Σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης ο Βασίλης Ρόβας μίλησε για το 2015 που φεύγει, τον Άρη αλλά και την φυγή του από την ΑΕΚ και τι τον πίκρανε σε αυτή.
Αναλυτικά τα όσα είπε στην εφημερίδα «Metrosport»:
Βασίλη, ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε με απόλυτα θετικό πρόσημο και με διαφορά ασφαλείας μάλιστα από τον δεύτερο. Προσωπικά τι «γεύση» σου αφήνει;
«Αν εξαιρέσουμε τη μία και μοναδική μας ήττα στη Δράμα, που προσωπικά με πόνεσε γιατί ξέραμε ότι ο κόσμος του Αρη ήθελε να νικήσουμε σε αυτό το παιχνίδι και ήταν θέμα γοήτρου, κατά τα άλλα η ομάδα έκανε τρομερό πρώτο γύρο. Ξεκινήσαμε την σεζόν με προβλήματα, δίχως προετοιμασία. Εγιναν όλα τόσο γρήγορα και δεν υπήρχε η πολυτέλεια τού χρόνου για να δουλέψουμε σαν σύνολο. Αυτό που βοήθησε στην πορεία πρωταθλητισμού είναι οι εξαιρετικοί χαρακτήρες που υπάρχουν στα αποδυτήρια του Αρη και η σπουδαία δουλειά του κ. Αναστόπουλου. Το δύσκολο δεν είναι να φτιάξεις μία καλή ομάδα. Το δύσκολο είναι να χτίσεις αποδυτήρια με καλούς χαρακτήρες. Από εκεί ξεκινάει η βάση για να έχει μία ομάδα διάρκεια».
Υπάρχει κάτι που σε προβλημάτισε στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος;
«Επειδή γνωρίζω καλά την κατηγορία θα πω ότι το σημαντικότερο είναι οι τρεις βαθμοί ώστε να μπορέσεις να βγεις από τον βούρκο της Γ’ Εθνικής. Ο κόσμος του Αρη –και δικαιολογημένα νομίζω- έχει υψηλές προσδοκίες και περιμένει να δει καλό ποδόσφαιρο. Από αυτή την κατηγορία, όμως, δεν έχεις να κερδίσεις τίποτα. Για αυτό και η είδηση είναι όταν ο Αρης χάνει βαθμούς, όχι όταν κερδίζει».
Θα την χαρακτήριζες χρονιά-μαρτύριο;
«Είναι μεγάλο! Υποχρεούμαστε, όμως, να την ξεπεράσουμε το συντομότερο αφήνοντάς την μία για πάντα πίσω. Κανένας δεν θα θυμάται από το καλοκαίρι, αν παίξαμε καλά σε ένα παιχνίδι της Γ’ Εθνικής ή δεν παίξαμε. Οπότε στόχος είναι να ξεμπερδεύουμε γρήγορα για να δημιουργήσουμε από τώρα μία ομάδα ισχυρή που θα πρωταγωνιστήσει παντού από τη νέα αγωνιστική χρονιά. Και στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και στο Κύπελλο. Εχει τα εχέγγυα ο Αρης για να πετύχει πολλά. Εχει διοίκηση, προπονητή, αποδυτήρια και το βασικότερο; Είναι ο Αρης!».
Το… μαξιλαράκι ασφαλείας από τον δεύτερο της βαθμολογίας έχει φέρει μήπως μία δόση εφησυχασμού στα αποδυτήρια;
«Το παν σε όλες τις δουλειές, έτσι και στο ποδόσφαιρο, είναι η ψυχολογία. Βλέπεις μία ανηφόρα και λες, πώς θα την ανέβω; Αρα όταν είσαι μπροστά και κοντά στην κορυφή πας πιο χαλαρά, ίσως κάποιες φορές επειδή είσαι πρώτος και υπεροπτικά. Το ποδόσφαιρο είναι δύσκολο, όμως, είναι επικίνδυνο. Αν είσαι σοβαρός μέχρι το τέλος της ανηφόρας, μόνο τότε δείχνεις ότι σέβεσαι αυτό που κάνεις και είσαι επαγγελματίες. Ετσι πρέπει και έτσι το βλέπουμε και εμείς».
Υπάρχει κάτι που σας λέει ο Νίκος Αναστόπουλος για να σας κρατήσει πιο «ζεστούς;»
«Είναι προπονητής που ξέρει τι θέλει και πότε στο ζητάει. Τον έχω ζήσει και στο παρελθόν. Ξέρει πότε θα κάνει πλάκα και πότε όχι. Η αρχή του είναι να μην υπάρχει ούτε μία χαλαρή μέρα! Τον απολογισμό του, πάντως, τον κάνει πάντα στο τέλος».
