Κυριακή 4 Ιουλίου 2004. Ο μεγάλος τελικός. Λισαβόνα. Ντα Λουζ. Πορτογαλία εναντίον Ελλάδας: ένα βήμα πριν το θαύμα! Ένα θαύμα που μιάμιση ώρα μετά έγινε πραγματικότητα…
Η Πορτογαλία ήταν αήττητη στα τελευταία 30 ματς που έδωσε στη Λισαβόνα. Από το 1987 δηλαδή! Εκείνη τη βραδιά έμαθε με οδυνηρό τρόπο ότι καίγεται κανείς και στο τριάντα ένα. Τη νικήσαμε στο Πόρτο και ξανά στη Λισαβόνα. Εκείνο το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα είχε το ιδανικό σλόγκαν: «Impossible is Nothing». Τίποτα δεν είναι αδύνατο!
Οι Πορτογάλοι μπήκαν στο γήπεδο με τις προσδοκίες ενός ολόκληρου έθνους να βαραίνουν τους ώμους. Στο «Ντα Λουζ» έφτασαν δύο ώρες πριν από το ματς με πομπή Ρωμαίου αυτοκράτορα. Μέχρι και ιππείς τούς συνόδευσαν ώς τις πύλες του σταδίου!
Η υπεροχή τους αποδείχθηκε φλύαρη στα πρώτα 45 λεπτά. Στην πραγματικότητα, τη μοναδική μεγάλη φάση του α’ ημιχρόνου (με εξαίρεση δύο φιλόδοξα σουτ των Μιγκέλ, Μανίσε) τη δημιούργησε στο 16ο λεπτό η ελληνική ομάδα, με μαγικό «τετράγωνο» Σεϊταρίδη, Βρύζα, Κατσουράνη, Χαριστέα, σε μία από τις υποδειγματικές αντεπιθέσεις της.
Και φτάνουμε στο 56ο προς 57ο λεπτό. Το σκηνικό, αγγελικά πλασμένο, είχε στηθεί για το γκολ του ελληνικού θαύματος. Γκολ πλασμένο από αγγέλους: Αγγελος (Μπασινάς) στο κόρνερ, Αγγελος (Χαριστέας) στην κεφαλιά. Γκοοοοοοολ! Μυριόστομη η κραυγή, ακούστηκε από τις εξέδρες του «Ντα Λουζ» μέχρι την Ελλάδα. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας, μέχρι τη φωταγωγημένη πρωτεύουσα των Λουζιτανών. Και μέχρι την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία.
Ακολούθησε το ημίωρο του μαρτυρίου. Κουρασμένη η Εθνική αλλά με τον ανεπανάληπτο οίστρο του τροπαίου (έλαμπε από τη φυσούνα και φώτιζε τα πρόσωπα των διεθνών μας), οπισθοχώρησε και άφησε χώρο στους οικοδεσπότες. Με Ρούι Κόστα αντί του -νικημένου κατά κράτος στη φάση του γκολ- Κοστίνια, η Πορτογαλία έριξε όλα τα χαρτιά στην πράσινη τσόχα του τελικού. Ο Αντώνης Νικοπολίδης έσωσε δύο φορές (από Ρονάλντο, Φίγκο), χάρισε ανάσες. Σε μια άλλη περίπτωση, ακόμα πιο δύσκολη, βγήκε κι έκλεισε τον ορίζοντα του Ρονάλντο, ο οποίος είχε νικήσει το τεχνητό οφσάιντ (άουτ, ψηλά). Στο 80’ εξουδετέρωσε και τη βολίδα του Ρ. Καρβάλιο.
Με κάθε δευτερόλεπτο που κυλούσε, με κάθε ρήγμα που εμφανιζόταν το βάσανο γινόταν ανυπόφορο. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν το πιο γλυκό βασανιστήριο. Το μόνο που άγγιξε την εστία του Νικοπολίδη ήταν ένας τρελός Καταλανός, που εισέβαλε στον αγωνιστικό χώρο στο 86′ με σημαία της Μπαρτσελόνα, έκανε μια κούρσα 50 μέτρων και… καρφώθηκε στα δίχτυα. Εγινε και το… καθιερωμένο θαύμα στο 88′ (πλασέ του Φίγκο εξοστρακίστηκε στο πόδι του Φύσσα, έφυγε σύρριζα έξω), ήρθε η καρδιά μας στη θέση της. Πέντε λεπτά «καθυστερήσεις», έδειξε ο τέταρτος Αντερς Φρισκ. Τίποτα δεν άλλαξε…
Ο Γερμανός ρέφερι Μάρκους Μερκ έδειξε κίτρινες κάρτες στους Μπασινά (για χέρι στο 44′), Σεϊταρίδη (καθυστέρηση, 62′), Φύσσα (επικίνδυνο παιχνίδι, 67′), Παπαδόπουλο («επαγγελματικό» φάουλ στο 85′), Κοστίνια, Νούνο Βαλέντε.
ΕΛΛΑΔΑ: Νικοπολίδης, Δέλλας, Καψής, Σεϊταρίδης, Κατσουράνης, Φύσσας, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (76′ Βενετίδης), Χαριστέας, Βρύζας (81′ Παπαδόπουλος).
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Ρικάρντο, Μιγκέλ (43′ λόγω τραυματισμού Π. Φερέιρα), Ζ. Αντράντ, Ρ. Καρβάλιο, Νούνο Βαλέντ, Μανίσε, Κοστίνια (61′ Ρούι Κόστα), Ρονάλντο, Ντέκο, Φίγκο, Παουλέτα (72′ Νούνο Γκόμες).
