Μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην εφημερίδα «SportDay» ο Ρουμπέν Πουλίδο. Ο 35χρονος Ισπανός μιλάει με σκληρά λόγια για όλα όσα έζησε στον Άρη τα τελευταία δύο χρόνια, τονίζει πως δεν έχει πρόβλημα να συνεχίσει στην ομάδα μιας και έχει συμβόλαιο, χρησιμοποίησε βαριές κουβέντες για τις διοικήσεις της ομάδας.
Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:
Τελικά, Ρουμπέν, έχεις συμβόλαιο και τον επόμενο χρόνο;
«Δεν γνωρίζω τι έχει γραφτεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω ακόμη ένα χρόνο συμβόλαιο με τον Αρη».
Υπάρχει κάποιος όρος σε περίπτωση υποβιβασμού που σε αφήνει αυτομάτως ελεύθερο;
«Όχι».
Θα έμενες και σε χαμηλότερη κατηγορία;
«Αν μου το ζητήσουν από την ομάδα, σε οποιαδήποτε κατηγορία, φυσικά και θα ήθελα να μείνω και είμαι διαθέσιμος».
Η χρονιά ξεκίνησε για σένα ιδανικά. Ο Χατζηνικολάου σού έδωσε το περιβραχιόνιο, αλλά στο φινάλε η κατάληξη ήταν τραγική. Τι συνέβη;
«Κατ` αρχάς δεν γίνεται να δίνεις σε κάποιον παίκτη το περιβραχιόνιο περιμένοντας να αναλάβει ηγετικό ρόλο και να καθοδηγεί τους συμπαίκτες του και να του απομακρύνεις τα βοηθήματα».
Αναφέρεσαι στην απομάκρυνση του διερμηνέα; Του Αντώνη Σαρηόγλου;
«Ναι απόλυτα. Εγώ ποτέ δεν επιδίωξα να είμαι αρχηγός».
Η κίνησή σου να βγάλεις το περιβραχιόνιο μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και η παραίτησή σου από αρχηγός γιατί έγινε; Εξαιτίας της πίεσης, των αποδοκιμασιών που άκουσες για κάποια ατομικά λάθη ή της απουσίας διερμηνέα;
«Από τον Ιούλιο του 2012 που ήρθα στην ομάδα, ήταν οτιδήποτε άλλο παρά επαγγελματική ομάδα. Προσπάθησα να αλλάξω πράγματα ως αρχηγός και έφτασε η στιγμή που κατάλαβα ότι ήταν αδύνατο. Πίστευα ότι αφού δεν μπορούσα να βοηθήσω με τον τρόπο που ήθελα, ήταν καλύτερα να αναλάβει κάποιος άλλος αυτή την ευθύνη του αρχηγού. Από τότε μάλιστα που σταμάτησα να είμαι αρχηγός δεν πήρα καθόλου χρήματα πέρα από αυτά που ήταν εκχωρημένα βάσει συμφωνίας, αλλά και κανείς στην ομάδα. Από τότε που παραιτήθηκα δεν πήγε κανείς να μιλήσει στην ομάδα για τους υπαλλήλους που ήταν απλήρωτοι. Μόνο εγώ το έκανα μέχρι τότε…».
Τι εννοείς ότι δεν ήταν επαγγελματική ομάδα ο Άρης; Είναι βαριά κουβέντα. Δώσε μας κάποια παραδείγματα.
«Φέτος αυτό που κατάλαβα για τις διοικήσεις ήταν ότι αυτό που τους ένοιαζε ήταν πώς θα βγουν στις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα και να γίνουν γνωστοί. Έπαιζαν με τα συναισθήματα και την αγάπη του κόσμου του Άρη και αναφέρομαι στις διοικήσεις και των δύο χρόνων που είμαι στην ομάδα».
Η αλήθεια είναι ότι άλλαξες και πέντε διοικήσεις και οκτώ προπονητές.
«Αυτά που είδα στον Άρη δυο χρόνια δεν τα έχω ξανασυναντήσει στην καριέρα μου. Γι` αυτό για τους περισσότερους από εμάς ήταν αδύνατο να παίξουμε ποδόσφαιρο».
Έτσι όπως τα περιγράφεις καταλαβαίνουμε ότι ο Άρης πέρα από αδύναμη ομάδα ξεκίνησε σε πολλά επίπεδα μειονεκτικά έναντι των άλλων ομάδων.
