Έφτασε κι ο τελικός του Euro και τα μεσάνυχτα της Κυριακής θα μάθουμε τον νέο πρωταθλητή Ευρώπης.
Όσο κι αν αγαπάμε ωραία και συμπαθητικά παραμυθάκια, όπως της Δανίας, που όλοι μας θέλαμε να προχωρήσει, ειδικά μετά το συμβάν με τον Έρικσεν, αλλά κι επειδή είναι ένας λαός που έχει ωραία ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) κουλτούρα, ή της Σουηδίας, ή της Κροατίας, ή ακόμη και της Ελβετίας, γεγονός είναι ότι στο τέλος της ημέρας, υπάρχει ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.
Στον τελικό είναι δύο χώρες που το αξίζουν. Έστω κι αν η Αγγλία προκρίθηκε σ΄ αυτόν με ένα ανύπαρκτο πέναλτι.
Νομίζω πως είναι ποδοσφαιρική δικαιοσύνη να δούμε σ΄ αυτόν τον τελικό την Ιταλία με την Αγγλία.
Η Ιταλία είναι μια ποδοσφαιρική σχολή που έχει εξελιχτεί. Το 2006 κατέκτησε το Μουντιάλ, παίζοντας ένα όχι και τόσο παραγωγικό ποδόσφαιρο. Σήμερα, χωρίς τους ΠΑΙΧΤΑΡΑΔΕΣ του 2006, μπορεί να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο. Οι Ιταλοί έχουν δουλέψει, αξίζουν την επιβράβευση, έχουν μια ωραία Εθνική, στην οποία είναι βασικοί παίκτες της Αταλάντα και της Σασουόλο. Αυτό έχει τη σημασία του. Δημιούργησαν κι άλλες ποδοσφαιρικές εστίες πέραν των παραδοσιακών.
Η Αγγλία είναι μια άλλη ιστορία, είναι μια χώρα που λατρεύει το ποδόσφαιρο, είναι κομμάτι της κουλτούρας της. Το τι σημαίνει ποδόσφαιρο για τους Άγγλους, το καταλαβαίνεις αν πας να δεις Τσάμπιονσιπ ή ακόμη παρακάτω. Θα έχω να λέω ότι ένα από τα παιχνίδια που απόλαυσα περισσότερο στο γήπεδο, ήταν το Μίλγουολ – Μπέρμιγχαμ, πληρώνοντας 28 λίρες.
Στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η Ιταλία, η Αγγλία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν τον ρόλο της ατμομηχανής και η προσέγγισή τους στο ποδόσφαιρο, είναι πλέον αντικείμενο ακαδημαϊκών σπουδών στις χώρες αυτές.
Είναι πέντε μεγάλες χώρες που αγαπούν το ποδόσφαιρο, το έχουν εξελίξει, το έχουν φτάσει εδώ που είναι σήμερα.
Παράγουν ασταμάτητα υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστές, έχουν δημιουργήσει ένα εντυπωσιακό προϊόν που καταγράφει ολοένα και μεγαλύτερους τζίρους και έφτιαξαν μια αθλητική βιομηχανία που προσφέρει διασκέδαση σε εκατομμύρια κόσμο και πολλά χρήματα που γεμίζουν πολλές τσέπες.
Αν πάει να δει κανείς ένα παιχνίδι στην Πρέμιερ Λιγκ, ή στην Μπουντεσλίγκα ή στα άλλα μεγάλα πρωταθλήματα, θα καταλάβει ότι εκείνο το ποδόσφαιρο με το ποδόσφαιρο, που ξέρουμε εμείς εδώ, είναι δύο σχεδόν διαφορετικά πράγματα.
Πίσω απ΄ αυτές τις πέντε χώρες, που είναι οι ηγέτιδες δυνάμεις σ΄ αυτό το καινούριο ποδόσφαιρο, ακολουθούν μικρότερες, που προσπαθούν να καλύψουν το πληθυσμιακό χάντικαπ με τη δική τους τεχνογνωσία.
Μιλάμε για την Ολλανδία, την Πορτογαλία και το Βέλγιο κι από τα βαλκάνια την Κροατία, που παράγουν πλέον ποδοσφαιρικό προϊόν αρκετά υψηλού επιπέδου, σε σημείο που να λειτουργούν ανταγωνιστικά στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι με τις πέντε μεγάλες δυνάμεις.
Αυτός είναι ο ποδοσφαιρικός χάρτης σήμερα…
