Με λύπη, οι λάτρεις του ποδοσφαίρου, διαπιστώνουν τα τελευταία χρόνια την παρατεταμένη κάμψη του ιταλικού πρωταθλήματος. Ένα πρωτάθλημα που αποτελούσε την επιτομή της τακτικής, του πάθους, της ανταγωνιστικότητας, που δεν του έλειπε και το ταλέντο. Το ποδόσφαιρο γεννήθηκε στην Αγγλία, για πολλούς όμως, έγινε επιστήμη στην Ιταλία.
Οι Ιταλοί αφιερώθηκαν στο άθλημα, το μελέτησαν, ήταν οι πρώτοι που τόλμησαν να βάλουν τη σκοπιμότητα πάνω από το θέαμα. Αποτέλεσμα; Οι ιταλικοί σύλλογοι έχουν κατακτήσει συνολικά 12 φορές το Τσάμπιονς Λιγκ και φυσικά η εθνική ομάδα της χώρας έχει στεφθεί 4 φορές πρωταθλήτρια κόσμου! Δυστυχώς, μετά το σκάνδαλο των στημένων αγώνων, παρόλο που η ιταλική δικαιοσύνη δεν δίστασε να υποβιβάσει τη Γιουβέντους και να της αφαιρέσει τίτλους, το ιταλικό πρωτάθλημα έχασε σε αίγλη και σταδιακά και σε ποιότητα.
Η Ίντερ και η Μίλαν έχουν πάρει την κάτω βόλτα εδώ και κάποια χρόνια, λόγω των προβληματικών διοικήσεών τους. Ακόμη, χαρακτηριστικό της πτώσης του Καμπιονάτο, είναι το γεγονός ότι Έλληνες ποδοσφαιριστές που δεν ξεχώριζαν στις ελληνικές ομάδες τους, βρίσκουν εύκολα δουλειά στην Ιταλία και μάλιστα με φανέλες βασικών. Εξαιρέσεις ίσως αποτελούν ο Μανωλάς και ο Τοροσίδης. Ωστόσο, μετά από μια 7ετία περίπου ξηρασίας, τα πράγματα δείχνουν να παίρνουν ένα διαφορετικό δρόμο. Οι μεταγραφικές κινήσεις των ιταλικών ομάδων μας προϊδεάζουν επιτέλους για μία κούρσα από τα παλιά!
Σαφώς, η σημαντικότερη εξέλιξη συνετελέστη πριν την αρχή της μεταγραφικής περιόδου. Πρόκειται για τις διοικητικές εξελίξεις σε Ίντερ και Μίλαν. Οι δύο ομάδες άλλαξαν αφεντικά και οι νέοι παράγοντες φαίνονται πρόθυμοι να δαπανήσουν χρήματα για να φέρουν τις ομάδες τους στην κορυφή. Εξάλλου δεν νοείται Καμπιονάτο χωρίς δυνατές τις δύο αυτές σπουδαίες ομάδες του Μιλάνου. Με λίγα λόγια, έχει σχηματιστεί μία πεντάδα εξάδα ομάδων, που φαντάζουν ικανές να αντέξουν στον μαραθώνιο του 2015-2016, άλλες σε μικρότερο και άλλες σε μεγαλύτερο βαθμό.
Πρώτη και καλύτερη η πρωταθλήτρια και φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ, η Γιουβέντους, όμως, ότι η απόσταση με τους ανταγωνιστές της δεν είναι τόσο μεγάλη πλέον. Η φυγή τριών πυλώνων της ομάδας ( Πίρλο, Βιντάλ, Τέβεζ ) δεν θα είναι ανώδυνη. Ο Κεντίρα είναι σίγουρα ένα πολύ καλό εργαλείο, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει τις πινελιές του “μαέστρο” Αντρέα Πίρλο. Από την άλλη, λογικά θα συνεισφέρει περισσότερα στην αμυντική λειτουργία από τον Ιταλό. Ο Βιντάλ έμεινε αναντικατάστατος και αυτό θα στοιχίσει στους ασπρόμαυρους. Στις θέσεις των φορ, ο Μάντζουκιτς φαντάζει ικανός διάδοχος του Τέβεζ, ενώ υπάρχουν και οι Μοράτα, Γιορέντε και οι νεοφερμένοι Ζάζα και Ντιμπαλά. Αυτή είναι και η θέση που επένδυσε η Γιούβε τα πιο πολλά λεφτά, δαπανώντας για τις μεταγραφές των Μάντζουκιτς, Ζάζα και Ντιμπαλά 68εκ. ευρώ. Ίσως θα είναι λίγο χειρότερη από πέρσι…
Έτοιμη να μείνει μέχρι τέλους στη μάχη για τον τίτλο παρουσιάζεται η Ρόμα. Η συμφωνία με τη Σίτυ για τη μεταγραφή του Τζέκο, έρχεται να επιβεβαιώσει με τον καλυτερο τρόπο ότι οι Ρωμαίοι έχουν μεγάλες φιλοδοξίες. Ενισχύθηκαν στις θέσεις που πέρσι πονούσαν αρκετά. Ο Σέζνι θα είναι ο βασικός τερματοφύλακας, αντί του προβληματικού Ντόνι, ενώ στο πρόσωπο του Τζέκο βρήκαν το φονιά που τους έλειπε. Ένα σημείο αναφοράς για την επίθεση.