«Πίστευα κατά τη διάρκεια ότι θα μπορούσαμε να αλλάξουμε και να κάνουμε καλύτερα πράγματα. Από τα τέλη Αυγούστου όμως κατάλαβα ότι τα πράγματα θα ήταν ακόμη χειρότερα από την περσινή χρονιά».
Γιατί ως ο πιο έμπειρος δεν βγήκες να κρούσεις τον κώδωνα του κινδύνου;
«Κατ` αρχάς δεν είχα μεταφραστή. Κατά δεύτερον, έχω μιλήσει και με τους δυο προέδρους που ήταν φέτος και τους ενημέρωσα για κάποια πράγματα. Το έκανα για την ομάδα, όχι για μένα. Κανείς μέσα στην ομάδα δεν μπορεί να πει κάτι για μένα, γιατί ποτέ δεν έκανα κάτι μόνο για το δικό μου συμφέρον, αλλά για όλη την ομάδα».
Πώς αισθάνθηκες όταν σε αποδοκίμασαν έπειτα από παιχνίδια με Παναιτωλικό, Παναθηναϊκό;
«Μπορώ να το καταλάβω. Ο κόσμος έχει τη δική του γνώμη και τη σέβομαι».
Πώς εξηγείς ως αμυντικός τα αστεία γκολ που δεχόταν ο Αρης σε όλο το πρωτάθλημα;
«Οταν πάει κάτι στραβά, όσο λιγότερα γκολ βάζεις τόσο πιο παράξενα γκολ δέχεσαι. Αλλά και όταν μια ομάδα δεν πάει καλά, από την άμυνα καταλαβαίνεις ότι δεν λειτουργούν καλά τα πράγματα».
Από τους τρεις προπονητές φέτος, ποιος σου άφησε τη θετικότερη εντύπωση;
«Κανείς. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένας από τους τρεις, όταν έφυγε δεν ήρθε να πει αντίο στην ομάδα, στους παίκτες, στο προσωπικό. Και κανείς δεν ήρθε για να δώσει λύσεις στα προβλήματα που είχε η ομάδα».
Τι έκαναν τότε;
«Η απάντηση είναι “πες μου εσύ”…».
Αν η ομάδα κρατούσε τους παίκτες με τους οποίους πέρυσι καταφέρατε και σώσατε τη χρονιά, θα είχε περισσότερες ελπίδες παραμονής;
«Όταν στην αρχή της χρονιάς μίλησα με τον Μούτα που ήταν υπεύθυνος των μεταγραφών και τον ρώτησα γιατί δεν επιστρέφει ο Κοέλιο, μου απάντησε ότι ήταν πολύ ακριβός και ότι με τα ίδια χρήματα μπορούσαμε να φέρουμε δυο καλύτερους παίκτες, τους οποίους ακόμη περιμένω. Το πόσο κακός ήταν ο μεταγραφικός σχεδιασμός φάνηκε από το ότι ήμασταν 35 παίκτες. Στη δική μου θέση μόνο υπήρχαν επτά παίκτες».
Τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει στον Αρη για να ξαναγίνει επαγγελματική ομάδα; Είναι μόνο το οικονομικό ή θέμα οργάνωσης, λειτουργίας;
«Τα πάντα. Όταν μια ομάδα έφτασε στο χάλι που είναι σήμερα ο Αρης δεν φταίει μόνο η έλλειψη χρημάτων. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, λάθος αποφάσεων και χειρισμών τα τελευταία τουλάχιστον τρία χρόνια».
Αν τελικά δεν συνεχίσεις, τι είναι αυτό που κρατάς τα δυο αυτά χρόνια και τι θέλεις να πετάξεις;
«Δεν θέλω να πετάξω τίποτα γιατί τα κακά τα ευχαριστήθηκα ενώ από τα άσχημα, έμαθα πράγματα και έγινα σοφότερος».
Είχες δίπλα σου πολλούς νεαρούς παίκτες. Τι θα ήθελες να τους συμβουλεύσεις για να μη χάσουν τον δρόμο;
«Η κατάσταση για τους νέους παίκτες είναι πολύ δύσκολη. Το πρώτο πράγμα που χρειάζονται είναι το κίνητρο. Όταν πηγαίνεις κάθε μέρα στην προπόνηση και βλέπεις ότι δεν υπάρχει μια σωστή ροή δουλειάς, εξάσκησης, μια στοιχειώδης οργάνωση και γενικά τίποτα να μη γίνεται σωστά, στην πορεία είναι λογικό να χάσεις την όρεξη και το κίνητρο για δουλειά. Υπάρχουν καλοί νεαροί παίκτες στην ομάδα, αλλά δίχως κίνητρο δεν μπορούν να κερδίσουν τίποτα. Υπήρχαν στιγμές που δεν είχαν λεφτά να βάλουν βενζίνη για να πάνε στην προπόνηση, να πληρώσουν το ενοίκιο του σπιτιού τους, να βγουν έστω για έναν καφέ».