«Θέλω τίτλο με τον Αρη»
Παρά την έλλειψη προετοιμασίας έχεις εξελιχθεί σε έναν από τους πλέον σταθερούς παίκτες της ομάδας και μάλιστα έρχεσαι δεύτερος στη λίστα με τα λεπτά συμμετοχής (σ.σ.: 1.169’)…
«Εχω μάθει να είμαι αγωνιστής στη ζωή μου. Πριν έρθω στον Αρη είχα αφήσει τον εαυτό μου ελεύθερο, έκανα δύο μήνες μόνος μου προπόνηση γιατί στην ΑΕΚ με είχαν παραγκωνισμένο παρότι μου είχαν τάξει άλλα. Ξέρω όμως τις δυνατότητές μου, αν και πάντα έφτανα στην πηγή αλλά νερό ποτέ δεν έπινα λόγω άλλων καταστάσεων. Χωρίς να θέλω να φανώ υπερόπτης ή εγωιστής, έχω στην καριέρα μου έξι ανόδους, φέτος θα είναι η έβδομη και του χρόνου από την FootballLeague στην SuperLeague θα είναι η όγδοη! Ο πρωταθλητισμός είναι παντού ίδιους. Δεν αλλάζει από κατηγορία σε κατηγορία. Την ίδια δουλειά χρειάζεται, την ίδια ηρεμία, την ίδια υπομονή και προσωπικότητα. Ελπίζω πέρα από τις ανόδους με τον Αρη, που για μένα θα μετρήσουν σαν κάτι το σημαντικό, να πανηγυρίσω και έναν τίτλο».
Το 2015 τι σου αφήνει;
«Δυστυχώς μία πικρία από τον τρόπο που έφυγα από την ΑΕΚ. Πήρα μόνο υποσχέσεις, αυτό με πείραξε. Είμαι όμως επαγγελματίας και σέβομαι την κάθε φανέλα που φοράω. Το κεφάλαιο «ΑΕΚ» για μένα έκλεισε οριστικά. Είμαι στον Αρη και νιώθω ευτυχισμένος που επέστρεψα, νιώθω περήφανος και θα δώσω τα πάντα».
Από την πρώτη σου θητεία στον Αρη μέχρι φέτος, στην επιστροφή σου, πιστεύεις ότι ωρίμασες σαν προσωπικότητα και σαν ποδοσφαιριστής;
«Είμαι σίγουρα πιο ώριμος. Παλαιοτέρα με επηρέασαν πράγματα και καταστάσεις. Τα έχω αφήσει όλα πίσω μου. Ξέρεις, είναι ωραίο να έχεις όνειρα και φιλοδοξίες. Να κάνεις λάθη, αλλά να μαθαίνεις από αυτά και να μην τα επαναλαμβάνεις. Τα καλά μου χρονιά είναι τώρα και μέχρι να τελειώσω το ποδόσφαιρο έχω να δώσω ακόμα πολλά. Νιώθω εξαιρετικά στον Αρη και με την εμπειρία μου μπορώ να προσφέρω σε αυτή την ομάδα για να φτάσουμε ψηλά».
«Κυνηγάω… για τον ξάδερφό μου»
Τον ελεύθερο χρόνο σου τον περνάς με τα σκυλιά σου ή στο βουνό, για κυνήγι. Πως και γιατί ξεκίνησες αυτό το χόμπι;
«Δεν είναι κάτι καινούργιο. Το μικρόβιο το είχα από μικρός. Ο θείος μου έχει τρέλα με το κυνήγι και πρόσφατα έχασα τον ξάδερφό μου. Τότε, υποσχέθηκα ότι θα του φτιάξω ένα εκτροφείο με σκυλιά, τα οποία και νιώθω σαν παιδιά μου. Ειλικρινά δεν με νοιάζει τι λέει ο κόσμος για το κυνήγι και το χόμπι μου. Η βιτρίνα της δουλειάς μου άλλωστε, είναι το γήπεδο. Το κάνω μεταξύ άλλων για τη μνήμη του ξαδέρφου μου και για αγαπημένο μου θείο. Ο κόσμος έχει δικαίωμα να λέει ότι θέλει, αρκεί να μην είναι κακοπροαίρετος και εμπαθής».