Ουσιώδης επίσης ο δανεισμός του Σαλάχ από την Τσέλσι. Στο χώρο του κέντρου η Ρόμα είναι υπερπλήρης και ο Ρούντι Γκαρσία έχει ευχάριστους πονοκεφάλους. Εκεί που υστερεί και μέχρι στιγμής δεν έχει κάνει κάποια κίνηση είναι η άμυνα. Χρειάζεται αριστερό μπακ και ίσως και έναν κεντρικό αμυντικό. Αναμένουμε να δούμε πώς θα καλύψουν αυτά τα κένα ως το τέλος των μεταγραφών.
Μετακινούμαστε στο Μιλάνο, και αρχίζουμε με τη Μίλαν. Επιθετική γραμμή φωτιά επιδιώκουν να σχηματίσουν οι Ροσσονέρι, ξοδεύοντας 38εκ. για τους Μπάκα και Λουίς Αντριάνο. Αμφότεροι ήταν πρωταγωνιστές σε Σεβίλλη και Σαχτάρ και το ταλέντο τους δεν αμφισβητείται. Αν σκεφτεί κανείς και τους Νιανγκ, Πατσίνι, Τσέρτσι και Σούσο, καταλαβαίνει ότι μιλάμε για ένα πολύ δυνατό επιθετικό ρόστερ. Στην άμυνα ήρθε ο Αντονέλι, ενώ εκεί που έχει πρόβλημα ποιότητας είναι στους κεντρώους. Λογικά, όλο και κάτι θα πάρει και εκεί.
Η αντίπερα όχθη του Μιλάνου, η Ίντερ ξόδεψε ακόμη πιο πολλά χρήματα. Φοβερή κίνηση ο Μιράντα, θα είναι άλλη ομάδα αμυντικά. Καλός παίκτης ο Σακίρι, θα δώσει λύσεις στη δημιουργία. Επίσης, χρήσιμη μεταγραφή ο Γιόβετιτς, ο οποίος δεν πήρε τις ευκαιρίες που έπρεπε στη Σίτυ. Λογικά, θα πάρει τη φανέλα σπίτι του. Οι Νερατζούρι έχουν ποιοτικούς παίκτες, κυρίως Λατίνους, αυτό που τους κρατάει πίσω είναι η απουσία ηγετικών προσωπικοτήτων και η αμυντική απειθαρχία. Φέτος μάλλον θα είναι αρκετά καλύτεροι.
Στα ίδια επίπεδα με πέρσι θα κυμανθούν η Λάτσιο και η Νάπολι. Αμφότερες δεν έχασαν παίκτες, ενώ ειδικά η Λάτσιο, που ήταν η ευχάριστη έκπληξη πέρσι, θα παρουσιαστεί μάλλον καλύτερη αφού η διατήρηση του κορμού της ενισχύει την ομοιογένεια. Η Νάπολι ίσως έχει θέμα στον τερματοφύλακα με την αποχώρηση του Ρέϊνα. Περιμένουμε να δούμε και το στυλ παιχνιδιού που θα υιοθετήσει ο διάδοχος του Ράφα Μπενίτεθ, ο Μαουρίτσιο Σάρι που ήρθε από την Έμπολι. Προβλέπεται ένας πιο αμυντικός προσανατολισμός, που μάλλον της ταιριάζει κιόλας. Και οι δύο ομάδες θα κάνουν ζημιές αλλά δεν θα διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Θα είναι ανταγωνιστικές πάντως.
Κάπως έτσι θα είναι πάνω κάτω το Καμπιονάτο που ξεκινά μαζί με το δικό μας πρωτάθλημα, στις 22 και 23 Αυγούστου. Ποιοτικότερο και με περισσότερους ανταγωνιστές, μας κάνει να το περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον…
