Αφού πέρασαν λίγες ώρες μετά το τέλος του Άρης-ΠΑΟΚ κι αφού εξακολουθεί να βρίσκεται σε εξέλιξη η μονομαχία για το ποιος την έχει πιο μεγάλη και ποιος είναι ο μεγαλύτερος μάγκας και λαϊκιστής, ας δούμε λίγο την ουσία.
Ο Άρης δεν έπεσε χθες. Για την ακρίβεια δεν έπεσε ακόμη, αφού μαθηματικά έχει ελπίδες, αλλά ας μην γελιόμαστε. Το παραμύθι οδεύει προς το τέλος του και θεωρώ πως από σήμερα κιόλας θα έπρεπε να γίνουν κινήσεις προς την επόμενη ημέρα.
Σε αυτή την φάση δεν θα έπρεπε να είναι αδιάφορο σε ποια κατηγορία θα παίξει ομάδα. Πραγματικά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Πρέπει να γίνει η μεγάλη προσπάθεια, ώστε να βρεθεί ο τρόπος, που ο Άρης θα αντέξει οικονομικά και θα μπορέσει να να βγάλει την σεζόν στην Football League.
Τρόποι και λύσεις υπάρχουν,αλλά… Υπάρχει, πάντα, το μεγάλο αλλά… Ποιος θα βγει μπροστά; Το σενάριο με τον λεφτά, που θα τα χώσει και θα σώσει την ομάδα, το βλέπω μακρινό. Αν υπήρχε, θα είχε ήδη γίνει. Εκτός κι αν «παίζει» κάτι, που το κρατούν κρυφό (μακάρι να ισχύει αυτό και να μην είναι ευσεβής πόθος που απλά κυκλοφορεί σαν φήμη). Για το τελευταίο, σας προλαβαίνω και λέω ότι δεν ξέρω κάτι. Ούτε προσδοκίες θέλω να δημιουργώ.
Κάνοντας μια πρόβλεψη, θα πω ότι με το τυπικό φινάλε της σεζόν, η νυν διοίκηση θα αποχωρήσει και θα αναλάβει η ΚΜΑ. Από κει και πέρα όμως τι; Χωρίς λεφτά, δεν γίνεται δουλειά. Είναι πολύ πιθανό, να βγουν οι βετεράνοι μπροστά. Θα προσπαθήσουν να σώσουν την παρτίδα. Να μιλήσουν με τους πιστωτές. Να επιδιώξουν νέες συμφωνίες. Σε βάθος χρόνου. Αν τα καταφέρουν, καλώς. Αν όχι, δύσκολα τα πράγματα.
Το ότι ο Άρης δεν πέθανε και δεν θα πεθάνει ποτέ, δεν είναι υπερβολή ή παρηγοριά της στιγμής. Ο Άρης χθες κέρδισε κι ας ήρθε ισοπαλία το ματς. Ο κόσμος συσπειρώθηκε κι έστειλε, με τον πλέον πειστικό τρόπο, το μήνυμα ότι θα είναι και πάλι εκεί. Το θέμα είναι το μετά. Το αύριο που λένε. Επανεκκίνηση. Ίσως. Αλλά πώς; Ας μας φωτίσει όλους ο Θεός…
ΥΓ: Για το ματς στο Χαριλάου δεν θέλω να πω πολλά. Άνευ ουσίας. Μόλις ηρεμήσουν τα πνεύματα θα καταλάβετε όλοι πόσο λάθος και πόσο υποκριτικές είναι ορισμένες συμπεριφορές. Από όλους για να μην παρεξηγηθώ.
ΥΓ1: Για τον Βανγκέλι και τον Αθανασιάδη, που ξέφυγαν στις δηλώσεις τους, μπορώ να βρω ένα ελαφρυντικό. Έχουν γαλουχηθεί σε αυτές τις ομάδες. Είναι επαγγελματίες, αλλά δεδομένα υπάρχει και έντονο συναισθηματικό δέσιμο. Όλα τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση.