλάχιστον, ένιωσα μέσα μου στους κάμποσους μήνες της ”αποχής μου” από τα ελληνικά Μ.Μ.Ε, από τις εκδόσεις “ΠΗΓΑΣΟΣ” συνειδητά κι από την ΕΡΤ Α.Ε. με τη συνείδηση (λέμε τώρα) του Καψή, ενός Γκίκα Μάναλη, κτλ.
Τελικά είναι ωραία να βλέπεις τα άσχημα πράγματα ”απ’ έξω” γιατί δεν έχεις την υποχρέωση να καταπιαστείς με δαύτα για να ταίσεις τα παιδιά σου. Δηλαδή, να κάνεις τη ”βρώμικη δουλειά”, γιατί στην Ελλάδα η δημοσιογραφία είναι ένα είδος ”βρώμικης δουλειάς”, όχι με την έννοια που πηγαίνει κατευθείαν το μυαλό σου. Ναι, υπάρχουν βρωμιάρηδες στο χώρο, ναι συναντάς τύπους της σπέκουλας και της διαπλοκής στα ελληνικά media, αλλά στο διάβα σου βρίσκεις και τους άλλους. Τους καθαρούς, τους αξιοπρεπείς, τους πραγματικούς δημοσιογράφους.
Τέτοιον έχω και τον Κουβεντίδη κι αυτός ήταν ο λόγος, που είπα να πιάσω αυτή τη ”γωνιά” που μου άφησε για να τα λέμε ”όταν” κι ”όποτε”. Επειδή ”κοπλιμέντα συνηθίζω να κάνω μόνον στις κοπέλες” που λέει εδώ πέρα και ο φίλος μου ο Βασίλης, αφήνω τον Κουβεντίδη να χτυπάει 18ωρα πάνω από το νεογέννητο, διαδικτυακό, παιδί του, περιμένοντας και μια άλλη φωτογραφία μου χωρίς κασκόλ. Του είπα όταν λιώσουν τα χιόνια θα την αλλάξουμε.
Από ‘κει και πέρα, όσοι δεν γνωριζόμαστε θα μας δοθεί η ευκαιρία να γνωριστούμε. Για τους υπόλοιπους, γνωστούς και φίλους, χαίρομαι που θα βρεθώ κάπως πιο κοντά σε παλικάρια, όπως ο Διαμαντής (ένας είναι ο Διαμαντής στην πόλη) με τον οποίο ”είμαστε αντίπαλοι στα 90΄” αλλά τα λέμε καλά έξω από το γήπεδο. Πολύ καλά.
Βέβαια για την τρέχουσα και την επόμενη σεζόν δεν είμαι πουθενά αντίπαλος με τον Διαμαντή, διότι παίζω με την Τριγλία και την Βάρη (που γνώριζα μέχρι πέρυσι για το παϊδάκι της), αλλά πόσοι έμειναν; 13, 14, μήνες και θα ‘μαι ξανά εκεί που ανήκω, ως διεκδικητής τίτλων (θέλω να ελπίζω). Πραγματικός κι όχι στα λόγια (θέλω πάλι να ελπίζω).
Σε ”τίτλους ειδήσεων” θα σταθώ σε κάποια γεγονότα των τελευταίων ημερών, έτσι όπως τα πέρασα από το ”φίλτρο” του μυαλού μου χωρίς δεύτερη σκέψη. Η πρώτη σκέψη μετράει, η δεύτερη είναι fake, οπότε αρέσει – δεν αρέσει αυτά σκέφτηκα:
Ο παθιασμένος ΠΑΟΚ του αγώνα με τον Ολυμπιακό, μου θύμισε την ΑΕΚ που περίμενε δυο φορές το χρόνο για να νικήσει την ίδια ομάδα και να ”στήσει γάμο”. Έτσι δεν φτιάχνεις ομάδες με προοπτική. Αντίθετα αποκτάς προοπτικές σε μελλοντική αποδόμησή τους (αν συνεχίσεις με τα ίδια μυαλά).
Ο Άρης πηγαίνει στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ, όπως πήγαινε και η ΑΕΚ στο ”ντέρμπι” του ΟΑΚΑ με τον Πανθρακικό. Εδώ θα έβαζα τίτλο ”λίγο πριν του ντου”.
Ο Παναθηναϊκός ”το πάει καλά το έργο”. Αν όμως δεν ρίξουν το καλοκαίρι 5-6 εκατομμύρια σε αυτή την ομάδα για να την ενισχύσουν όπως της αρμόζει, του χρόνου τέτοια εποχή θα ‘ναι κάπου εκεί. Δεκαπέντε με είκοσι βαθμούς μακριά από την κορυφή. Το ”νέοι, με καρδιά και με ψυχή” δεν είναι για χόρταση αν θέλεις να χτυπήσεις τίτλο.
Γελάω με τη μάχη της ουράς και τις εντυπωσιακές μεταμορφώσεις ομάδων που πήγαιναν μπουσουλώντας μέχρι και πριν από 3-4 βδομάδες. “Τριάρες” από ‘δω, ”τεσσάρες” από ‘κει και πάει λέγοντας. Όρεξη να ‘χουμε να απολαμβάνουμε καρτούν.
Για τον Ολυμπιακό δεν θέλω να πω κάτι. Θα μιλήσω μετά την επόμενη εμφάνιση του Σάββα Θεοδωρίδη.