Λένε ότι στις δύσκολες στιγμές οι παίκτες δένονται μεταξύ τους. Στον Αρη συνέβη;
«Μεταξύ μας στα αποδυτήρια δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα, αν και θα πρέπει να ξέρετε ότι είναι σχεδόν αδύνατο να έχεις ενωμένα αποδυτήρια με 35 παίκτες».
Μετάνιωσες που ήρθες στον Άρη;
«Σε καμία περίπτωση δεν μετανιώνω γιατί όλες τις αποφάσεις στη ζωή μου, τις παίρνω μετά από πολύ σκέψη. Ζω τις στιγμές. Παρ` όλα αυτά θα ήθελα το μέλλον μου να είναι σε μια ομάδα περικυκλωμένη από ανθρώπους που είναι επαγγελματίες».
Ως προπονητής θα επέστρεφες στον Άρη;
«Ασφαλώς, αρκεί να πρόκειται για κάτι σοβαρό και επαγγελματικό. Δεν θέλω να χάνω τον καιρό μου. Αν είναι έτσι, κάθομαι στο σπίτι μου. Γενικά στην Ελλάδα διαπίστωσα ότι τα πράγματα τις περισσότερες φορές δεν βασίζονται στον επαγγελματισμό, αλλά στην όρεξη κάποιων να κερδίσουν μέσα από το ποδόσφαιρο».
Στον κόσμο τι θα ήθελες να πεις, που είναι ο μόνος που δεν φταίει για τη σημερινή κατάσταση;
«Η βάση μιας ομάδας είναι οι οπαδοί της και μετά οι επαγγελματίες που την απαρτίζουν και δουλεύουν γι` αυτούς. Τα 3-4 χρόνια που ο Άρης είναι σε αυτή την κατάσταση το άσχημο είναι ότι δεν μπορεί να εμπνεύσει τα μικρά παιδιά 6-7 χρόνων που αρχίζουν να καταλαβαίνουν. Και αυτό για μένα είναι το χειρότερο».
Αν ήσουν επενδυτής, θα τα επένδυες στον Άρη; Γνωρίζεις ασφαλώς ότι ο κόσμος της ομάδας κάτι τέτοιο επιθυμεί.
«Αν θα έκανα τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο που πιστεύω ότι είναι ο σωστός, φυσικά και θα τα έβαζα. Δεν είναι όμως μόνο τα χρήματα που κάνουν τη διαφορά. Ακόμη και αν έρθει κάποιος στον Άρη και βάλει αύριο 20 εκατ. αν δεν υπάρχουν οι σωστοί επαγγελματίες να τα διαχειριστούν, σε πέντε χρόνια πάλι στην ίδια κατάσταση θα είναι η ομάδα. Σήμερα αν πας στα γραφεία της ΠΑΕ, υπάρχει μόνο ένας υπάλληλος που κάνει τα πάντα. Αυτό δεν είναι οργάνωση».
Σκοπεύεις να σταματήσεις το ποδόσφαιρο, όπως λέγεται;
«Θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Ποτέ δεν είπα κάτι τέτοιο. Αυτά γράφονται από κάποιους που δεν έχουν καμία ιδέα και το κάνουν ανυπόγραφα. Είμαι 16 χρόνια επαγγελματίας και σε τελική ανάλυση αυτά δεν κάνουν κακό σε μένα, αλλά στην ίδια την ομάδα προκαλώντας μεγαλύτερη αναστάτωση. Πάντως αυτό είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να εξαλειφθεί από τον Αρη».
Πόσο ακόμη αντέχεις στα γήπεδα;
«Θα ήθελα να παίξω ακόμη 2-3 χρόνια. Αλλωστε σε όλη μου την καριέρα προσέχω την υγεία μου και τον εαυτό μου για τη στιγμή που θα έφτανα στα τελευταία χρόνια της καριέρας μου και όσο αντέχουν το σώμα και τα πόδια μου, θέλω να συνεχίζω να παίζω ποδόσφαιρο».
